41
Fernando Torres
Haar blik had me diep geraakt van binnen. Hoe had ik ook zo stom kunnen zijn om het verkeerd op te vangen? EEN WEEK, geen maand. Ik zuchtte en liet me achterover op ons bed vallen, ik ging met mijn handen door mijn haren en trok mijn overhemd naar me toe. Het begon zo goed, het eindigde zo fout. Langzaam ging ik weer recht op zitten en stak ik mijn armen door de mouwen van mijn overhemd. Ik knoopte de knoopjes één voor één dicht en keek puffent door het raam naar buiten, liet het kloten weer snel ophouden. Ik had behoefte om mijn gedachten op een rijtje te krijgen en dat ging niet met regen. Ik warde toen met mijn handen door mijn haren heen. Ik stond langzaam op en liep naar de grote spiegel, ik zette mijn handen er tegen aan en boog me naar de spiegel toe. Ongemerkt begon ik mijn eigen sproetjes te tellen, liet Scarlett snel terug komen. Ik had nog heel wat te bespreken, ik wou absoluut dat ze met me mee ging naar Spanje. Ik beet even op mijn lip. Plots kwam een hele belangrijke naam in mijn gedachten opspelen, 'Olalla', ging het door mijn hoofd. Ik beet opnieuw op mijn lip, net zolang tot het bloedde. Ik had mezelf echt in een moeilijke situatie verwikkeld, ik had Scarlett vanaf het begin moeten zeggen dat ik al een relatie had, dat ik was verloofd. Langzaam bewoog ik me voor richting mijn tas en ritste ik het bijvakje open, ik haalde er mijn zilveren ring uit en draaide hem om mijn vinger. Niemand wist het nog, maar we zouden in mei gaan trouwen. Zelfs David wist het niet, hij had alleen enkel heel luchtig gereageerd met; 'Je maakt het gewoon uit als je thuis bent, probleempje opgelost'. Ik schudde mijn hoofd. Ik had het mezelf écht ingewikkeld gemaakt. Ten eerste zou ik Scarlett moeten gaan zeggen dat ik verloofd was, ten tweede zou ik Olalla moeten gaan zeggen dat ik niet wou trouwen, niet met háár tenminste. Ik wou Scarlett voor geen goud kwijt. Ik sloeg abrupt met mijn bijde vuisten op de grond en langzaam diggelden er een paar tranen over mijn wangen. Wat was ik voor een idioot? Ik ging 2 mensen teleurstellen, inclusief mijzelf.
Scarlett Drews
Langzaam baande ik me een weg door de duinen terug naar het vakantie huisje, de lange wandeling langs het strand had me goed gedaan. Even de wind door mijn haren laten gaan, het hielp. En ik had mijn besluit genomen, ik zou met Fernando mee gaan, naar Spanje. Een nieuw leven opbouwen, ik wist het zeker. 100%. Ik hield van hem, onvoorwaardelijk. Rustig bewoog ik me naar de kamer van Trace waar mijn kleren nog lagen, vergeten over te verhuizen. Ik besloot mijn kleren om te wisselen, ik stelde een setje samen. Daarna zou ik Fernando gaan verrassen, met het goede nieuws.
LEUKE WENDING VAN HET VERHAAL, WEL OF NIET?
REACTIE?
Reageer (6)
Jaa goed!. Ben benieuwr hoor Fernando het oplost. Hij heeft zichzelf weer lekker in de nesten gewerkt:p
1 decennium geledensuper! snelverder
1 decennium geledendomme fernando toch..
1 decennium geledensnel verduuuur(flower)
snel verder!!!
1 decennium geledenxx
Ja, Ja, Nando.
1 decennium geledenNiet zo goed aangepakt hea.
Ghehe, verder.