Hoofdstuk 6

Even later toen ik net bekomen was van de schrik ging mama's mobiel af het was mijn vader. Hij zei dat als ik mijn excuus niet aanbood hij niet terug kwam. Lekker rustig dacht ik bij mezelf maar dat kon ik niet maken om dat te zeggen dus bood ik naar veel drama chagerijnige gezichten en boze blikken mijn excuus aan. Toen hij gewoon opeens verscheen leek het wel alsof hij de beste vader van de wereld was hij deed heel aardig en toonde begrip, terwijl hij voorheen erg gemeen had gereageerd op mijn ideeen. er stroomde gemengde gevoelens door me heen, Ik wist niet waar ik aan toe was. Mijn hoofd deed zeer mijn goede humeur was over en ik wilde naar bed. Toen ik eindelijk in bed lag en probeerde te slapen leken de seconde wel een uur te zijn. Ik werd misselijk van al het denken en besloot toch te proberen om in slaap te kunnen vallen. Naar alweer een lange nacht werd ik 's morgens wakker door een vogeltje dat zachtjes maar toch muziekaal een liedje zong voor mijn raam. Ik stapte uit bed en mijn hoofd begon te bonken, Ik trok me er niks van aan en liep voorzichtig de trap af. Toen ik benden kwam vertelde mama dat mijn oom en tante wat geregeld hadden met jeugdzorg (Compaan) Dus dat een van die mensen die daar werken minimaal een keer in de week bij ons thuis zou komen voor gezinsbegeleiding. Ondanks de stappen richting het goede pas, Ging het toch erg slecht met me. Op school deed iedereen vreemd en ik had veel gemist dus het deed mijn cijfers ook geen goed. Thuis ging het op dat moment wel redelijk ookal was er af en toe een uitbarsting het ging beter als dat het eerst ging. In die tijd voelde ik me gewoon echt depri en heb ik verschillende pogingen tot zelfmoord gedaan. Ik heb een aantal keer bijna uit een raam gesprongen, ik probeerde mijn adem in te houden en heb ene keer een mes bij mijn polsen gezet maar op het laatste moment durfden ik niet meer. Ik deed ook aan zelfverminking waar ik heel erg veel spijt van heb, ik had een mooi gladde huid en een zacht velletje. En ik heb het verpest door mezelf te krabben tot dat het bloed er uit stroomden. Ook kwam het er nog eens bij dat mijn broertje naar bijna iedereens gevoel voorgetrokken werd. Ik voelde me daardoor extra diep in de shit zitten en probeerde er met mijn ouders over te praten, die alleen maar boos werden en er niks van geloofden. Ik sloot me af, ik was boos. Boos op mezelf mijn ouders en mijn broertje. De woede,haat en verdriet mengde zich in mijn bloed. Voor mij was mijn leven kapot.