Vijfentwintig.

De dag die we in het pretpark hadden doorgebracht was zo leuk dat ik het niet zo snel meer vergeet, maar was ook super vermoeiend. We lagen nu terug in bed, en ik was moe tegen Nick aan gaan hangen. Kevin vroeg wat de planning was voor het volgende uur. ‘Wat dacht je van slapen?’ bromde ik slaperig, maar als grapje tegelijk. Ik ga niet slapen terwijl de rest nog klaar wakker is. Ik hoorde Joe en Nick grinniken, en daarna kwam het plan om weer een film te gaan kijken. Dit keer was het een comedy. Ik was te moe om de titel te horen. Het was donker in de tent, terwijl ik met veel moeite de film probeerde te volgen. Nick had zijn hoofd op mijn hoofd gelegd, waar ik heel blij van werd. Zijn krullen kietelde mijn huid en ik rook de geur van zijn dure maar lekker ruikende shampoo. Ik wil zo graag mijn neus erin steken, een keer flink zijn geur opsnuiven en daarna mijn lippen op de zijne drukken, maar ik doe het niet. Wat als hij me niet leuk vindt? Dan heb ik mezelf compleet voor gek gezet en kan ik hem nooit meer aankijken! Dan moet ik dit huis misschien wel uit! Mijn ogen zijn op het kleine draagbare dvd-spelertje gericht, maar ik let niet op de film. Mijn hoofd ligt nog steeds tegen Nick zijn schouder aan, en hij voelt zo lekker warm aan! Ook de deken die om me heen ligt is lekker warm, en ook de pyjama en sokken die ik aanheb geven me warmte, warmte alsof je lekker in je bedje ligt, vlak voordat je in slaap valt. Dat moment heb ik dus nu, en nog geen twee minuten later ben ik tegen Nick in slaap gevallen. Wat niet zo gek is, aangezien ik zo hyper ben geweest vandaag. Al voelt het 10 seconden, maar in werkelijkheid misschien 5 minuten word ik alweer wakker. Omdat Nick zich beweegt en blijkbaar mij verlegt. Mijn ogen houd ik gesloten. ‘Iris is zo schattig als ze slaapt hè Nick?’ hoor ik Mikki zeggen. Nick geeft geen antwoord. Hij heeft geknikt of schudde zijn hoofd waarschijnlijk. Ik ril omdat ik in mijn slaap mijn sokken heb uitgetrapt, en ook de deken ligt niet meer om me heen. ‘Eh Nick, ik denk dat Iris het koud heeft,’ hoor ik Joe dan zeggen. Als ik door mijn wimpers heen kijk, zie ik dat hij Mikki een klein stootje geeft en ze elkaar grijnzend aankijken. Snel sluit ik mijn ogen weer, kreun een keer zachtjes en draai een kwartslag. Zo lijkt het meer alsof ik slaap. Weer ril ik als er een koude rilling over mijn rug glijd. Dan voel ik een arm om me heen, word naar iemand toe getrokken, voel dekens om me heen en daarna ook twee armen. Als ik Nick’ s geur ruik, weet ik dat ik nu heel dicht tegen Nick aanlig. Ik bijt op de binnenkant van mijn wang om geen glimlach op mijn gezicht te krijgen, dat zal wel héél erg opvallen. Ik draai me om en leg mijn voorhoofd tegen zijn borst. Zijn greep om mijn middel wordt sterker en ik hoor Mikki enthousiast iets tegen Joe fluisteren. Wat het is kan ik niet horen, want langzaam vervagen de geluiden om me heen en ben ik in een diepe slaap gevallen.
De volgende ochtend ben ik als laatste wakker. Dat merk ik, als ik zachtjes wakker gemaakt word door Nick. Hij geeft me weer een kus op mijn wang en daardoor word ik een stuk wakkerder. ‘Mmhm, wat is er?’ kreun ik, terwijl ik mijn gezicht Nick’s kant op draai. ‘Kom je uit bed? Dan gaan we eten,’ zegt Nick zacht, terwijl hij haren uit mijn gezicht haalt. ‘Ja, nog heel even,’ brom ik, draai me weer om en sluit mijn ogen. Ik hoor Nick zachtjes lachen, en dan heb ik ineens geen deken meer om me heen liggen. ‘Nick! Ik wil slapen!’ roep ik. Nick haalt lachend zijn schouders op, plant een kus op mijn hoofd en loopt de tent uit. Best, dan kom ik er wel uit. Chagrijnig brom ik een paar kleine woordjes, trek een vest en schoenen aan en loop de tent uit. Het is stil aan de ontbijttafel. Iedereen is nog moe zo te zien. Ik zie dat Joe opschrikt als Kevin ineens begint te praten. ‘Iris, Mikki, luister. Wij hebben vandaag interviews en photoshoots, en jullie kunnen niet mee. Het spijt ons heel erg maar…’ ik onder breek hem. ‘Nee het is goed Kev, we begrijpen het wel toch Mik?’ Ik kijk Mikki even aan. Ze knikt, aangezien ze net haar mond vol heeft. ‘Zie je? Wij verzinnen wel iets anders om te doen.’ De jongens knikken, en daarna is het weer stil.
