KissJBxx' schrijfwedstrijd, opdracht 1

‘Het hoeft niet,’ zei ze tegen me, ‘je hoeft het niet te zeggen.’
‘Ik moet.’
‘Weet je het zeker?’
‘Heel zeker,’ antwoordde ik. Jennifer keek me aan met de grootste glimlach die ik ooit heb gezien. Ze zag er zo schattig uit. Verlangend keek ze me aan, waarop ik begon te lachen.
‘Mag ik een kusje?’ vroeg ze met een kinderlijk stemmetje.
‘Misschien,’ gaf ik lachend als antwoord. Ze drukte haar lippen op de mijne. Het was een zoen vol passie. Wij waren het perfecte stel. Wij samen, niemand om ons heen. Nog nooit had ik zo van iemand gehouden als van haar. Het gevoel van liefde beheerste mijn hele lichaam. Ik voelde haar tong tegen mijn lippen, en voorzichtig opende ik ze, ik liet het toe. Voor haar zou ik door alle vuren gaan. Ze brak de kus af. Teleurgesteld keek ik haar aan.
‘Wat is er?’
‘Soms vind ik het zo vervelend,’ begon ze.
‘Wat?’
‘Lesbisch zijn. Iedereen sluit me buiten, ze vinden me vies.’
‘Jen, je weet hoe groot mijn school is?’ vroeg ik.
‘Bijna 2700 leerlingen.’
‘Precies. En ik speelde mee in de musical, zit bij de schoolkrant, doe heel erg veel voor school. Veel mensen kennen me dus ook. Weet je hoeveel er over me geroddeld werd afgelopen Januari? En nog steeds word ik vreemd aangekeken. En waarom? Alleen maar omdat ik biseksueel ben. Mensen zullen je toch altijd zien als “dat ene biseksuele meisje”, daar kan je niets tegen doen.’ Glimlachend keek ze me aan. Nogmaals begon ze me te zoenen. Ik brak de kus snel af.
‘Jennifer, ook al sluit iedereen ons buiten, samen zijn we sterk,’ zei ik.
‘Wij samen,’ antwoordde Jennifer, waarna ze nog een kus op mijn mond plantte. Een passievolle kus. Een verboden kus volgens onze omgeving, maar het voelde oh zo goed.
‘Wij samen.’