Vijf.

Na nog even tv gekeken te hebben met de jongens komen we bij de concerthal aan. Het hele plein staat vol met mensen. Als de tourbus voorbij komt gereden, rennen er een hoop meiden achteraan, in de hoop voor een handtekening. De jongens stappen uit en geven een paar meiden een handtekening en gaan op de foto. Denise had van te voren mijn kleren alweer terug gegeven (die waren alweer droog) en ik had ze gelijk aangetrokken. Ik durf nu alleen niet naar buiten. Alle meiden die daar staan zien me dan en ik krijg waarschijnlijk alleen maar scheldwoorden en jaloerse blikken naar mijn hoofd geslingerd. Als ik na twee minuten nog steeds aan de grond vastgenageld sta, pakt Denise mijn hand en loopt samen met me naar buiten. En ja hoor, precies wat ik verwachtte gebeurd. ‘Kijk daar! Dat meisje! Dat is ook gewoon een fan, hoe heeft ze voor elkaar gekregen dat ze met de jongens in de bus kan komen?! Haar pappie heeft zeker veel geld aan hun gegeven! Ze denkt dan natuurlijk ook dat ze haar aardig vinden! Tss, wat een trut zeg!’ hoor ik een meisje tegen haar beste vriendin zeggen die hevig knikt. Bij het woord pappie krijg ik tranen in mijn ogen. Ik hoop zo dat hij het overleeft! Ik wil naar ze toelopen en naar ze schreeuwen, maar Denise trekt me snel mee naar binnen. In de kleedkamer van de jongens aangekomen gaan we op de bank zitten. De jongens zitten in de make-up en kleding. Als eerste is Nick klaar. Hij komt de kleedkamer in gelopen. Ik moet moeite doen mijn mond dicht en mijn ogen op normale grote te houden. Danm wat ziet hij er sexy uit zeg! Hij heeft een lichtblauwe bloes aan en een witte broek. Daaronder heeft hij nog zwarte Allstars aan. Zijn krullen zitten wat wilder. Hij gaat aan de andere kant naast me zitten. Ik hoef hem dan wel niet aan te kijken, ik moet toch moeite doen om normaal te blijven ademen. Ook ruik ik zijn Prada luchtje. Hmm heerlijk. Ook bij Joe en Kevin moet ik me inhouden. Als Frankie uiteindelijk samen met zijn vader binnen komt en bij mij op schoot gaat zitten is het hele gezin samen. Plus ik. Ik val daar dus buiten. Het is even stil. Je kan de meiden buiten ineens harder gillen omdat de deuren open gaan. Zou Lisa er tussen staan? Ik hoor niet eens dat Kevin tegen me begint te praten. Pas als ik een stoot van Nick krijg kijk ik op. ‘Wat? Oh sorry, wat zei je?’ vraag ik terwijl ik het bloed naar mijn hoofd voel stijgen. Mijn hoofd zal vast wel knalrood zijn. ‘Ik vroeg of je naar het concert uit keek,’ zegt hij opnieuw. ‘Oh, ja, natuurlijk. Het is een goede afleiding en ik heb er heel lang op gewacht om jullie op het podium te zien,’ antwoord ik op zijn vraag. Hij knikt. Na vijf minuten kwomt de stagemanager binnen en zegt dat de jongens over twee minuten op moeten. Iedereen staat op en loopt naar het podium. Daar krijg ik van alle drie de jongens een knuffel voordat ze het podium op gaan. De band slaat de eerste noten van ‘Paranoid’ aan en de jongens lopen op. Het gegil van het publiek wordt heviger. Dan beginnen de jongens te zingen. Als ze ongeveer halverwege zijn begint Joe te praten. ‘Hebben jullie het een beetje naar je zin?!’ het publiek gaat uit zijn dak. ‘Goed zo! Zo, het volgende liedje is voor iemand in het speciaal. Het is nogal een lang en persoonlijk verhaal dus die gaan we niet aan jullie vertellen maar, Iris, weet dat we er altijd voor je zijn!’ neemt Nick het over van zijn broer en zet daarna de noten van ‘Gotta Find You’ in terwijl het publiek joelt en klapt. Ik glimlach breed, totdat ik word gebeld en naar de kleedkamer loop. ‘Hallo?’ begin ik. Als ik het nieuws door krijg schrik ik me rot en de glimlach die ik op mijn gezicht had, verdwijnt als sneeuw voor de zon. In shock laat ik de telefoon uit mijn handen vallen. De tranen wellen op en stromen gelijk over mijn wangen. Als Denise na 5 minuten komt kijken waar ik blijf, zit ik in een hoekje met mijn hoofd op mijn knieën te huilen. ‘Ah lieverd, wat is er? Heb je weer een telefoontje van het ziekenhuis gehad?’zegt ze terwijl ze de telefoon van de grond raapt en het gesprek wat al lang weg gedrukt was door het ziekenhuis uit drukt. Daarna knielt ze bij me neer en troost me. Als de jongens weer binnen komen zitten we nog steeds in dezelfde positie. Verschrikt staan ze in de deuropening. Als ik niet zo verdrietig was geweest had ik dit best grappig gevonden. Als ik eindelijk weer eens rustig ben, veeg ik de laatste tranen weg en sta op. De jongens ontspannen en lopen naar me toe. Alle drie tegelijk geven ze me een knuffel. Nou ja na twee seconden eigenlijk vier want Frankie wringt zich er tussen. ‘Wat is er gebeurt?’ vraagt Nick als iedereen los gelaten had en op de banken was gaan zitten. ‘Mijn vader, hij is een half uur geleden overleden,’ antwoord ik zachtjes en bijt op mijn lip om niet weer in huilen uit te barsten. ‘Oh mijn God, wat erg voor je,’ antwoord Kevin. Ik knik zachtjes. Dan wordt er op de deur geklopt en komen er twee meisjes binnen. Een met wat rossige haren, die zich voorstelt als Lizzy, en een meisje met bruine, mooie krullen en glinsterende blauwe ogen. Zij stelt zich voor als Mikki.