Zes.

Even is het stil. De meisjes staren de jongens aan. Ik bestudeer de gezichten. Lizzy is echt een verlegen meisje. Ze staat schuin achter Mikki en is erg stil. Haar grote groene ogen staan verlegen. Daarin tegen is Mikki druk. Gezellig druk. Joe-achtig druk. Mijn blik glijdt langs de twee meisjes af naar Joe. Hij zit daar met een big smile op zijn gezicht naar een van de meisjes te kijken. Ik volg zijn blik. Oh mijn God. Hij kijkt naar Mikki! Zou hij haar leuk vinden? Mijn gedachten schieten door mijn hoofd en ik denk even niet aan mijn ouders. Ver weg hoor ik iedereen kletsen. Denise schud me wakker uit mijn gedachtes. ‘Gaat het wel? Misschien moeten we terug gaan naar de bus, dan kan je slapen,’ zegt ze. Ik knik. Samen staan we op en lopen terug naar de bus. Gelukkig is iedereen weg. Ik krijg weer de kleren van Nick aangegeven. ‘Morgen gaan we naar je huis en pakken we je spullen, daarna gaan we shoppen, goed plan of niet?’ vertelt Denise. Weer knik ik. Ik ga naar de badkamer, doe wat ik moet doen en daarna ga ik weer in het bed liggen waar ik toen straks ook in lag. De volgende ochtend stap ik moe uit bed. Ik kijk in de spiegel die aan de wand hangt en probeer mijn haar even goed te doen. Daarna loop ik naar het woonkamergedeelte. Iedereen behalve Joe zit al aan tafel. Ik zak neer op een stoel. ‘Goede morgen! Heb je goed geslapen?’ vraagt Denise vrolijk. Ik knik en moet een gaap onderdrukken. ‘Toast?’ vraagt ze. Weer knik ik. Ze pakt het bord voor mijn neus weg en legt er toast op. Ik smeer er boter op en neem een hap. Hmm. Nooit geweten dat Amerikaanse boter zo lekker is. Dan komt Joe heel vrolijk naast me zitten. ‘Gooeede morgen!’ zingt hij. ‘Hoi,’ mompelen ik en Nick terug. Frankie geeft geen antwoord en Kevin steekt even zijn hand op. Paul glimlacht even naar zijn zoon en Denise begroet vrolijk terug. ‘Waarom ben jij zo vrolijk?’ vraag ik. ‘Gewoon,’ probeert hij vrolijk te zeggen en ik kijk hem doordringt aan. ‘Oké, oké! Ik zeg het al! Stop met zo naar me te kijken!’ gilt hij. Ik schiet in de lach, ondanks mijn ochtendhumeur. ‘Nou kijk, ik heb vanavond een date!’ roept hij vrolijk, springt op en doet een vreugdedansje. ‘Wat leuk liefje, maar met wie? Je weet dat je niet zomaar met elk meisje op een date kan,’ zegt Denise. ‘Nee, dat weet ik mam, maar ze is gewoon zo leuk,’ zegt Joe als hij weer naast me neerzakt op zijn stoel. ‘Wie is ze dan?’ vraagt Kevin. ‘Mikki, een van die twee meisjes van gisteren,’ zegt Joe dromerig. Ik lach. Ik wist het! ‘Oh die! Ja die is erg knap,’ zegt Nick. Die opmerking had ik liever niet gehoord. Een jaloerse steek gaat door me heen. Hij heeft gelijk. Mikki is knap. En ik? Ik ben gewoon normaal. Ik ben helemaal niet knap. Mijn lange blonde haar met een paar donkere plukjes erin hangt gewoon stijl over mijn schouders en mijn turkooizen ogen zijn ook niet zo bijzonder. Ik heb mijn eerste kus nog niet gehad en ook nog nooit een vriendje gehad. Ik zucht zachtjes. Dan stopt de bus. ‘Iris, we zijn bij je huis. We kunnen de deur open breken en je belangrijkste spullen meenemen. Daarna gaan wij gezellig met z'n tweetjes naar de stad.’ zegt Denise. Ik knik en met z'n alle stappen we uit de bus. Iemand die ik nog nooit eerder gezien heb (waarschijnlijk een medewerker die het podium opbouwt) breekt de deur open en we lopen naar binnen. Mijn huis is niet zo bijzonder en niet groot. Ik loop de trap op en pak mijn felroze koffer. Die heb ik van mijn ouders gekregen toen we een keer op vakantie gingen. Ik leg hem open op mijn bed en stop er een paar van mijn favoriete kleren in. Daarna stop ik er foto's, knuffels en schoenen in. Ik laat de koffer open liggen en loop naar de kamer van mijn ouders. Daar binnengekomen krijg ik weer tranen in mijn ogen. De kamer ziet eruit alsof ze elk moment thuis kunnen komen en weer in hun bed kunnen duiken. Ik pak een paar kleren van mijn moeder die ik ook in mijn koffer stop en pak de sieraden ook. Daarna pak ik nog wat spullen en loop terug naar mijn eigen kamer. Daar stop ik de spullen in mijn koffer en kleed me snel om. Ik rits mijn koffer dicht en kijk mijn kamer rond. Hier zal ik nooit meer komen. Een traan rolt over mijn wang. Daarna loop ik de trap af. Beneden lopen allemaal mensen op en neer. Denise loopt met me mee en ik leg mijn koffer in mijn 'kamer' neer. Daarna nemen ik en Denise een taxi naar de stad. Daar gaan we winkel in en uit. Aan het einde van de dag komen we terug aan in de tourbus. Ik heb denk ik wel bijna 8 tassen vol met kleren, schoenen en sieraden. Niet te geloven. Ik heb van Denise zelfs een eigen laptop en IPod gekregen. Ik kon tegenstribbelen wat ik wilde, maar toch wou ze alles voor me betalen. We lopen de tourbus binnen en ik leg alle spullen op zijn plek. Daarna plof ik op de bank neer. ‘Iris Iris, Iris!’ Joe komt naar me toegesneld, pakt me bij mijn arm en sleurt me mee naar zijn 'kamer'. ‘Wat moet ik aan?! Jij bent een meisje dus jij kan me helpen,’ freakt hij. ‘Ja oké, relax, ik kies wel wat, doe jij nou maar wat jij nog moet doen,’ zeg ik en kijk door zijn kleren. Uit eindelijk pak ik er een grijze skinny jeans, een felblauw shirt en een grijs jasje uit. Daarna nog felblauwe Allstars en klaar. Als hij het aan heeft knuffelt hij me bijna plat. ‘Oh, Joe lucht,’ piep ik en hij laat me snel los. Ik glimlach hem en geef hem een kus op zijn wang. ‘Succes met je date!’ roep ik hem nog na als hij de bus uitstapt. Dan ga ik zelf naar bed.
De volgende dag trek ik wat leuks aan en loop vrolijk naar de ontbijttafel. Aangezien ik niet zo groot ben (1,60 m) heb ik mezelf aangeleerd op hakken te lopen. Ik ga zitten, pak een boterham en begin te eten. Na het eten doe ik mijn haar, doe make-up op, zet een hoedje op en ruim mijn kleren op in mijn koffers.