Chapter 30 : What you're doing??

Jonas pov

flashback

"Help." Een mens zou die zachte hulpkreet nooit gehoord hebben, een vampier daaintegen reageert er direct op. "Kan je nog even volhouden?" Ik kijk mijn broer bezorgt aan die vermoeid knikt. Toen Tom de vampiers te grazen aan het nemen was, sprong er een op Seppe's rug en haalde zijn schouder tot op het bot open en Seppe heeft dan veel bloed verloren. Als we op een open plek aankomen zie ik drie mensen en vier vampieren staan. Een van de mensen heeft grote zwarte vleugel op haar rug en staat beschermend voor de andere twee, die ineen gedonken op de grond zitten. Als je goed kijkt zie je dat de kleinste nog maar een kind is. Ik kijk naar de vampieren en herken de leider, Roger. "Suzanne, geef gewoon dat kind aan ons en we laten jou en je broer verder met rust." Suzanne balt haar vuisten en als ze antwoord klinkt haar stem zo koud als ijs. "Zodat jij haar kan leegzuigen om zelf sterker te worden, Roger? Droom maar lekker verder." Even gaat er een vlaag van woede over Rogers gezicht, maar hij herstelt zich snel. "Ik tel tot tien en als ik dan dat kind niet heb gaan jullie er allemaal aan. 1...2...3... ." Suzanne draait zich om een kijkt haar broer in de ogen. "Zorg ervoor dat Gwen een goede opvoeding krijgt, Wil je?" Ze wilt zich terug omdraaien, maar ziet dan Seppe tegen de boom zitten met zijn ogen gesloten en zijn hoofd een stukje naar achter gekantelt. Als ze dan mij ziet laait de woede op in haar ogen. "Kon je het niet met vijf dat je er in de bossen nog andere moet steken?" vraagt ze spottend aan Roger. "...6... Wat? de enige die ik meegenomen heb staan voor je neus."

Ik heb me ondertussen al in de schaduwen verborgen als Roger verder gaat met tellen. "...7...8...9...10 Pak haar jongens." De vampieren die achter hem staan stormen naar voren en proberen Suzanne tevergeefs te overmeesteren. Suzanne dood er een door het hoofder af te rukken en in brand te steken. "Nog twee te gaan." Hoor ik ze fluisteren en ik zoek de openplek af opzoek naar Roger, maar ik kan hem nergens vinden. Suzanne is ondertussen met haar tegenstanders in het bos verdwenen en ik hoor een afgrijselijk schreeuw van iemand die gedood wordt. Ze moet er nog maar eentje doen en dan is alles voorbij Ik weet dat Suzanne de vrouw van Roger is en sluip tot bij hun dochter en Suzanne's broer. "Alstublieft, neem mij, maar laat Gwenn gaan." jammerd de man en ik hurk naast hem neer. "Ik kom je helpen, ik..." voor ik kan verder gaan voel ik een stekende pijn in mijn hals en ik sta met vampiersnelheid op. Roger, die dacht dat ik een mens was, laat me geschrokken los en bekijkt me van kop tot teen. "Ik wist niet dat hier nog een soortgenoot zat." Ik grom naar hem en ga beschermend voor de mensen staan. "Ben je op mensen gested jongen?" vraagt Roger met een spottende stem en ik grijns. "Volgens mij ben jij hier het klein kind, Roger. Herken je me niet meer?" Voor we Tom ontmoet hadden, heb ik Roger eens een lesje geleerd toen hij mijn prooi probeerde te stelen. Sindsdien heeft hij een litteken van zijn rechterwenkbrouw tot zijn linkermondhoek. "Jij." schreeuwt hij en hij stormt op me af. Ik doe een stap opzij en steek mijn arm uit, waar hij volop tegenknalt. Ik zie hij Seppe probeert op te staan en naar me toe strompeld. "Seppe, ga terug. Je bent gewond." Seppe luisterd niet en gaat koppig naast me staan.

"Ik ga jou niet al het leuke werk laten doen." Gromt hij en ineens komen er twee andere vampieren het bos uit en stormen recht op ons af. "O, Geweldig." mompel ik terwijl Seppe naar een van de vampieren toeloopt en hem tackelt. Ik neem de andere voor mijn rekening en al gauw branden er twee vuren. Ik kijk hoe de dode vampieren tot as vergaan als ik achter me een verschrikkelijke gil hoor. Ik draai me om en zie Suzie met tranen in haar ogen staan. Ze kijkt naar iets dat lings van Seppe ligt. Ik volg haar blik en zie haar broer levenloos op de grond liggen. Van Gwen is geen spoor te bekennen."Wat hebben jullie gedaan! Ik vermoord jullie!" Ze komt dreigend op ons af en we zetten een paar stappen naar achter. "Eum Jonas... Ik enk dat het beter is als we nu rennen." zegt Seppe en ik geef hem gelijk. We draaien ons om en rennen het bos in. Achter ons horen we Suzanne schreeuwen dat ze ons ooit wel te pakken krijgt. Later horen we dat ze Gwen uit de armen van Roger heeft kunnen bevrijden.


Dit stuk gaat dus eigenlijlk verder vanaf de vorige flashbach