Achtentwintig.

Na de première moeten we nog opzoek naar een restaurant om wat te gaan eten. Het is tien uur in de avond en wij hebben nog niet gegeten. We rijden door de straten en bijna alle restaurants zijn al gesloten. Het is ook niet slim om zo laat nog te gaan eten. Mijn maag knort om de twee minuten, en ik hoop dat de rest hem niet kan horen. Met z’n vieren zitten we krap op de achterbank. ‘Au, Joe, je zit op mijn jurk,’ klaag ik, als ik een arm in mijn ribben krijg en Joe op mijn jurk zit. Hij verontschuldigt zich, komt een beetje omhoog zodat ik mijn jurk onder hem vandaan kan halen en stoot zijn hoofd aan het dak. Met een pijnlijk gezicht wrijft hij over zijn hoofd. ‘Oeps, sorry Joe, ik had moeten zeggen dat er een bult was,’ zegt Kevin vanachter het stuur. Joe bromt wat en zakt neer. Af en toe hoor je nog iemand iets brommen, maar voor de rest is iedereen druk bezig met kijken of er ergens nog een restaurant open is. Net voordat Kevin af wil draaien om thuis wat te gaan eten, zie ik een restaurant wat nog open is. ‘Kijk daar!’ Ik wijs voor Nick’s hoofd naar een gebouw. Een megagrote verlichte neonafbeelding van een pizza komt boven het gebouw uit. De pizzahut. Kevin draait rustig de parkeerplaats op. Zo snel als we kunnen stappen ik en Marjolein uit. We zijn uitgehongerd! Snel lopen we naar binnen, in pak en jurken. De mensen in het restaurant kijken ons raar aan. Vind je het gek? Dit is helemaal geen chic vijfsterren restaurant, dus de mensen zitten hier gewoon in spijkerbroek en shirt. Sommige zelfs in een joggingbroek! De jongens hebben nog een zonnebril op dus vallen de mensen bijna van hun stoel af van verbazing. We gaan zitten en bestellen megagrote pizza’s. Samen met Nick eet ik anderhalve pizza op, de andere helft wouden Joe en Mikki nog hebben. ‘Ik ga even naar de wc,’ zeg ik en sta op. De wc’s waren aan de achterkant van het restaurant, dus je moest buitendoor. Ik loop de buitenlucht in en een beetje bang loop ik naar de toiletten. Als ik mijn behoefte gedaan heb, en de parkeerplaats weer op stap, kijk ik recht in het gezicht van Nick. Me rot geschrokken slaak ik een klein gilletje, en val bijna achterover op de grond. Nick kon me nog net opvangen. ‘Ik eh… Ik wou je wat vertellen,’ stottert hij. Ik knik als ik weer overeind sta. Hij pakt mijn hand en loopt met me naar de achterkant van de parkeerplaats, bij de bosrand. Afwachtend kijk ik hem aan. Wat zal hij te vertellen hebben? ‘Iris, luister. Ik weet niet hoe ik dit moet vertellen maar… God waarom ben ik niet zoals Joe? Hij is hier zo goed in. Eh, ja. Ik…’ hij draait zijn hoofd van me weg en dan komen de woorden snel maar zacht. ‘Ik ben verliefd op je.’ Versteld staar ik hem aan. Zei hij nou echt dat hij verliefd op me is? Ik geloof mijn eigen oren niet. Zachtjes knijp ik in mijn arm. Au, ja ik droom niet. Hij heeft het echt gezegd! Een kleine glimlach komt op mijn gezicht. Blijkbaar was ik lang stil, wat Nick nog onzekerder heeft gemaakt. ‘Ik ga maar eens, dit was wel erg gênant. Blijkbaar ben jij niet op mij,’ mompelt hij zacht en wil weglopen. Nog voordat hij dat doet pak ik hem bij zijn arm. ‘Nick, zeg dat niet. Het was heel lief, en…’ ik zucht even. ‘Ik ben ook verliefd op jou.’ Nu is het Nick’s beurt om me aan te staren. Ik word er verlegen van. Nick’s lieve bruine ogen houden mijn blik gevangen, en langzaam gaat hij wat dichter naar me toe staan. ‘Weetje, ik heb dit nog nooit gezegd, maar, je bent mooi,’ fluistert hij en glimlacht wat dommig. Ik bloos. Nick glimlacht en zijn armen vlecht hij om mijn middel. Mijn handen leg ik in zijn nek. ‘Het is vroeg dat ik dit vraag maar, will you be my girlfriend?’ fluistert hij in mijn oor. Ik knik met een grote glimlach op mijn gezicht. Langzaam komen onze gezichten dichter bij elkaar en dan raken zijn lippen de mijne. De wereld om me heen verdwijnt, en een nieuwe wereld neemt zijn plaats in. Het voelt alsof ik zweef, midden in een sterrenhemel. Zachtjes voel ik zijn tong tegen mijn onderlip, maar voordat ik mijn mond kan openen, wordt onze zoen onderbroeken door een raar, piepend geluid. Allebei kijken we verschrikt achter ons, waar we Mikki midden op de parkeerplaats zien staan. Binnen no time staat Joe achter haar. Hij vraagt wat aan d’r, zij geeft antwoord en dan beginnen ze allebei te lachen. ‘Yes! Operatie-Verkering-Tussen-Nick-en-Iris is voltooid!’ hoor ik Joe lachen. Hij geeft Mikki een high-five en kijken ze kijken ons grijnzend aan. ‘Wat? Operatie-wattes?’ vraagt Nick verbaast. ‘Operatie verkering-tussen-Nick-en-Iris!’ zegt Mikki. ‘Joe en ik wilden jullie koppelen. En dat is geloof ik gelukt, of niet?’
