Als Belle en het beest.

Het drong pas laat tot haar door. De gevoelens die ze had voor de persoon die ze op het punt stond kwijt te raken waren dieper als ze ooit had willen toegeven. Het was niet logisch, normaal zou het helemaal niet zo moeten zijn. Ze had altijd een heel ander beeld over liefde gehad. Ze hield zich aan een bepaalde smaak. Ze had bepaalde eisen. Een bepaalde iets. Maar dit, dit nog nooit. Ze snapte niet hoe dit haar kon overkomen. Ze snapte niets van haar gevoelens, ze was in de war. maar daarbij kwamen ook nog eens de vragen de twijfel. Maar al snel zetten ze die van zich af. Was dit eigenlijk wel zo verkeerd? Maakte het eigenlijk iets uit? Misschien was het echt niet zo fout als ze in eerste instantie dacht.
Het was net als Belle en het beest. Wie kon er nu verliefd worden op zo'n lelijk beest? Maar het was haar gelukt. Ze had door de verpakking heen gekeken. Ze keek niet persee naar de kledingstijl, het gezicht of lichaam. Ze keek dieper, ze keek overal door heen. Wat ze zag was niet het uiterlijk maar wat zich daarbinnen verschool. Iets liefs, iets teers, iets gevoeligs. Iets heel bijzonder en mooi. Het was zo prachtig en kostbaar. Dat had niets met het uiterlijk te maken. Zelfs het lelijkste beest kon mooi van binnen zijn en dat zag zij. Misschien zagen andere het niet, maar dat maakte niets uit. Zij zag het en daar ging het om. Zij keek door het beest heen en vond een prachtige parel.. een prachtig beest..