Chapter 33: Eng...part 1

Treyson,Yassup en Rea liepen naar de uitgang van Rusturf Tunnel.Net voor het einde werd alles 1 seconde zwart.Yassup,Treyson en Rea keken verward rond.Iedereen had het gezien.
'Wat was dat?' Vroeg Treyson verbaast.
'Ik weet het niet,echt niet.' Antwoordde Yassup.
'We kunnen beter uit deze grot gaan.' Stelde Rea voor.Samen liepen ze de grot uit.De zon scheen op hun gezicht toen ze Verdanturf binnen liepen.Maar er was niets.Er stonden een paar huizen maar die allemaal kapot.Geen daken of ingeslagen ruiten.Sommige waren half afgebrand.Maar wat het meest op viel was de stilte.Er was niemand.Geen mens en geen pokemon was te bekenen.Ze keken naar de lucht toen opeens Rea haar handen op haar gezicht sloeg.Zachtjes kreunde ze.
'Rea?Gaat het wel?' Vroeg Treyson bezorgt.Langzaam haalde Rea haar handen van haar gezicht.Ze keek op naar Treyson en Yassup.Hun ogen werden groot en ze waren geschokt.
'Nee...ik voel me...misselijk.' Antwoorde Rea.Treyson en Yassup zeiden niets. 'Wat is er?' Vroeg ze.
'Je ogen...' Was het enigste wat Treyson kon uitbrengen.
'Je bloed uit je ogen,Rea.' Zei Yassup.Rea schrok.Snel veegde ze met haar handen langs haar ogen.Ze keek naar haar handen die nu onder bloed zaten.
'Waaaaaaaaaaaaah!' Schreeuwde ze.Yassup hield haar vast.
'Het is niets.Het komt wel goed.' Probeerde hij haar rustig te krijgen.Het lukte maar Rea was nog steeds bang.
'Kom,we gaan kijken waar iedereen is gebleven.' Zei Treyson.Ze keken in de verlaten huizen maar vonden niets.Ze stonden voor het zoveelste huis.
'Ik ga wel naar binnen.' Zei Treyson en liep het half afgebrande huis in.Sanshrew op zijn schouder rilde nog steeds van Rea.In het huis was niemand te vinden.In de keuken lag op de tafel een boek.Een woord was omsingelt.Treyson keek ernaar.
Bang?
Een rilling ging over Treyson's rug.Snel liep hij weer naar buiten.
'En?Is er iemand?' Vroeg Yassup.Treyson schudde zijn hooft en keek naar Yassup op.Treyson's mond viel open.
'Wat is er nou weer?' Vroeg Yassup verbaast.Rea zag het nu ook.
'Yassup je wordt lijk wit!' Riep Rea.Yassup keek naar zichzelf en schrok.Alle kleur uit hem verdween langzaam.
'We moeten snel iemand vinden.' Zei Rea.Vlug liepen ze verder.Opeens viel Rea op de grond.Treyson wilde haar overeind helpen maar zijn handen gingen dwars door haar heen.Hun ogen werden groot.
'Hoe?' Vroeg Treyson verbaast.
'Bij mij is het het zelfde.' Zei Yassup.Treyson stond op.Yassup keek verdrietig.Treyson stak zijn hand uit.Hij ging nu ook dwars door Yassup heen.Yassup wees.
'Haar been werd transparant en ze zakte erdoor.' Zei Yassup.
'Hoe kan ik het stoppen?' Mompelde Treyson.Opeens werden Rea en Yassup snel wit.Alles was lijkwit.Hun huid,hun kleding en zelfs hun pokeballen.
Een lichtflits kwam tevoorschijn.Yassup en Rea zweefde een paar centimeter van de grond.Bij Yassup kwam er nu ook bloed uit zijn ogen.
Hun ogen werden vuurrood.
'Ga...weg...nu.' Zei Yassup met een andere stem.
'Sterf...' Zei Rea en gooide haar pokebal in de lucht.Mudkip kwam eruit.Hij had nog zijn eigen kleur.Hij draaide zich om naar Rea.
'Mud mudkip!' Riep Mudkip.Rea's blik werd werd kwader.Zevormde een zwart paarse bal bij haar handen.Shadow ball.Bedacht Treyson.Snel pakte hij Mudkip en zette het op een rennen.Yassup en Rea gooide steeds meer shadow ballen hun kant op.Treyson rende een huis binnen.Hij verstopte zich in een lege kast.Hij moest hijgen.Wat moest hij doen?Hij kon Yassup en Rea hier niet achterlaten maar hij kon ze ook niet aanvallen.Hoe kon hij ze weer krijgen tot hun oude zelf?En wat gebeurde hier in hemelsnaam?

Gaaf hooftstuk?