•Le Cirque du Freak•14

Just As Always
Deel 14
Misschien kan eerst jij opkomen en daarna ik en dan vertel ik over ons beide? Melissa denkt na en knikt dat ze het een goed idee vind. Ja, we zijn een voorstelling aan het bedenken voor vanavond. En we hebben beide werkelijk geen idee. Tall had gister gezegd dat we naar de voorstelling moesten kijken om een beetje ene idee te krijgen van wat we moesten doen maar we waren beide in slaap gevallen. Nu moeten we alleen wel iets voor vanavond verzinnen want anders krijgen we problemen met Tall. En ookal ben ik niet bang voor hem, ik wil ook geen ruzie met hem. Hij kan soms echt heel eng kijken. Ik zucht en ga verder met iets bedenken over de voorstelling. Opeens komt het hoofd van Melissa in beweging en begint ze iets op te schrijven. Het verbaast me nog steeds hoe snel ze wel niet kan schrijven. Misschien kan ik op komen vliegen over de mensen heen. Ik kan snel vliegen dus in eerste instantie zullen ze niet weten wat het is. Dan kom jij op in het donker met een paar kleine lichtjes die dan je diamanten laten opschitteren. Dan vertel jij wat over ons en dan laten we beide zien wat we kunnen. Niet een vast iets maar meer improvisatie. Ze kijkt me aan met ogen vol verwachting. Dat vind ik een goed idee. En als we af gaan dan vlieg jij met mij weg? Ze knikt en begint blij te klappen. Tja, ze blijft een beetje een apart verhaal. Volgens mij is ze vrolijk en blij tegen je als je haar vertrouwt en zij jou. Zo niet, dan is een stil meisje en kan ze zelf best boos worden. Ik voel me vereert dat ze me nu al vertrouwt, na 1 dag. Dan begint ze weer te schrijven. Zou ik je anders een rondleiding geven over het circus terrein en je aan mensen voorstellen? Ik knik. Ik voel het zenuwachtige gevoel stijgen in me buik en veel gedachten spoken door me hoofd. Wat nou als ze me niet mogen, of ze me verstoten omdat ik een ergere freak ben als hun. Ik slaak een diepe zucht en Melissa merkt het. Ze pakt me hand vast en geeft er een kneepje in. Ze kijkt me aan met een blik in haar ogen van: ik ben bij je, ik bescherm je wel als er iets gebeurd. Knikkend sta we samen op en lopen we onze tent uit. Ze begint met rondleiden. Ze laat me alles zien en schrijft erover. Dan komen we langs een kooi met een.. iets erin. Wat is dat? Dat is de wolfman. Hij heeft wolven bloed in z’n lichaam en daardoor is hij krankzinnig geworden. Daarom hebben we hem ook zo vastgeketend anders zou hij alles en iedereen vermoorden dat in een straal van 5 km om hem heen zit. De wolfman begint te blaffen en te grommen naar ons en we lopen maar snel door. Eigenlijk is het best zielig voor hem want hij word als een monster behandeld terwijl hij er niks tegen kan doen. We lopen verder totdat we bij een groot kampvuur komen waar iedereen zit. Me handen beginnen te zweten terwijl we een stap in de richting van het kampvuur zetten. Opeens voel ik een hand op me schouder en ik draai me verschrikt om. Verschrikt kijk ik naar een borst. Oh, ik kon al raden wie het was en ik til me hoofd op. Tall. Ik zweer het die vent wilt gewoon dat ik hem wat aandoe. Ik zie hem lachen alsof hij me gedachte had gehoord en wil zeggen; probeer maar eens, ik ben wel benieuwd naar wat je kan. Hij kijkt weer op en zijn duistere, lage, schorre stem zegt hij: Mensen van het Cirque. Ik wil jullie voorstellen aan een nieuwe artiest. Nemo. Iedereen kijkt me aan met hun ogen vol verbazing en hun monden open van verbijstering. Zoals altijd. Ik was weer de ergste freak die je maar kon bedenken. Zelf hier, was het zoals altijd. Melissa was al opzij gestapt en nu wou ik dat ik haar vleugels had zodat ik kan wegvliegen naar een wereld waar ik niet werd aangestaard als een wolfman of als een monster.