64°

‘Hey luilakken, gaan jullie nog wat boeiends doen?’ vroeg Emmett. De film was al voorbij maar ik en Santiago zaten nog op de bank. Ik haalde mijn schouders op. ‘Geen idee’ mompelde ik. Toen had ik pas door dat we met zijn drieën in het huis waren. ‘Waar is iedereen?’ vroeg ik. ‘Naar Ierland’ zei Emmett. Verbaasd keek ik hem aan. ‘Carlisle heeft vrienden in Ierland’ mompelde Emmett. ‘Waarom ben jij niet mee?’ vroeg ik. ‘Omdat het daar, net zoals hier een saaie boel is’ zei hij. Ik lachte. ‘Dan ga je iets doen, met een beer vechten ofzo’ lachte ik. Hij gromde naar me en rende naar buiten. Ik stond op en keek Santiago aan. ‘Wat?’ vroeg hij. Ik lachte weer. ‘Niets’ zei ik schijnheilig. Hij grinnikte. Ik liep weer naar de piano en begon te spelen. Santiago keek meteen op. Hij stond op en kwam naast me spelen. Ik keek hem aan terwijl ik speelde. ‘Kan jij spelen?’ vroeg ik. Hij knikte en begon mee te spelen. Ik glimlachte naar hem. Hij stopte het spel met de laatste noot en drukte een liefdevolle kus op mijn mond. ‘Ik wist niet dat je kon spelen’ zei hij. ‘Je weet wel meer dingen niet van mij’ zei ik. Hij knikte. ‘Inderdaad, jij ook niet van mij’ zei hij. Ik knikte. ‘Dan moeten we elkaar maar eens een keer gaan bijpraten hé?’ vroeg ik. Hij knikte lachend. ‘Als ik morgen toch straf krijg van mijn vader dan hebben we tijd genoeg om te praten’ lachte ik. ‘Dan is straf toch nog ergens goed voor’ zei hij. Ik knikte en drukte mijn lippen weer op de zijne. ‘Hoe laat vertrekken we?’ vroeg ik. ‘Morgenochtend vroeg’ zei hij. Ik knikte. ‘Dan ga ik mijn tas maar eens inpakken’ mompelde ik en ik rende naar boven.