De jongens zijn net vertrokken, en Mikki en ik zitten nu aan tafel te bedenken wat we kunnen gaan doen. ‘Oeh! Wat dacht je van shoppen?!’ roep ik. Het zal geweldig zijn om met Mikki te gaan shoppen. ‘Ja!’ roept Mikki enthousiast, terwijl ze opspringt en als een gek de tafel af begint te ruimen. Ik help haar net zo snel mee, we kleden ons aan en weg zijn we. We moeten wel lopend, want we kunnen geen van beide auto rijden en het centrum is niet zo heel ver weg. Daar aangekomen schieten we de eerste de beste winkel in. Natuurlijk een dameskleding zaak. We gaan ieder een kant op en snuffelen door de rekken. Ik haal er een blauw jurkje uit. ‘Oh mijn God,’ fluister ik zachtjes. Het jurkje is fantastisch! Ik ben er meteen gek op, en weet dat ik hem moet hebben. Ja, zo ben ik wel. Het is dat Denise ons ook nog eens geld meegegeven had, omdat de jongens er in over liepen en wij bij de familie horen zegt ze. We hadden het eerst niet aangenomen, maar Denise stond erop. Ook waren mijn ouders niet echt arm, dus heb ik best veel geld voor een 15-jarige. Ik zoek nog andere dingen uit die ik helemaal geweldig vind, en loop door naar de pashokjes. Daar zie ik dat Mikki ook al klaar is met zoeken. We laten de dingen aan elkaar zien en gaan de kledingstukken passen. Een paar dingen passen niet, dus die geven we weer aan de medewerkster, maar de rest zit als gegoten. We lopen naar de kassa, rekenen uit en lopen met een tas vol weer naar buiten. Op weg naar de schoenenwinkel komen we een klein boekhandeltje tegen. Tijdschriften liggen voorop. In een glimp zie ik iets wat ik nooit verwacht had, en zonder iets te zeggen trek ik Mikki naar binnen. Daar, helemaal links boven, ligt een tijdschrift met mij op de voorkant. ‘Oh… Mijn… God,’ stoot ik uit, als ik het tijdschrift in handen heb. Het interview met de jongens staat erin, waar ze het onder andere over mij hebben.
Zo jongens, er gaan geruchten rond dat jullie een meisje in huis genomen hebben. Is dat waar of hoe zit dat?
Staat er bij een vraag. Dan antwoorden de jongens na elkaar een stukje over mijn leven en hoe ik hier gekomen ben. Met grote ogen staar ik naar het blad. Dat ze iets over mij kunnen uitgeven, zo bijzonder ben ik toch helemaal niet? Die zin zeg ik ook tegen Mikki. ‘Natuurlijk ben jij wel bijzonder Iris! Zeg nou niet dat je dat niet bent,’ zegt ze, en ze steekt waarschuwend een vinger naar me uit. Ik knik lachend. ‘Sorry, ik zal het niet meer zeggen,’ zeg ik als een klein kind die net op zijn donder gehad heeft, maar met een grijns. Nu ziet Mikki dat er ook een tijdschrift ligt met een foto van haar en Joe op de voorkant.
Joe Jonas een nieuwe lover?!
Staat er bovenaan. Ik stoot haar aan. ‘Deze moeten we hebben,’ fluister ik lachend. Mikki knikt snel. ‘Oké, als jij deze voor mij koopt, dan koop ik die voor jou,’ zegt ze, terwijl ze de tijdschriften omwisselt. ‘Maar hoezo dan?’ vraag ik, maar voordat ik het uit heb kunnen spreken, onderbreekt ze me al. ‘Als je een tijdschrift met jezelf erop koopt, dan is dat toch heel raar voor iemand die je herkent?’ vraagt ze. Ik knik. ‘Oké ik snap het. Ik ga wel eerst en ik wacht buiten,’ zeg ik, loop naar de kassa en reken af. De vrouw keek me een keer aan en ik kon bijna horen wat ze dacht. ‘Dat meisje komt me bekend voor’. Zo zal het wel vaker worden denk ik. Of ik word helemaal herkend. Tja, het zal wel moeten. Buiten ga ik op Mikki staan wachten. ‘OMG! Jij bent Iris! Dat meisje dat nu bij de Jonas Brothers woont! Mag ik je handtekening?’ en meisje van rond de 13 komt op me afrennen. Zie je? Daar heb je het al.