Chapter Six.

'Dave Karofsky?' vraag ik terwijl ik Kurt nog steeds vragend aankijk. Maar Kurt kan al geen antwoord meer geven. Dave Karofsky staat al voor onze neus. 'Zozo, ons meisje heeft een vriendinnetje.' zegt hij met een gemene blik op Kurt gericht.
Ons meisje? Waar heeft die gast het over?
Kurt zegt niets terug en kijkt Dave stug aan. Na een tijdje loop Dave lachend weg en ik zie dat Kurt langzaam ontspand.
'Waar ging dat over?' Ik kijk Kurt weer aan en hij geeft deze keer meteen antwoord 'Hij noemt mij altijd een meisje of gay ofzo.' zegt Kurt aarzelend. 'Ben jij..' begin ik al net zo aarzelend als Kurt 'ben jij gay?' Kurt knikt. 'Ik snap het als je nu weggaat, dat doe iedereen. Ik ben het gewend.' zegt hij met een zucht 'Nee. Ik ga niet weg. Het maakt me echt niet uit wat je bent. Ik vind je aardig, dus.' zeg ik oprecht en ik zie de tranen in Kurt's ogen. 'Dat zeg je nu maar. Maar morgen zal je waarschijnlijk nooit meer met me praten.' zegt hij en hij staat zuchtend op. 'Jawel.' zeg ik en ik loop hem snel achterna 'Ik beloof het je, Kurt. Ik beloof dat ik je niet zal negeren, morgen niet en nooit niet.'