#47

Justin
De twee weken waren bijna voorbij en dat betekende dat Lucy zou komen. Ik had me er echt heel erg op verheugd en was blij dat het nu dan bijna zover was. Ik was op dit moment in Italië voor mijn wereldtour. Ik had alleen wel een probleem. Mijn moeder had er ook opgestaan dat ik Chaz en Ryan zou uitnodigen deze week omdat dat “gezellig” was zoals zij dat noemde. Ik wist al gelijk dat het totaal niet gezellig zou zijn als hun ook kwamen. Lucy wist dat Ryan en Chaz ook mee hadden gewerkt aan het plan en dat Ryan het plan zelfs verzonnen had. Ik wist nu al dat Lucy het niet leuk zou vinden als Ryan en Chaz ook kwamen. Dit had ik ook aan m’n moeder uitgelegd maar het enige wat ze zei was dat dit dan een mooie kans zou zijn om het weer goed te maken. Ik wilde er nog tegenin gaan maar ik wist toch al wel dat ik haar niet op andere gedachten kon brengen en als ik Ryan en Chaz niet uitnodigde deed ze het zelf wel. Dus toen zat er niks anders op dan Ryan en Chaz uitnodigen. Stiekem hoopte ik dat ze misschien niet konden of zo. Dat ze het te druk hadden met allerlei dingen maar natuurlijk was dit weer niet zo. ‘Italië?! Vet man. Natuurlijk komen we langs.’ Zei Ryan als antwoord op mijn vraag. Ik zuchtte. ‘Weet je het zeker? Je hoeft niet te komen hoor. Ik ben toch heel druk dus je hebt eigenlijk bijna niks aan mij.’ ‘Hah, wie zegt dat ik voor jou kom? Italië is cool, daar kom ik voor. En ik kom gewoon zodat ik lekker een week school mis, of niet Chaz?’ Ik hoorde wat gemompel op de achtergrond wat waarschijnlijk Chaz moest zijn. ‘Ja, zonder jou vermaken we ons ook wel prima hoor.’ Hoorde ik Chaz op de achtergrond lachend zeggen. ‘O.’ zei ik alleen maar. ‘Wat is er, Bieber? Het lijkt alsof je niet wilt dat we komen.’ Zei Ryan toen. ‘Nee Nee, tuurlijk wil ik wel dat jullie komen hoor.’ ‘Maar…?’ Vervolgde Ryan. ‘Maar Lucy komt ook en aangezien ze jullie twee niet echt aardig vind heb ik het idee dat het niet erg gezellig gaat worden.’ Zei ik toen in één adem. ‘Aaah, komt Lucy!? Wat leuk zeg.’ Ik kon het sarcasme in Ryan’s stem duidelijk horen. ‘Ey dude. Je kent Lucy niet eens dus je kunt ook niet over haar oordelen. Als je haar beter leert kennen is ze echt geweldig.’ Zei ik toen om Lucy te verdedigen. ‘Ja, zal wel. Maar als nog komen wij wel. We hebben er erruug veel zin in.’ Zei Ryan met de nadruk op erg. Ik hoorde Chaz iets tegen Ryan fluisteren en Ryan moest grinniken. ‘Wat?’ vroeg ik. ‘Oh niks. Komt helemaal goed man. We zullen heel aardig tegen Lucy doen hoor. Beloofd.’ Ik twijfelde over Ryan’s woorden. Het liefst had ik nu hun gezichten willen zien om te kijken of ze het meenden. Ach ja. Ik moest er maar op vertrouwen dat het een leuke week werd. Ik stond in ieder geval aan Lucy’s kant. Dat zeker.