Spoken hallicioneren
Serieus, dit kon niet waar zijn! Deze persoon, ik dacht dat zij dood was! Als zij hier was, terwijl ik haar als dood beschouwde, waar was zij dan al die tijd geweest? Knijp me. Ik hallicioneerde waarschijnlijk weer. Zelfs met mijn ogen dicht zag ik die ene aura.
"Alice? Dat is onmogelijk"
"Wat heb je gezien?", siste ze, voordat ze vooruit werd geschopt. Bij uitstek was dit de meest bizarre ontmoeting die ik ooit heb gehad.
Aura's zien was tot daar aan toe, spoken gingen me echt wat te ver. Alice was dood en na de dood kwam er niks. Het was het ultime einde. Dat valt niet te ontkennen.
Die vraag dan! Wat ik gezien had, was dat zij dood ging. Waarom zou ze die aan mij stellen?
Het leek wel of ik een visioen gehad had. Dat was ook niet mogelijk. Alice had de visioenen, niet ik. Misschien hadden ze gelijk, misschien had ik moeite met dromen te onderscheiden van de realiteit.
Misschien zat ik hier zelfs terecht.
Mijn hoofd tolde, alles begon te draaien. De kamer draaide, de grond was omgewisseld met het plavond. Zwaartekracht keerde zich voortdurend om. Ik raakte uit balans en viel. Mijn ogen sloten zich en zwart was alles wat overbleef.
Reageer (2)
snel veder
1 decennium geledenkei spannend
vanmidag meer
arme evelien
1 decennium geleden