003

‘hey, Sam. Ehm.. kan ik je spreken?’, mijn stem trilt.
‘Je belt eigenlijk ongelegen’, zegt hij snel.
‘Het is belangrijk. Voor mij’, zeg ik dringend.
‘ik wil je vanavond wel terug bellen?’, zegt hij alsof hij haast had.
‘wie belt je?’, hoor ik een meisjes stem op de achtergrond.
‘wie is dat?’, vraag ik met een bonkend hart.
‘n..niemand’, stottert Sam opeens.
‘Saaaammm hang nou op!’, hoor ik de meisjes stem klagen. En toen ging er een belletje ringelen. Het was Ashley.
‘SAM IS DAT ASHLEY’, gil ik bijna door de telefoon.
‘N..nee’, stottert Sam zachter.
‘Het is vast die ordinaire trut van je, hang nou op. het is toch over tussen jullie twee’, ratelt Ashley.
‘JIJ JIJ…IK HAAT JE SAM IK HAAT JE. HET IS OVER. IK HOEF JE NIET MEER TE ZIEN. HOE KUN JE ME DIT AANDOEN. NA ALLES WAT WE HEBBEN MEEGEMAAKT’, tranen beginnen over mijn wangen te rollen.
‘mensen veranderen, en dat zou jij ook eens moeten doen. Doeg’, zonder pardon hangt hij op. kwaad smijt ik mijn mobiel op de grond, daar valt hij in een paar stukken. Huilend zak ik op mijn bedrand. Mijn benen voelen licht en mijn hart voelt gebroken. Een stekende pijn vanuit mijn borstkas maakt het onmogelijk om te ademen. Dit was niet de Sam die ik kende. Ze had hem veranderd..hem gemaakt wie hij niet is! Mijn huilen weergalmd door mijn kamer. de deur vliegt open en Maria komt de kamer in.
‘wat is er?’, vraagt ze bezorgt en ze neemt me in haar armen. Snikkend druk ik mijn gezicht tegen haar aan.
‘hij..’, snik ik.
‘Wat heeft hij gedaan?’, haar stem schiet omhoog van woedde.
‘Het is uit’, breng ik met de grootste moeite uit. ik voel haar verstijven.
‘Dat meen je niet? Hoezo?? Wat is er gebeurt??’, ze strijkt door mijn haar. Ik kon niets uitbrengen. Na een half uur te hebben gehuild kan ik een woord uitbrengen en vertel alles.
‘Die hoer, je verdient beter. Alsjeblieft maak je er niet meer druk om. Je gaat je alleen maar slechter voelen. Hij heeft zijn kansen bij jouw verpest. Je verdient beter dan die lul! Hoe kan hij je dit aandoen. Hij weet niet wat hij mist. En dat zal hij nog wel eens inzien’, ratelt Maria boos. Ik krijg de helft van haar woorden niet mee en staar als een zombie voor me uit. Opeens was ik zo blij dat ik naar Londen ging. Weg van deze akelige plek. Weg van die hoer en haar vuile spelletjes.