4%
Justin Drew Bieber
De tourbus ging als maar heen en weer, hobbel over, hobbel af. Voor mij een teken dat we bijna weer thuis waren. Een klein zuchtje ontsnapte uit mijn mond, eindelijk weer eens thuis, voor een maand. Ik pakte mijn blackberry vast en las het laatste smsje van Ryan nog eens door. Heechickkie, Caitlin loopt als een gek heen en weer, blij dat je weer terug komt. Maar wat ik zo raar vind, Keighley zit hier met een gezicht als onweer, hebben jullie een ruzie gehad die ik niet heb meegekregen? Ik schudde mijn hoofd en gooide mijn Blackberry op mijn bed, waren die stel kleuters nou echt zo dom? Toen ik het hoorde dat Keighley bij 'ons' groepje was betrokken, kon ik mijn haren wel uittrekken, -wat ik natuurlijk niet heb gedaan dat snap je wel. Opnieuw schudde ik mijn hoofd waardoor mijn warrige bruine haar mee ging. Keighley was verboden terrein voor hun, voor mij. Ze was altijd al anders geweest dan ons, moest opvallen in de klas, was lerares zijn lievertje, vroeger had ik me er dood aan geergerd. En nu voegden die stel kneuzen haar gewoon bij ons groepje? Wat moest ik wel niet zeggen straks als ik haar tegenkwam? 'Sorry Keighley voor de afgelopen 2 jaar, ik hoop dat we je niet teveel gepest hebben?' Ik kwam met een zacht plofje op het bed terrecht en verborg mijn gezicht in mijn handen, sukkels. Maar goed, ik had mijn leven gebeterd, dus ik zou Keighley niks aan doen, ik zou haar eerlijk behandelen, behandelen als een vriend. Even beet ik om mijn lip om een lachje tegen te gaan. Ik verplaatste me van het bed richting het raampje van de tourbus en vestigde mijn blik op de omgeving. We reden langs een aantal bekende woningen, het voelde vertrouwd. Vertrouwd om even weer in mijn 'jeugdstadje' te zijn, gewoon alles eventjes weer gewoon als van ouds, heerlijk vond ik dat. Even 'Back in time'. Ik bleef maar staren richting de natuur, ondertussen vormde er zich een song in mijn hoofd. Ik begon rustig te neurien, sinds weken had ik weer inspiratie! Ik draaide me met een ruk om opzoek naar het eerste beste lege fel en een pen, dit mocht ik niet verliezen, dit moest ik ópschrijven. Ik scheurde ruw een blaadje van een tijdschrift af en greep richting het borstzakje van mijn overhemd, niks. Rustig liet ik mijn ogen mijn kamer doorzoeken, waar had ik die verdomde pen gelaten? Ik probeerde de afgelopen paar uur na te gaan. Ruzie met Scooter, blablabla...AH! Ik voelde achter mijn oor, bingo. Blij zette ik de punt van de pen op het lege blad, en begon te schrijven, al mijn inspiratie kwam eruit..
Non stop dancing the bus stop
To the funky music
Hustle, pumpin the muscle
Blame it on the boogie
Remember the old days
Remember the O'Jays
Walkin' in rhythm, life was for livin'
Ik stopte even, en keek richting de tekst die ik had geschreven, het suckte, het was oudbollig, niks voor een nieuwe song.
Ruw verscheurde ik het blad en vervrommelde ik het tot een grote bal. Daarna stond ik op en pakte ik de deurklink vast, ik draaide de sleutel om en liep rustig de kamer binnen. MIjn blik gleed door de kamer en bleef hangen bij Pattie, mijn moeder. "Hee mams.." Zei ik glimlachend. Pattie draaide zich om en glimlachte. "Hee, als we terug zijn gaan we eerst langs opa en oma, daarna kun je langs je vrienden..." Zei ze met een kleine glimlach. Ik knikte braaf en vestigde me in een stoel. "Waar is Scooter?" Vroeg ik toen zuchtend, mijn hand door mijn bruine haar halend, ik zou mijn verontschuldeging maar eens aanbieden. "Wc.." Zei mijn moeder, gehypnotiseerd door de tv. "O.." Was het enigste wat ik zei. Plots hoorde ik veel gekraak en gemompel van Kenny door de 'intercom'. "KENNY GROTE ZWARTE KNOP INGEDRUKT HOUDEN!" Schreeuwde ik naar voren. "Ahja.." Zijn stem knalde nu door de tourbus. "Goed, uhm, dames en heren over 10 minuten arriveren we in ATLANTA CITY!" Zoals gewoonlijk moest hij ook nog even schreeuwen waardoor we allemaal nu de helft minder hoorden. "Bedankt Kenny.." Zei ik grinnikend, hij bleef mijn maatje. Maar het enigste waar ik nu aan kon denken waren mijn vrienden, familie en....Keighley? Die ik straks weer ging zien. Misschien vind je het raar, maar ik zag er echt naar uit, gewoon een maand 'thuis' doorbrengen, heerlijk.
Ja dit hoofdstuk suckt, Iknow, hierna word het leuker, beloofd!
Druk op die groene knop, en laat wat achter!
Reageer (4)
Snel verder!
1 decennium geledenSnel verder!
1 decennium geledenSnel verduuuuur<33
1 decennium geledenLeuk! <33
1 decennium geledenVerder!