Preparations

“..En zo heeft Noah zijn angst overwonnen”, vertelde ik onder het eten enthousiast aan mijn broers, die allebei maar met een halfoor luisterden, de sukkels. Ze zaten met z'n tweeën aan de buis gekluisterd, zoals gewoonlijk onder het eten. Noah daarintegen praatte met mij, totdat ik even mijn verhaal aan Jake en Jason wilde vertellen. Ze luisterden alleen maar half. Ze zaten half in mijn verhaal, half in Punk'd. “Goed van je”, zei Jake, maar ik twijfelde of hij het wel tegen mij had. De grap op de tv kon hij namelijk ook goed vinden. “Luisteren jullie überhaupt wel?”, vroeg ik, toen ik wéér geen antwoord kreeg op een vraag die ik stelde. Jake en Jason keken allebei tegelijk op, en knikten hevig van ja. Hoe zou het toch komen dat ik er niets van geloofde? Ik ging maar weer verder met eten, en praatte nog wat met Noah. Toen we allemaal klaar waren met eten, vroeg Jake of we vanavond uitgingen. Vragend keek ik Noah aan, die mij weer vragend aankeek. “Ik vind het oké”, zei ik voorzichtig. “Ik ook”, bevestigde Noah. Jake en Jason knikten, en gingen daarna druk in beraad waar we precies uit zouden gaan. Die twee moesten altijd een heel schema van clubs opstellen waar we langs zouden gaan. Ikzelf zag het allemaal vanzelf wel, maar Jake en Jase dachten er anders over. “Dat doen ze altijd”, bracht ik Noah op de hoogte, die verbaasd van Jake naar Jason en weer terug keek. “Lopen ze nooit rondjes en kijken waar ze uitkomen?”, vroeg hij verbaasd, en ik schudde spijtig mijn hoofd. “Dat is wat ik het liefst doe, maar niemand van mijn vrienden ziet daar iets in, en ik kan het moeilijk alleen gaan doen.” Noah glimlachte. “Dan doen we het samen”, stelde hij voor. Daar zag ik wel wat in. Jake en Jason draaiden tegelijkertijd hun hoofd, en keken ons raar aan. Nu kon je echt goed zien dat het broers zijn. Net een tweeling. Dan wel een tweeling die twee jaar van elkaar verschilden. “Gaan jullie niet met ons mee?” Jason keek me met puppyeyes aan, die ik negeerde. “Dat mogen we toch zelf wel weten?”, vroegg ik. Jake knikte, maar ik zag in zijn ogen dat hij het er niet helemaal mee eens was. “Maar wij zouden het leuker vinden als jullie met ons mee zouden gaan”, zei hij op een smekend toontje. Hij keek van mij naar Noah, en weer terug. Noah keek mij vragend aan, en ik voelde dat ik de knoop weer door moest hakken. Ik keek Jake en Jason omstebeurt aan, en dacht na. Met z'n tweeën stappen is natuurlijk ook leuk, maar met z'n allen was het misschien nog wel leuker.. “Oké, dan gaan we wel met jullie mee.” Voor de zekerheid keek ik Noah nog even vragend aan, maar toen ik zag dat hij knikte, glimlachte ik nog eens bevestigend naar mijn broers. Die sprongen vervolgens op, en maakten een vreugdedansje door de kamer heen. Toen ik zag wat ze deden, kon ik snel niet meer stoppen met lachen. Jason stond achter Jake, die voorover gebogen over de tafel heen hing. Jason nam hem vervolgens vanachter, en trok een gezicht alsof hij een orgasme kreeg. Daarbij mepte hij Jake op zijn kont, en daarmee was voor mij de maat vol. Hysterisch lachend liet ik me achterover op de bank vallen. Als ik met die twee zou moeten gaan stappen konden ze me aan het einde van de avond wel wegdragen, dacht ik terwijl ik de tranen van het lachen uit mijn ogen wreef. Toen ik met tranen in mijn ogen opkeek, zag ik dat Noah ook meedeed. Hij stond achter Jason, en zorgde ervoor dat die weer naarvoor gebogen stond, zodat ze samen een trio vormden. “OH HELP! INCEST EN EEN GAYPARADE HIERO!”, riep ik dramatisch, en ik hield een kussentje voor mijn hoofd, zodat ik Jake, Jason en Noah niet meer kon zien. “This is só disgusting!”, zei ik op een bekakt toontje, en ik wuifde een keer afkeurend naar de jongens, die hun triootje ondertussen hadden afgerond. Ik draaide me verwaand op mijn zij, en begon mijn nagels te bestuderen alsof het de meest mooie nagels zijn die ik ooit had gezien, niet dus. Plots voelde ik hoe drie jongens zich op me stortten. “HALLO! Ik leef hier ook nog, hoor!”, protesteerde ik, en ik liet mijn verwaande imago gelijk varen. Ik probeerde de jongens van me af te duwen, maar die lieten zich niet wegduwen, en bleven me pletten alsof ik een knakworstje was. Toen ik dan ook werkelijk knakte onder al het gewicht, gingen ze pas van me af. “Waar was dat nou weer goed voor?”, bromde ik en ik trok
mijn shirt wat recht. “Je weet toch hoe graag ik mijn kleine zusje plet”, zei Jason onschuldig. Ik rolde met mijn ogen, en mepte hem met het kussentje voor zijn hoofd. Toen hij weer opkeek, waren zijn blonde haren voor zijn ogen gevallen. Hij blies wat lucht omhoog via zijn onderlip, en zijn haar vloog voor een seconde de lucht in, om vervolgens weer slap op zijn voorhoofd te vallen. “Dank je, Abi, je hebt mijn haar verpest.” “Graag gedaan”, zei ik onschuldig. Ik kon het niet laten om hem nog eens extra door zijn blonde haar te aaien. Nu was zijn haar niet alleen slap, maar ook warrig. Perfect. “Jase, je nieuwe coupe.. Het is - ja - gewoon fenominaal!” Jake maakte een vierkantje met zijn handen, en keek er kritisch doorheen. Hij knikte nog eens instemmend, en deed alsof hij foto's maakt. “Oh! Dit is dé look. Die kunnen we goed gebruiken in ons modellenbureau! Nou meneer, wat zegt u ervan?” Noah keek hem met stralende ogen van plezier aan. Zijn ogen straalden zo dat ze ervoor zorgden dat er een glimlach om mijn mond speelde. “Heb ik dé look?” Jason keek alsof hij net de Nobelprijs had gewonnen, en lachte vrolijk zijn tanden bloot. “Helemaal!”, bevestigde Noah zijn woorden, en ook hij maakte een vierkantje met zijn handen. Ik knipte een lamp aan, die Jason in de schijnwerpers zette. Jase nam een pose aan, en tuitte zijn lippen. “Nee, nee, néé! Niet zo!” Noah duwde Jason achterover op de bank, en nam mijn kussentje, om hem vervolgens onder Jasons hoofd te stoppen. “Ah monsieur Noah! Iek zie waar jij heen wielt.” Jake nam Jasons handen, en legde ze langs zijn hoofd neer. Ik moest lachen. Nu leek Jason net op Rose uit de Titanic. Alleen dan wat minder naakt. Ik liep naar de kast, en nam het fototoestel. Ik drukte hem in Jake's handen, die meteen verwoed foto's begon te maken. Échte foto's. Foto's met Jason in de pose van Rose. “We moeten een tekenaar inhuren! Dit is zó Titanic!”, grijnsde Jake terwijl hij nog meer foto's maakte. Op de ene foto tuitte Jason zijn lippen en op de andere keek hij verleidelijk de lens in. “U bent zó fotogeniek!”, lachte Noah terwijl hij over Jake's schouder heen keek, en de foto's checkte. Ik zag het schouwspel met een glimlach aan, en was dankbaar voor het feit dat Noah het zo goed met mijn broers kon vinden. Vooral omdat ik wist dat mijn broers de makkelijksten niet waren. Ze hadden met veel mensen ruzie. Dat kwam vooral omdat ze zeiden wat ze dachten. Ze waren altijd eerlijk, ook al kon het mensen soms kwetsen. Dat hadden ze niet vaak door, en beseften dat later pas. Vaak hadden ze met spijt op de bank gezeten, zodat ik ze weer kon vertellen dat ze teveel de flapuit hadden uitgehangen en hun excuses aan moesten gaan bieden. Meestal deden ze dat. Daar was ik hun kleine zusje voor. Ik gaf ze vaak raad. Ook met hun relaties was ik degene waar ze naartoe kwamen als ze het moeilijk hadden. Ik vond het niet erg, ik hielp ze graag. Daar waren het tenslotte mijn broers voor. “Oh - my - Lord!”, riep Jake ineens uit, en hij keek ons hysterisch aan. “Het is al acht uur mensen! Om negen uur moeten we de catwalk op, dus omkleden allemaal!” En als echte modellen liepen we met z'n allen naar boven om ons om te gaan omkleden voor ons avondje stappen.