Chapter 44: the story of Devon Evans

Gwen pov

Als we bij Emily aankomen komt ze bezorgd het huis uit. Waarschijnlijk heeft ze aan onze gezichten gezien dat er iets mis is. "Het is hier net een ziekenhuis." mompeld Sam als Seppe en Jonas de bewustelose Devon naar binnen brengen. "Ik ga evenmijn vleugels strekken alsniemand het erg vind, hetisniet echt goed voor ze als ze te lang samengeperst ziten. En dan gaik Evalyne ook even opzoeken." zegt Simon en zijn vleugels schieten open. Ik knik en Simon neemt een aanloop en vliegt weg. Ik loop naar binnen en ga naast Vanessa zitten die over Devon gebogen zit om hem te verzorgen. "Hij lijkt echt veel op je." zegt Jay terwijl hij een stoel beschuift. "We verschillen maar 5 maanden." "Ik vindt toch dat jeons een tweeling mag noemen." zegt een zwakke stem vanaf de bank en Vanessa slaakt een kreetje. "Devon, wat is er gebeurd!"

Devon pov

Ik hoor hoe mensen zacht praten en voel zachte handen die mijn wonden verzorgen. "Hij lijkt echt veel op je." Zegt een mannenstem en de stem van een vrouw, die ik herken als die van mijn zus, antwoordt: "We verschillen maar 5 maanden." ik besluit me er mee te moeien en doe langzaam mijn ogen open. Vanessa zit naast een meisje en ze kijken allebei naar de man die daarnet iets zei. Als ik verder kijk zie ik twee jongens,duidelijk een tweeling nochalant tegen de muur staan en een van die jongens houd een blond meisje bij de hand vast."Ik vindt dat je ons wel een tweeling mag noemen." Vanessaslaakt een geschrokken kreetje en iedereen kijkt naar mij. "Devon, Wat is er gebeurd!" Ik ga met een grimasovereindzitten en zie dan dat er nog een man aan het meisje naast Vanessa haar voeten zitten. "Wacht even, Simon komt er direct aan met Evalyne.Hij wilt Devons verhaal ook wel horen... Heeft hij net laten weten." voegt het meisje er aan toe alsiedereen haar raar aankijkt.Nu ik haar fatsoenlijk bekijk merk ik dat het Gwen is, Vanessa's beste vriendin. Na twee minuten hoor ikprecies het ruisen van vleugel en even later komt er gewoon een engel de kamer binnen!, gevolgd door een meisje, zo te ruiken een vampier. De engel klapt zijn vleugels achter zijn rug en evenlater zijn ze verdwenen. "Devon,ik zou je mond dicht doen, straks vang je nog vliegen." zegt Gwen en de engel grinnikt. "Simon Makhallen." Ik schud zijn uitgestoken hand en maak dan de link.

Ik kijk van Simon naar Gwen en ze glimlachen allebei. "Ja, we zijn broer en zus. Simon is 11 jaar ouder dan ik." legt Gwen uit en ik knik. "Vertel nu wat er gebeurd is!" zegt Vanessa ongeduldig en ik begin mijn verhaal. "Toen ik bijkwam lag ik in zo een grote ruimte en overal waren er vampieren, natuurlijk stonk het echt geweldig hard.Aro, een van de leiders, zei dat ik me bij hen moest aansluiten om wat ik ben. Ik weigerde en werd opgesloten. Ze hebben me gemarteld en om de een of andere reden kon ik ontsnappen en ben bij jullie terrecht gekomen..." Gwens vriendje zijn gsm rinkelt en hij neemtop. "Wat! dat meen je niet... ok ik zal het zeggen." de man legt af en kijkt ons met grote ogen aan. "De volturi komt volgende week om te vechten."...


Waarschijnlijk is dit een van de laatste hoofdstukken van dit verhaal dat ik ga schrijven, maar geen nood! Ik heb al inspiratie voor het vervolg maar daar gaat waarschijnlijk alleen Embry van twilight in voorkomen. Voor de rest ga ik nog niks verklappen!