Vijftien.

‘Oh, hé Iris,’ zegt Mikki, ze klinkt wakkerder als dat ze net opnam. ‘Hé, eh… Ik… Eh… Ik heb je hulp nodig,’ stotter ik. Dit is gênant. ‘Oké, waarmee?’ vraagt Mikki. Ik loop mijn inloopkast in en sluit de deur. ‘Ik heb een date met Nick, en ik heb geen idee wat ik aan moet,’ zeg ik. Even is het stil aan de andere kant van de lijn. ‘Je hebt een date met Nick?’ vraagt Mikki. ‘Ja,’ antwoord ik. Maar goed dat ze me niet kan zien, want mijn wangen kleuren rood. ‘Oh mijn God. Geweldig!’ gilt ze, en meteen is ze klaar wakker. Ik glimlach. ‘Ja, dat vond ik ook, maar ik heb echt geen idee wat ik aan moet,’ zeg ik, terwijl ik bijna freak. ‘Oké, laat me denken,’ zegt Mikki en daarna is het even stil. ‘Weetje wat hij aandoet?’ vraagt ze dan. ‘Eh nee, maar ik kan kijken of Joe online is op MSN, om het te vragen,’ zeg ik, terwijl ik naar mijn laptop loop. Thank God hij is online. Ik klik hem aan en typ snel mijn vraag terwijl ik mijn BlackBerry tussen mijn oor en schouder hou. Snel krijg ik een antwoord terug. ‘Hij heeft een donkere spijkerbroek aan met een wit, blauw achtige blouse aan,’ geef ik aan Mikki door. ‘Oké,’ antwoord ze vrolijk, waarna het weer even stil is. ‘Heb je een jurkje in dezelfde kleur als Nick's blouse?’ vraagt ze dan. Ik loop mijn inloopkast weer in. ‘Eh, ik heb een jurkje met alle kleuren erin, en schoenen in dezelfde kleur,’ zeg ik. ‘Geweldig!’ jubelt ze. ‘Dat moet je aandoen, en sieraden ermee combineren,’ zegt ze. ‘Oké, heel erg bedankt, ik moet nu ophangen, want ik heb nog maar twintig minuten,’ zeg ik. ‘Oké, laat me weten hoe het was, veel plezier!’ zegt Mikki, en hangt op. Ook ik druk op het rode knopje, gooi het toestel op bed, pak de kleren en stap mijn badkamer binnen. Snel spring ik even onder de douche, was mijn haren, spring er weer uit, droog me af, kleed me aan, föhn mijn haar, krul het lichtjes, doe make-up op, poets mijn tanden een keer, trek mijn schoenen aan en loop mijn kamer weer binnen. Nog even rommel ik tussen mijn sieraden tot ik iets gevonden heb en dan is mijn look klaar. Ik loop de trap af, neem een grote hap adem en duw de klink van de woonkamerdeur naar beneden. Ik duw de deur open en stap de kamer binnen. Meteen heb ik zeven paar ogen op me gericht. Wacht, zeven? Een klein meisje met stijl zwart haar tot net over haar schouders zit rustig naast Kevin op de bank. Zijn arm heeft hij om haar heen geslagen en zij rust met haar hoofd tegen zijn schouder. Haar bruine ogen kijken me warm aan. Ze staat op en loopt naar me toe. ‘Hoi, ik ben Marjolein, en wie ben jij?’ vraagt ze. Nu ze langs me staat is ze net iets kleiner als ik. Ik heb dan natuurlijk ook hakken aan en zij niet. ‘Iris, leuk je te ontmoeten,’ zeg ik terwijl ik haar hand schud. De rest zitten me allemaal nog aan te staren. Nick en Joe, die recht tegenover me zitten, staren me het raarst aan. Joe kijkt me aan met ogen die gevaarlijk groot zijn, alsof ze er bijna uit kunnen vallen, en Nick kijkt me met open mond aan. Kevin met een grote grijns en Denise en Paul met trotse blikken in hun ogen. Marjolein was alweer gaan zitten. ‘Wauw,’ zuchten Joe en Nick tegelijk. Ik grinnik, en kijk verlegen naar beneden. Ik hoor iemand opstaan en naar me toelopen. Als ik opkijk zie ik dat het Nick is. Hij glimlacht naar me. ‘Zullen we gaan?’ vraagt hij. Ik knik. Nick pakt mijn hand, en trekt me mee naar de deur. Als ik nog even achterom kijk, zie ik Joe en Kevin hun duimen omhoog steken. Ik glimlach, zwaai even en loop daarna met Nick naar zijn auto. De zwarte Mustang staat te schitteren in de roze geworden zon. Als een echte heer opent hij het portier voor me en laat me instappen. Daarna rijdt hij naar de bioscoop. ‘Je ziet er echt heel mooi uit Iris,’ zegt hij. Een