~12~

*Benjamin Pov*

Ik zat voor mij uit te staren op bed. Tia was aan het wandelen, maar ik wou niet mee. Plotseling rook ik een bekende geur en sprong op. Ik liep naar de ingang van de tempel en zag Carlisle staan, met nog vier mensen achter hem. ‘Carlisle’ zei ik glimlachend. ‘Dat is lang geleden’ Hij knikte. ‘Ik dacht laat ik met mijn familie naar Amun gaan’ vertelde hij. Ik knikte en leidde ze de tempel in. Ondertussen waren Amun en Kebi er bij komen staan. Carlisle had zijn nieuwe familie voorgesteld; Esmé zijn vrouw, Rosalie het meisje met het blonde haar en haar vriend Emmett en Edward de jongen met bronskleurig haar. Hij beschouwde Rosalie, Emmett en Edward als zijn eigen kinderen. Hij zei dat hij nog een dochter had, maar zij wou er niet bij zijn. Edward had ook een gave, hij kon gedachten lezen, dat is erg vervelend als je het mij vraagt. Hij gniffelde. ‘Benjamin, ga jij Tia even halen? Ik weet zeker dat ze de Cullens wilt ontmoeten’ beviel Amun me. Ik knikte en rende naar. Al snel rook ik haar geur en volgde die. Hij kwam uit bij de Nijl, maar ik rook nog een andere geur, een bekende geur. Verderop zag ik Tia staan, ze praatte met en meisje met lang zwart gekruld haar. Het meisje snoof en maakte een knot van haar haar. Ze zag er zo bekend uit. Ik rende naar Tia en het meisje liep geschrokken achteruit. ‘Wacht nou even, het is gewoon mijn man’ zei Tia. Telkens als ze dat zei keek ik naar de ring aan mijn vinger en glimlachte. Het meisje voor Tia begon te trillen en te snikken en rende hard weg. Tia rende achter haar aan. ‘Meisje wat is er? Wacht nou even!’ riep Tia. Ik rende harder om ze te volgen. ‘Tia! Wie is dat?’ riep ik naar Tia. Ze antwoorde niet en greep het meisje bij haar schouder zodat ze stopte. ‘Meisje wat is er?’ vroeg Tia. Ik kwam naast haar staan en keek het meisje aan. Ze keek omlaag. Haar geur rook zo verschrikkelijk bekend. ‘Het is geen meisje, het is Monifa’ zei het meisje. Ze keek me aan met een verdrietige blik in haar ogen. ‘Monifa’ zei ik en ik stak mijn hand uit. Haar krullen, haar geur, daardoor was het zo bekend. Ze siste naar me en verdween. Tia keek me verbaasd aan. Mijn glimlach was verander in een emotieloze blik en mijn ogen hadden een doodse blik. ‘Benjamin? Lieverd? Wie was dat?’ vroeg ze. Ik keek haar aan. ‘Dat was Monifa’ zei ik. Ze knikte. ‘Dat weet ik, maar waarom siste ze naar je?’ vroeg ze. Ik wende mijn blik weer af. ‘Ik heb haar verraden’ siste ik tegen mijzelf. ‘Verraden? Benjamin wat is er?’ vroeg Tia. ‘Monifa was het meisje dat mij geholpen heeft na mijn transformatie, ze had mij gesteund, ze was niet alleen mijn beste vriendin, ze was mijn vriendinnetje. Maar ik miste jou en kwam weer in contact met je, nadat ik je had gebeten was ze weg. Amun vertelde dat ze het had gezien. Ik had haar verraden’ zei ik. Tia keek me vol ongeloof aan. ‘Je was vreemd gegaan met mij terwijl je verkering had met haar?’ vroeg ze. Ik knikte. ‘Ik moest je van Amun halen, we hebben bezoek’ mompelde ik zacht en ik rende naar de tempel. De Cullens stonden te praten met Amun en Kebi. Edward was weg en de geur van Monifa vulde de tempel. Ik rende naar haar oude kamer toe. Niets was veranderd, ik had geweigerd om er iets aan te doen. Ik ging op het bed zitten en keek de kamer rond. Ik had Monifa verraden, ze hield