~3~

Ik had genoeg gejaagd vannacht. Zo kon ik er weer een paar weken tegen aan. Omdat ik al zo lang vampier was kon ik langer zonder bloed. Ik zo over een uur naar school gaan. Ik had er best wel zin in. Ik zou de mensen ontwijken en daarom dus waarschijnlijk alleen gaan zitten, overal. Ik had mijn nieuwe panty met een zalmroze jurkje erboven aangedaan, in mijn tijd droeg iedereen jurken en dat heb ik altijd aangehouden, en daaronder had ik bijpassende ballerina’s. Ik pakte mijn schooltas en ging richting mijn auto. Ik was echt heel blij met mijn rode MG, ik vond hem prachtig! Ik stapte in en reed naar school. Zoals verwacht staarde iedereen me aan, ik was niet alleen de nieuweling, ik was ook nog eens beeldschoon. ‘Zou dat een nieuwe Cullen zijn?’ hoorde ik een meisje vragen aan waarschijnlijk haar vriendin. Cullen? Onee hé! Zat die Cullen clan hier op school? Ik was van plan ze later pas te ontmoeten. Maar nu ze hier op school zaten zou ik ze wel eerder ontmoeten. En toen alle leerlingen naar een andere auto staarde wist ik dat dat de Cullens waren. Ik liep door en haalde mijn rooster op bij de administratie. Ik liep naar mijn kluisje waar ik onnodige spullen indeed. Ik liep naar mijn eerste les, Engels. ‘Aah, Jij moet Amedea Sadler zijn?’ vroeg de leraar. Ik knikte. ‘Ik ben meneer Mason, ga maar achterin zitten naast Jasper’ zei hij en ik liep naar achteren. Jammer genoeg rook ik het al, die Jasper was een Cullen. Ik ging naast hem zitten en keek hem aan. Hij voelde zich verward, met daar door heen een mix van verliefdheid. Wat raar. Hij had honingblond haar en zag er behoorlijk goed uit. Hij keek mij ook aan. ‘Hoi’ mompelde ik. Hij knikte.’Hey’ zei hij zacht terug en concentreerde zich weer op de les. Engels was snel voorbij en ik begon rustig mijn boeken in te pakken. Hierna had ik toch pauze. Ik zag dat Jasper nog op me wachtte. Hij stak zijn hand uit naar me. ‘Jasper Hale’ zei hij. ‘Amedea Sadler’ zei ik en pakte zijn hand. ‘Kom je bij mijn familie zitten?’ vroeg hij. ‘Maar natuurlijk’ zei ik en volgde hem naar de kantine. Hij liep naar een tafel in de hoek waar allemaal vampiers zaten, waaronder de inbreker. Ik keek hem aan en keek toen naar Jasper. De inbreker keek mij boos aan en voelde zich ook erg kwaad. Jasper keek mij aan. ‘Ehm.. Ik ben hier niet gewenst’ mompelde ik en liep naar de tafel aan de andere kant van de kantine. Die inbreker en die blonde wouden mij daar niet hebben, dat voelde ik. Die kleine was erg enthousiast en die jongen met bronshaar had medelijden en woede in zich. Jasper staarde me verbaasd aan en keek boos naar zijn familie. Hij zei iets boos tegen hun en liep richting mij. ‘Kom gewoon, op Emmett en Rosalie moet je niet letten, die zijn gewoon pissig’ zei hij. ‘Nee, ze mogen me gewoon niet. Ga maar gewoon naar je familie Jasper, je moet geen vrienden met mij worden als je familie mij niet mag’ zei ik en ik wuifde hem weg. Hij voelde zich beledigd en ik schrok op. ‘Sorry dat ik je heb beledigd’ zei ik snel voordat hij weg wou lopen. ‘Hoe weet je dat? Je keek me niet aan’ vroeg hij. Ik beet op mijn lip. Ik had geen zin om over mijn gave te vertellen, in het algemeen maar ook niet op school. Straks ging hij zijn gevoelens nog wel verstoppen en dan wist ik straks niet meer. ‘Gewoon, het kwam er bot uit’ zei ik en hij nam plaats op de stoel naast mij. ‘Rosalie mag niemand en Emmett wil maar niets zeggen. Alice wil vrienden met je worden en Edward, ja hij vind je wel aardig’ vertelde Jasper. Ik knikte. ‘Ik wil niet dat iemand van jou familie zich ongemakkelijk voelt door mij, ga terug Jasper’ zei ik. Hij keek me verdrietig aan en ging terug naar zijn familie. Hij bleef de hele pauze naar me staren. Mijn volgende les was wiskunde. Ik moest me weer voorstellen en werd weer achterin geplaatst. ‘Fijn dat u er ook bent mevrouw Cullen’ zei de leraar terwijl Alice binnen kwam rennen. Ze gaf hem een briefje en liep richting mij, ze zat dus naast me. ‘Hey Amedea’ zei ze vrolijk. Ze voelde zich blij, maar ook verward. ‘Hey Alice’ zei ik en keek weer naar het bord. ‘Waarom kwam je niet bij ons zitten?’ vroeg ze na een tijdje. ‘Omdat je broer en zus mij niet mogen’ antwoorde ik. Ze knikte. ‘Maar Rosalie mag niemand, en…’ ik onderbrak haar. ‘En Emmett wil niets zeggen’ maakte ik haar zin af. ‘Ja, hoe wist je dat?’ vroeg ze. ‘Jasper’ was mijn antwoord. Ze knikte en lachte ‘Jullie passen goed bij elkaar’ zei ze. ‘Nee hoor Alice, ik pas bij niemand’ zei ik en keek haar boos aan. Ze wou weer iets zeggen maar de leraar was haar voor. ‘Mevrouw Sadler en Cullen willen jullie je gesprek met ons delen?’ vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en keek naar het boek. Na een paar minuten ging de bel. Gelukkig nu mocht ik naar huis toe. Alice liep net zoals mij naar de parkeerplaats. Haar ogen werden wazig. Onee, ik wist al wat dit betekende; Ze had een gave, en niet zomaar een, vast een met het verleden of toekomst. Ze keek me lachend aan. ‘Wil je mee naar ons huis?’ vroeg ze. ‘Ik… Ehm.. heb nog huiswerk’ bedacht ik snel. ‘Nee hoor, dat heb je niet’ zei Alice en ik zuchtte, het was dus een toekomstziener, fijn. Ik liep naar mijn auto en Alice volgde me. Ik wou net instappen toen ze me wegtrok. ‘Ik rij’ zei ze. Ik zuchtte en liep naar de andere kant. Lekker beleefd is ze, ik ben benieuwd uit welke tijd ze komt. In mijn tijd was iedereen netjes opgevoed en het beleefd en netjes praten was nog steeds blijven hangen bij mij, daardoor keken sommige mensen mij raar aan. Ik werd er soms echt gek van, kon ik er wat aan doen? ‘We zijn er’ zei Alice vrolijk en sprong uit mijn auto. Ik stapte rustig uit, maar werd meegetrokken door Alice het grote en open huis in. Er kwam een vrouw op mij aflopen met karamelkleurig haar, wat goed paste bij haar gouden ogen. ‘Hallo, ik ben Esmé’ zei de vrouw. ‘Amedea’ zei ik. Er kwam een blonde man binnen lopen. Ik herkende hem, van heel lang geleden.