Hoofdstuk 1

Ik pak mijn fiets uit de schuur en doe mijn schooltas in mijn fietstas. We hadden vandaag de zwaarste tas van de hele week. Ik zwaaide naar mijn moeder die zoals gewoonlijk elke dag voor het raam stond om me veel plezier op school te wensen. Ik sprong op mijn fiets en fietste naar school. Het was 14 kilometer fietsen naar mijn school. Dat was het nadeel van in de middle of nowhere wonen. Ik moest altijd over saaie stukken langs drukke wegen en weilanden fietsen. 3 kilometer voor school moet ik nog een stukje door het bos. Er worden altijd verhalen verteld dat het er spookt en dat mensen er overleden zonder reden. Ik geloofde er niks van. Ik zette mijn Ipod lekker hard aan op mijn lievelingsnummer. Na een tijdje fietsen kom ik bij het bos. Het fietsen was best ver als je alleen moest. Annelies was ziek. Het bos was nog best donker en de lantaarns waren nog uit. De winter was best vervelend. Ik fietste op mijn dooie gemakje door het bos. Opeens voel ik een paar koude handen om mee heen die me van mijn fiets aftrekken. Ik schreeuw en scheld het uit.

Ik stribbel tegen, maar de handen zijn sterk. 'Laat me los!' roep ik. Ik probeer de handen los te maken, maar dit zitten echt in een ijzeren greep. Ik zit klem, besef ik geschokt. 'Help!' roep ik luid. Niemand die me hoort. Natuurlijk niet. Ik zit in the middle of nowhere! Dan word alles zwart.

Ik word wakker in een kale ruimte. Een bed, bureautje, een fauteuil en twee deuren. Ik lig op het bed, met zware hoofdpijn. Ik sla mijn voeten van het bed, en ga langzaam overeind zitten. Ik kijk de kamer rond. De muren zijn kaal. Er valt niks bijzonders te zien.. Dan dringt me iets door. Ben ik ontvoerd? Nee. Nee ik mag niet ontvoerd zijn! Ik spring overeind, en ruk aan een deur. Die gaat vrijwel meteen open, en ik zie een toilet, een douche. Een spiegel. Maar waar is de wasbak? De tanden borstel tandpasta? Ik loop de "Badkamer" uit, en loop direct naar de andere deur. Ik probeer hem open te maken, maar hij geeftt geen centimeter mee. Ik blijf er aan trekken, duwen, hangen. Want ja, welke kant gaat deze deur uit? Er is maar één raampje. Ik loop er naar toe. Missie mislukt. Er zitten tralies voor. 'Laat me eruit!' roep ik paniekerig.