Twaalf.

Het eerste wat ik hoor als ik weer wakker word, is Nick's fantastische, mooie, zachte stem. ‘Iris… Iris wakker worden,’ zegt hij zacht, terwijl hij zacht met zijn duim over mijn wang streelt. Ik open mijn ogen een stukje en kijk in zijn mooie, diepbruine ogen. ‘Wat… Wat is er?’ mompel ik slaapdronken. ‘We zijn er… Welkom thuis, ‘ glimlacht Nick. Mijn ogen vullen zich weer met tranen en waterig glimlach ik terug. ‘Dank je Nick,’ fluister ik. Nick geeft me een knuffel en een kus op mijn wang. Meteen ben ik klaar wakker en word helemaal warm van binnen. Als ik overeind kom, zie ik dat we in een auto zitten en voor een enorm groot, wit huis staan. Er staan hekken omheen. Met grote ogen staar ik uit het raam. De hekken gaan open en de auto rijd de oprit op. De auto stopt voor het huis en ik open het portier. De steentjes kraken als ik uitstap. ‘Wow…’ mompel ik terwijl ik met open mond naar het huis staar. Naast me grinnikt Joe. ‘Ik had precies dezelfde reactie toen we hier voor het eerst kwamen.’ Glimlachend kijk ik hem aan. ‘Mooi, dan sta ik tenminste niet voor gek,’ lach ik en loop naar de achterbak om mijn koffers aan te pakken. Paul loopt naar de voordeur en opent de voordeur. Frankie rent tussen ons door naar binnen. Nick snelt erachteraan. ‘Elvis!’ hoor ik hem roepen. Hij doet een deur open en een grote, blonde golden Retriever komt aangerent. Nick gaat op zijn knieën zitten en omhelst de hond stevig. Elvis' zijn staart kwispelt snel. ‘Ik heb je gemist jongen,’ zegt Nick tegen de hond als hij hem losgelaten heeft. Elvis blaft en likt Nick over zijn wang. Nick begint te lachen. Intussen is Elvis naar ons doorgelopen. Paul en Denise aaien hem een keer over zijn kop, Joe en Kevin praten vrolijk tegen hem en Frankie krijgt een lik over zijn gezicht. Dan komt hij naar mij toegelopen. Nieuwsgierig kijkt hij me aan. Ik zet mijn koffers op de grond en zak door mijn knieën. Elvis snuffelt even aan me en begint weer met zijn staart te kwispelen. Met een glimlach op mijn gezicht aai ik over zijn kop. ‘Hoi Elvis! Hoe gaat ie jongen?’ zeg ik lachend en Elvis blaft weer. Daarna loopt hij weg. Ik sta weer op en pak mijn koffers weer op. ‘Zullen we je een rondleiding door het huis geven?’ vraagt Denise aan me, terwijl ze mijn hand pakt. Ik knik. ‘Leuk,’ antwoord ik. ‘Ja! Kom, dan laat ik je mijn kamer zien!’ roept Frankie blij en trekt mijn hand uit de hand van zijn moeder. Hij snelt naar de trap. ‘Franklin rustig, ze heeft koffers vast,’ waarschuwt zijn moeder. ‘Sorry mam,’ hoor ik hem mompelen. Met z'n alle lopen we naar boven. ‘Eerst maar naar jou nieuwe kamer?’ vraagt Denise aan me. Ik knik. Denise loopt voor me uit en opent de laatste deur aan de linkerkant van de gang. Een lichte, witte kamer is zichtbaar. ‘Dit was de logeerkamer, hij is nu van jou. En ik weet dat hij nu saai is, maar we maken hem wel leuker,’ zegt Denise glimlachend. Ik knik, loop de kamer binnen en zet mijn koffers op de grond. ‘Gaan we nou naar mijn kamer?’ vraagt Frankie lief aan zijn moeder. ‘Ja hoor, laat Iris je kamer maar zien en de rest van het huis ook, dan kan ik vast mijn koffer een beetje uitruimen,’ zegt Denise en draait zich om. Ook Paul, Kevin en Joe draaien zich om en lopen weg. Nick blijft glimlachend in de deuropening staan. Ik glimlach terug, alleen van zijn glimlach word ik al warm. Frankie pakt mijn hand en trekt me mee. Nick loopt zwijgend met ons mee. Schuin tegenover mijn kamer opent Frankie een deur. Hij trekt me zijn kamer binnen. Een donkergroene kamer, waarvan er op een wand een grote foto van een jungle behangen is. Frankie’s bed heeft de vorm van een hangmat, en zijn hele kamer staat vol knuffels van gorilla's. Blij rent hij naar zijn bed en ploft erop neer. Bewonderend kijk ik de kamer rond. ‘Wow Frankie, jou kamer is echt te cool!’ zeg ik. ‘Ja! Dat vind ik ook!’ zegt hij met een grote big smile rond zijn gezicht. Ik begin te lachen. ‘Oké op naar de volgende kamer!’ roept Frankie en springt op. Lachend lopen ik en Nick, Frankie achterna.