lichte blos is te zien op zijn gezicht. ‘Dank je, jij ook,’ zeg ik. In mijn hoofd freak ik. De volgende keer als ik Mikki zie, vlieg ik haar om haar hals, denk ik. Bij de bioscoop kijken er veel mensen naar ons. Maar ja, wat verwacht je, met Nick Jonas naast je? Met de knapste jongen die ik ooit gezien heb. Als we in de rij voor de kaartjes staan, komt er een klein meisje naar ons toelopen. Ik schat haar een jaar of acht. ‘Mag ik misschien je handtekening, Nick?’ vraagt ze met haar schattige piepstemmetje, terwijl ze een blaadje en een pen voorhoudt. ‘Natuurlijk mag jij dat lieverd, wat is je naam,’ zegt Nick lief en pakt het blaadje en de pen aan. ‘Mariah,’ zegt ze. Nick knikt en krabbelt wat op het blaadje. ‘Naar welke film ga je lieverd?’ vraag ik aan Mariah. ‘Sammy’s Avonturen,’ antwoordt ze met een glimlach. Ik glimlach terug. ‘Nou heel veel plezier dan,’ zeg ik terwijl ik een keer over haar hoofd aai. ‘Dankjewel mevrouw, u ziet er heel mooi uit,’ zegt ze. Ik glimlach weer. ‘Dankjewel hoor,’ zeg ik. Nick geeft haar het blaadje terug. ‘Alsjeblieft,’ zegt hij. Dan zakt hij door zijn knieën en geeft het meisje een kusje op haar wang. Mariah straalt helemaal en dan rent ze terug naar haar moeder die alles gefilmd heeft. Nick komt overeind en kijkt me aan. ‘Dat was zo verschrikkelijk lief,’ zeg ik tegen hem. Hij glimlacht. ‘Jij kan er ook wel een krijgen hoor,’ zegt hij terwijl hij dichterbij buigt. Mijn hart klopt in mijn keel. Nick drukt een kus op mijn wang en pakt mijn hand. Als we aan de beurt zijn, besteld hij de kaartjes en betaald. ‘Ik wil ook wel betalen hoor,’ zeg ik. Nick schud zijn hoofd. ‘Ik heb je toch mee uit gevraagd? Nou dan betaal ik.’ Ik knik en daarna lopen we naar de zaal. Tijdens de film heeft hij de hele tijd mijn hand vast. Ik moest echt mijn concentratie op de film houden, anders had ik de hele tijd naar Nick zitten staren. Gelukkig is het erg goed gelukt. Taylor Lautner hielp enorm daarmee. Toch is Nick knapper. Op de weg terug praatten we wat over de film. ‘Ik vond hem erg goed, knap dat ze zoiets kunnen maken met die wolven,’ zegt Nick. Ik knik. ‘Het is wel heel anders als het boek,’ zeg ik. Nu knikt Nick. Een koude windvlaag streelt langs mijn armen. Ik huiver ervan. Nick ziet het. ‘Heb je het koud?’ vraagt hij. Ik knik. Hij komt dichterbij me lopen en slaat zijn arm om me heen. ‘Het helpt niet veel maar…’ begint hij maar ik onderbreek hem. ‘Het is goed zo, je bent niet zo warm als Jacob Black maar het kan er mee door Nick,’ zeg ik, grinnikend om mijn eigen grap. Gelukkig vindt Nick het ook grappig want hij grinnikt ook. ‘Ben blij dat ik niet Edward Cullen ben,’ grapt hij terug. Nu lach ik hardop. ‘Ha ha ja, je lijkt veel op Edward, maar jij bent geen vampier en niet in 1901 geboren,‘ zeg ik. ‘En ik ben ook niet zo koud,’ legt Nick bij. ‘Dat hoort bij het vampier zijn. Je bent net zo beleeft, muziekaal en knap,’ zeg ik zonder op te merken dat ik het woord knap heb gebruikt. Een blos komt op zijn wangen. ‘Jij bent ook knap hoor,’ zegt hij zacht en glimlacht. Nu ben ik degene die bloost. ‘Dank je,’ zeg ik en druk een kus op zijn wang. In de auto terug naar huis is het stil, en thuis kletsen we nog even met de rest. ‘Ik ga naar bed, ik ben dood op,’ zeg ik, terwijl ik mijn best moet doen mijn ogen open te houden. ‘Welterusten,’ klinkt het uit alle monden en daarna loop ik naar boven, trek mijn pyjama aan, poets mijn tanden, haal mijn make-up eraf, reinig mijn gezicht en haal een borstel door mijn haar. De krullen gaan er gemakkelijk weer uit. Best jammer eigenlijk. Te moe om er verder iets om te geven kruip ik in bed. Al voordat mijn hoofd het kussen raakt, ben ik in slaap gevallen. Dromend over de jongen beneden. Dromend over Nick.