Proloog
DJenna Warner
Flashback
Mijn vaders stem verstoorde mijn concentratie waardoor ik een paar keer de verkeerde kleur indrukte. "DJ, lieverd..." Zei mijn vader zacht, ik negeerde hem volkomen, ondertussen drukte ik ruw verder op de gekleurde knopjes van mijn gitaar, guitarhero I love it! Ik hoorde mijn moeders hakken tikken op de witte marmerenvloer, ik ergerde me dood aan haar, ik en mijn moeder hadden dus écht niks gemeen. "Djenna!" Riep mijn vader nu harder, ik keek gefrustreerd om naar hem nadat ik het spel op 'pauze' had gezet. "What?" Zei ik terwijl ik mijn vader een dodelijke blik toewerpte, goed dat was eigenlijk niet echt de bedoeling geweest. Ik mocht mijn vader wel, meer dan mijn moeder dan, maar hij moest me gewoon niet uit mijn concentratie halen. "Meisje toch!" Hoorde ik toen plotseling mijn moeders hoge stem vanaf de bank weerklinken. Ik keek naar haar, met botox gevulde, gezicht. Haar wijsvinger priemde naar mij waarbij haar rode nepnagels gevaarlijk glimden in het licht. "Wat?" Vroeg ik weer, al zuchtend. "Dát kan toch niet, kijk eens hoe je eruit ziet!" Ze wapperde met haar handen heen en weer, ik keek haar gefrustreerd aan. Viel het haar nu pas op? Jezus vanaf mijn geboorte liep ik er al zó bij, het was mijn style, mijn look en dat ging ze niet van me afpakken. Zuchtend legde ik mijn gitaar neer en keek ik fel richting mijn moeder. "Jij ziet er anders ook niet echt fraai uit.." Mompelde ik zacht, onhoorbaar voor mijn moeder, dat wel. Ik keek even opzij naar mijn vader, waarbij een klein glimlachje om zijn lippen speelde, hij had het dus wel gehoord. "Dj, kun je even gaan zitten?" Zei mijn vader toen op een serieuse toon, toen mijn moeder zijn richting in had gekeken. "Best.." Mompelde ik en ik zakte neer op de grote, zwarte bank, Ik schopte mijn versleten vans uit en trok mijn benen op, waardoor verschillende, zelfgemaakte, gaten in mijn legging verder uitscheurde. "Awesome!" Riep ik uit toen ik de raveling zag, mijn vader liet zich hoofdschudden in de bank tegenover me zakken, naast mijn moeder uiteraat. "Liefje, ik wil je graag wat meer inspraak geven.." Zei hij direct. Verward keek ik hem aan, ondertussen pulkte ik aan mijn versleten shirt, waar hád hij het in gods naam over? "What do you mean.." vroeg ik op een ongeintresseerde toon, waarna ik even naar het grote plasma tv beeldscherm keek, verlangend. "In het bedrijf.." Was zijn bevestigende antwoord, nog steeds keek ik hem wat ongeintresseerd aan. "So?" Vroeg ik onnozel, wat kon mij het schelen? Ik vond het leuk om mee te gaan naar de studio, vooral als mijn favoriete band weer een singel of album opnam, en ik de eerste was die hem hoorde, maar verder moest ik niks weten van al die andere stomme popsterretjes, stuk voor stuk arrogant. "Warner studio heeft meer werknemers nodig, dus ik vroeg me af of je niet zin had om te komen werken?" Direct keerde ik mijn hoofd naar mijn vader waardoor mijn bruine haren meeschoten, ze kwamen in mijn gezicht en ik schoof ze abrupt uit mijn gezicht. "What? Nee, pa ik vind het wel goed zo.." Was mijn verveelde antwoord, waarom kwamen mijn ouders altijd met zulke ideeen op de proppen? "Liefje, het word eens tijd dat jij het harde leven leert kennen, werken voor de kost, dat soort dingen, je hebt geen keus!" Zei mijn moeder nu op bitse toon, geergerd keek ik haar aan. Ik kon die botox lippen van haar wel uitpersen, en ik wist zeker dat er veel uit zou komen. "Ik moet naar school.." Was mijn geniale antwoord. "Je hebt verkorte schooldagen, weet je nog?" Hielp mijn vader me herinneren, fijn! Hartstikke fijn, waarom had ik dat ook alweer gekozen? "Dan nog, dan heb ik stapels huiswerk.." Was mijn weerwoord, een groot nadeel van verkorte schooldagen, had je maar 5 uurtjes les per dag, zat je minstens 4 uur aan je huiswerk. "Je doet meestal maar een uur over je huiswerk, en volgensmij gaat alles goed op school?" Vroeg mijn vader wat vragend. Ik kon hem wel uitlachen, goed? Op school? I hate it! Ik stond minstens 5 onvoldoendes, maar dat hoefden mijn ouders niet te weten. "...Dus dan kun je elke dag minstens 2uur werken, en in het weekend uiteraard?" Mijn ogen werden zo groot als schoteltjes en ik staarde mijn vader aan. "2 úúr!" Riep ik uit. "Nooooooooooooooooooo!" Gilde ik en ik keek mijn vader geschokt aan. "En toch gaan we het doen, als ik er later niet meer ben dan krijg jij het bedrijf..." vervolgde mijn vader zijn zin, waarna zijn woorden wegstierven.
Welcome to my world! De dochter van de eigenaar van Warner Studio, een van de vier grootste opnamens studio's in de hele wereld. De grootste beroemdheden komen bij mij over de vloer, een van de normaalste dingen in mijn leven.
I mean with me; Djenna Warner
Vinden jullie het wat?
Reageer (3)
I love it!
Jesse McCartney is amazing, en dat wordt dit verhaal vast ook! 
1 decennium geledenSnel verder!
Verdeeeeeeeer. Jesse-addict.
1 decennium geledenAwesoooome!
1 decennium geledenSnel verder @ abotimeee [: