~15~

Ongeduldig liep ik mijn huisje rond. Edward had tegen Jasper gezegd dat er iets dringends was, niet dat ik er was, dat moest een verassing zijn. Ik had hem zo gemist, en vanmiddag zou ik hem weer zien. Ik zuchtte, het duurde niet lang meer. Ik kalmeerde mezelf, wat ik niet kon doen met mijn gave, maar gewoon met wilskracht. Ik ging achter mijn piano zitten en speelde rustig wat muziek. Altijd vergeet ik alles om mij heen als ik speelde, net zoals bij dagdromen. Er werd aan mijn arm geschud, ik schrok op en keek in de ogen van Alice. ‘Nog drie minuten! Kom als ik je sms’ zei ze. Ik knikte en pakte mijn mobiel van mijn kamer. Er gingen drie verschrikkelijk lange minuten voorbij en ik kreeg een sms van Alice met ‘Kom’ erin. Ik stond op en rende naar het huis toe, met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik keek door het raam en zag hem staan met Anastacia in zijn armen, ze leefde gelukkig nog. Hij gaf haar aan Alice die haar knuffelde, een raar gezicht. Ik opende de deur en hij keek om. Toen hij me zag veranderde zijn trieste gezicht in een grote glimlach. Ik lachte net zo breed en rende naar hem toe. Hij trok me zo dicht mogelijk tegen hem aan en drukte zijn lippen op de mijne. Ik voelde dat iedereen de kamer had verlaten, er daar dankte ik ze voor. Toen Jasper me eindelijk had losgelaten keek hij me aan in mijn ogen. Zijn gevoelens sloegen op hol. Van ongeloof naar woede naar liefde en weer naar ongeloof. ‘Ben je vrij gelaten?’ vroeg hij na een tijdje. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik ben ontsnapt, dus komen ze me waarschijnlijk zoeken’ mompelde ik zacht. Hij trok me weer in zijn armen en hield me stevig vast. ‘Ik laat je daar nooit meer naartoe gaan’ fluisterde hij in mijn oor. Ik drukte een kus op zijn mond en keek hem aan, zijn ogen waren zwart. ‘Waar was je die twee jaar?’ vroeg ik hem. ‘Canada’ mompelde hij en hij drukte weer een kus op mijn lippen. Ik glimlachte. ‘Bedankt dat je voor Anastacia heb gezorgd’ zei ik. Hij lachte ook en knikte ‘Ze is ook een soort van mijn huisdier’ zei hij. Ik omhelsde hem weer. Ik kon gewoon niet geloven dat ik terug was bij hem! De woede en ongeloof waren uit zijn gevoelens, in plaats daarvan zat er alleen nog maar liefde en lust in hem. Hij voelde waarschijnlijk hetzelfde bij mij. Ik keek hem aan en hij tilde me op. Hij rende naar mijn huisje, hopelijk snel ons huisje. Hij opende de deur en rende met mij nog steeds in zijn armen naar de slaapkamer. Hij legde me op het bed en begon me te zoenen. Hij drukte zijn lippen op de mijne en likte langs de rand van mijn lippen die ik meteen opende. Hij drukte zichzelf dichter tegen mij aan en daardoor werd het bed misschien wel gebruikt.