# 3

3.

Toen David 5 minuten geleden had gezegd dat hij zo terug zou zijn ging Sara aan het water zitten, en tekende ze wat in het zand. Haar vingers bewogen de letters D-A-V-I-D in het zand en dromerig tekende ze er wat omheen, toen ze David’s scooter hoorde schrok ze op en veegde ze de letters weg en keek naar David, die aangelopen kwam met een tasje.

“Wat heb jij nou?” vroeg ze.

David ging met een grijns naast haar zitten en maakte het tasje open, en nam er 2 bakjes ijs uit “Gelukkig is het nog niet gesmolten!” glimlachte hij.

“Hoe hard heb je dan gereden?” vroeg Sara.

David keek fluitend over de zee, tot Sara hem een tik gaf en hem om de lepels vroeg. Hij haalde de lepeltjes uit de tas en gaf haar er een en pakte er zelf ook eentje en ging uitgebreid zitten. David nam een hap van zijn straciatella ijs, “Hoe hebben we deze plek eigenlijk ookal weer gevonden?” vroeg hij, nadat hij zijn hap ijs door had geslikt.

“Had je geen ruzie gemaakt? Met oudere jongens? Dat we in de bosjes gingen om ons te verstoppen en zo hier terecht kwamen?” dacht Sara hardop.

David maakte een ‘HmmHmm’ geluidje, dat hij het er mee eens was. Daarna legde hij zijn hand tegen zijn slaap aan en kreunde “Mijn hoofd”.

“Wees dan niet zo gulzig, ik pak het niet van je af hoor” lachte Sara.

David keek opzij en trok zijn wenkbrauw omhoog, proberend zijn bekende Bitch-Face te vormen. Het mislukte en Sara begon te lachen “Je bent ook zo’n koter” voegde ze er hoofdschuddend aan toe.

David keek haar uitdagend aan terwijl hij zijn bak met ijs op Sara’s schoot zette. David stond op en liep naar de bosjes voorop het strand waar de zee tegen de bosjes aansloeg. Hij graaide wat in het zand in de bosjes een stukje van het water af en haalde hun 2 verstopte tuinstoelen eruit en klapte ze uit voor het water. Hij liep terug naar Sara en pakte zijn bak ijs en hielp haar overeind. De 2 gingen zitten en keken over het water, nog steeds etend, naar de zakkende horizon. David en Sara, door veel mensen in hun kleine dorpje de Siamese Tweeling genoemd, waren hier afgelopen zomer vakantie bijna dag in dag uit en nog kregen ze geen genoeg van hun plekje.

Hun comfortabele momentje werd verstoord door de beltoon van David’s telefoon. Van schrik liet hij bijna de bak ijs, die nog steeds niet op was, vallen. Maar gelukkig kon hij hem nog vastpakken, zijn ene hand ín het ijs en in zijn andere hand zijn telefoon en nog bezig met scheldend nam David zijn telefoon op.

Aan zijn taalgebruik hoorde Sara meteen al dat het een vriend was aan de andere kant van de lijn, en ze zuchtte. David had het niet door en ging vrolijk verder met het praten, minstens twee scheldwoorden gebruikend in iedere zin die hij zei. Sara legde haar rechter been over de rechter armleuning van de tuinstoel en zakte wat onderuit terwijl ze rustig door at. Sara had het raar gevonden, mensen die twee gezichten konden hebben, maar de laatste drie jaar op de middelbare school liet David steeds meer andere kanten zien van zichzelf die zei eigenlijk nooit zag. Ze zaten de eerste twee jaar bij elkaar in de klas, het 3e en 4e jaar niet omdat ze verschillende sectoren deden. Wel hadden ze de neutrale vakken samen. Sara vond het maar raar maar ze had weinig zin om wat van zijn rare gedrag te zeggen, ze wist overigens hoe hij kon zijn als hij kwaad werd en dan wilde je hem liever niet tegen je hebben. En trouwens, tegenover haar was hij niks veranderd dus waarom onrust strooien als er niks was? Ze keek om naar jongen naast haar die lachte om een grap die de jongen aan de andere kant van de lijn blijkbaar maakte.

Zo’n 10 tellen later beëindigde David het gesprek met zijn vriend en stopte met een glimlach de telefoon terug in zijn zak.

“Wie was het?” vroeg Sara.

“Andres… Van school” antwoordde David, terwijl hij zijn bak ijs, die hij niet meer hoefde, naast zijn stoel zette en zijn hand aan zijn broek afveegde.

Sara voelde haar mobiel trillen en haalde hem uit haar broekzak. “Dave ik moet naar huis. Mijn moeder helpen met een of ander iets” zei Sara met een frons terwijl ze opstond en haar stoel inklapte. David stond op “Oke dan gaan we” en klapte ook zijn stoel in, en terwijl Sara hun 2 bakjes met ijs weg ging gooien aan de andere kant van de bosjes legde David de twee stoelen in de diepe kuil in het bosje bij het water, daarna gooide hij het zand er weer overheen en liep naar zijn scooter. Hij haalde de scooter van het slot en standaard en ging zitten en startte de motor daarna hielp hij Sara achterop en reed hij naar huis.