van mij en ik veranderde Tia. Ze hielp me, bleef bij me tijdens de transformatie, ze deed alles voor me. En wat deed ik? Ik verraadde haar! Ik haat mijzelf verschrikkelijk erg. Na een tijdje kwam Edward de kamer binnen lopen. ‘Je hebt haar verschrikkelijk pijn gedaan, Benjamin’ zei Edward. Ik knikte. ‘Ze hield van je en jij verliet haar, ze las haar pijn jaren lang weg, maar dat kan ze niet meer, bij elk boek over liefde stort ze in. Ze houd nog steeds van je, maar ze wilt je vergeten’ vertelde hij. Hij wou weglopen maar stopte. ‘Je bent een aardige jongen, Benjamin, maar dit had ik nooit van je verwacht, je bent erg positief in alles, maar dat je haar dit heb aangedaan, vergeeft ik en waarschijnlijk zij je nooit’ Ik staarde hem aan. ‘Ze denkt dat ze niet mooi genoeg was, dat je haar als een tijdelijk dingetje hield, ze denkt dat je haar nooit meer wilt spreken aangezien je haar brief nooit meer heb beantwoord. En weet je waar ze net aan dacht? Ze wilt naar de Volturi om te sterven, alleen omdat ze denkt dat er niemand van haar houd’ zei hij en hij liep weg. Brief? Ik heb nooit een brief gehad. Ik stond op en rende naar Amun. ‘Amun!’ schreeuwde ik. Hij keek mij verbaasd aan. ‘Waar is die brief?!’ vroeg ik. Hij siste. ‘Hoe weet je dat?’ vroeg hij. Ik negeerde het en keek hem boos aan. Hij rende weg en kwam terug met een brief in zijn handen. Hij gaf hem aan mij en richtte zich weer op de Cullens. Ik liep naar mijn kamer en nam plaats op mijn bed. Ik opende de brief waar met mooie letters: Benjamin. op geschreven stond.
3 januari 1902.
Lieve Benjamin,
Het is ruim een eeuw geleden dat ik iets van mijzelf heb laten horen. Ik heb de wereld over gereisd, ik ben in elk land geweest, in elke stad. Het reizen heeft mij veel tijd gegeven om na te denken. Ik heb gezien dat je Tia had getransformeerd en dat je met haar wegrende. Ik snapte je niet. Ik had je tijd gegeven om te beslissen of je een relatie met mij wou, die nam je, maar je verraadde mij toch. Ergens in mij wist ik dat dit ging gebeuren, wat moest je ook met mij? Op dit moment woon ik in Griekenland. Mijn ogen zijn goudkleurig, ik ben namelijk erg veranderd, ik leef op dierenbloed, wat mij erg bevalt. Je moet weten dat ik nooit meer terug kom, ik laat jou je leven leven met Tia, hopelijk ben je nu erg gelukkig. Ik zou het fijn vinden om wat van jou te horen. Mijn adres staat op de envelop. Als je niet antwoord dan snap ik je, je houd niet meer van mij en je wilt dat je leven dan zo blijf, het maakt mij niet uit. Waarschijnlijk sluit ik mij in de toekomst aan bij Carlisle Cullen, aangezien hij mij een aanbod had gedaan. Je moet weten dat ik nog verschrikkelijk veel van je houd, en dat ik je nooit vergeet. Ik accepteer je keus en geef het een plekje in mijn hart. Zolang je maar weet dat mijn hart altijd de jouwe blijft, dus zorg er goed voor.
Liefs,
Monifa.
Ik kan niets meer zeggen. Amun had de brief voor me verstopt, waarom weet ik niet. Monifa had mij haar eeuwige liefde gegeven en geluk gewenst met Tia, ze had alles voor me over en ik liet haar vallen. Ik vouwde de brief dubbel en stopte hem in mijn broekzak. Ik zou Monifa zoeken, haar uitleg geven en zeggen dat ik nog van haar hou, ik hou meer van haar dan van Tia, maar ik weet zeker dat Monifa mij haat. Hoe moet ik dit gaan oplossen?