Chapter Four.

Ik loop richting de gang waar ik alle kluisjes zie. Ik zou niet weten waar mijn kluisje is, maar ik blijf gewoon doorzoeken tot ik hem gevonden heb. Al zal dat nog lang duren, dit is 550 - 548 - 546.. Ik ben er nog lach niet, blijkbaar. Ik heb namelijk nummer 132.
Waarom kon dat chagrijnig vrouwtje me niet gewoon helpen? Daar is ze toch voor? Maar nee, ze had het te drùk.
'Hallo!' hoor ik opeens een hoge stem naast me. Ik draai geschrokken om en kijk recht in de ogen van een jongen. Hij heeft een aparte kledingstijl, dat valt meteen op. En zijn haar zit in een niet jongens-achtige scheiding. Hij kijkt me met een lachend gezicht aan en bestudeerd mij een keer van top tot teen. 'Hai.' zeg ik uiteindelijk vriendelijk terug. 'Jij ben nieuw hier. Toch?'
Ik knik en bekijk zijn kleding nog eens. Dat doe je toch niet aan? Hij wordt er vast en zeker mee gepest. Niet dat het mij stoort. Hij zegt me tenminste gedag, als enige hier.
'Waar moet je heen? Ik zag dat je ergens naar zocht.'
'ja, dat klopt. Ik zoek mijn kluisje. En ik zou niet weten waar ik dadelijk les heb.' zeg ik terwijl ik nog steeds naar de voorbijkomende kluisnummers kijk. 'Ik zal je helpen.' zegt de jongen. 'Ik ben Kurt Hummel, trouwens.'