Joe geeft een klap tegen haar schouders. ‘Oh, wij zijn zo briljant. Het is gewoon gelukt!’ Hij doet een raar dansje en iedereen ligt dubbel. Die jongen is gek.
‘Het is jullie gelukt, inderdaad,’ zegt Nick met een big smile op zijn gezicht. Mikki maakt een overwinningsgebaar. Ik ben zo blij en ik straal helemaal, zelfs zo erg dat het voelt alsof ik nog harder straal als de maan en de sterren bij elkaar. Mikki laat Joe los en komt op me afstormen. Ze geeft me een knuffel en begint zachtjes te juichen. Ik bedank haar en zeg dat de zoen fantastisch was. Mikki’s mond gaat open om wat te zeggen, maar dan springt er iemand uit de bosjes. Mijn adem stokt in mijn keel en ik trek wit weg, zo erg ben ik geschrokken. Mikki naast me deed hetzelfde, maar zette ook nog een stap achteruit. Met een flits worden we even verblind. Er volgen meer flitsen en niets zienend stap ik achteruit. Op mijn hoge hakken valt dat niet zo mee, dus val ik over een steentje wat op de grond ligt. Met een ‘oef,’ val ik op de grond. ‘Hou op! Alsjeblieft!’ roept Joe naar de gedaante. Die stopt meteen als het ineens kei hard begint te regenen. Hij stopt zijn camera onder zijn jas en rent terug het bos in. Zo snel als ze kunnen rennen Joe en Mikki naar de auto waar Kevin en Marjolein al in zaten. Nick helpt eerst mij overeind, en neemt dan ook een sprintje naar de auto. Ik trek eerst mijn schoenen uit en doe dan het zelfde. Drijfnat zit ik in de auto. Fijn, heel mijn jurk verpest. Ik hoop dat Denise daar nog iets kan doen. Ik heb het ijskoud, en begin te bibberen. Thuis aangekomen loop ik snel naar boven, om me om te kleden. De rest volgt me en krijgen hetzelfde idee. Ik trek snel een joggingbroek aan, met een wit topje en daar overheen nog een trui met lange mouwen. Ook mijn slofslokken trek ik aan en droog mijn schoenen en sieraden af. Die ruim ik op en met mijn jurk in mijn handen loop ik naar Denise toe. Gelukkig weet zij wat ze ermee moet doen, want het was een hele mooie, dure jurk. Die was het natst van allemaal, aangezien ik het langst in de regen gestaan heb. Ook al heb ik nu dikke kleren aan, ik heb het nog steeds koud en begin te klappertanden. De rest zit al op de bank voor de tv. ‘Iris! Moet je kijken, we staan op de voorkant van de covergirl!’ piept Mikki enthousiast vanaf de bank. Ze zit samen met Joe en Nick op de grote bank, en ik kan er nog net tussen. Ik plof op de bank en trek het blad uit haar handen. Snel blader ik erin naar de pagina’s waar de foto’s en onze photoshoots staan. ‘Wow, ik wist niet dat er ooit zulke mooie foto’s van mij gemaakt konden zijn,’ mompel ik. Denise moet me gehoord hebben, want ik kreeg een envelop in mijn handen gedrukt. ‘Dat zijn extra foto’s, je mag ze allemaal hebben.’ Ook Nick, Joe, Kevin en Mikki krijgen nu een envelop in hun handen gedrukt. ‘Die ga ik inlijsten!’ roept Joe. Nick knikt en ik en Mikki kijken elkaar grijnzend aan. Daarna leggen we de enveloppen op tafel zodat we de nog net niet gestarte film kunnen kijken. Nick trekt me bij hem op schoot, en ik nestel me dicht tegen zijn warme borst. Hij legt nog een deken om ons heen en daarna zijn - zijn ogen op de tv gericht. Ik zie Mikki breed naar me grijnzen dus steek ik mijn tong naar haar uit. ‘Zeg, hebben wij wat gemist?’ vaagt Kevin vanaf de andere bank, terwijl hij Marjolein dicht tegen hem aantrekt. ‘Ja!’ antwoord Joe, en daarna legt hij precies uit wat er gebeurt is. ‘Nou, dat is jammer, ik had ze zo graag zien zoenen,’ antwoord Marjolein teleurgesteld. Nu zijn vier paar ogen op mij en Nick gericht. Een glimlach komt op mijn gezicht en niet veel later voel ik Nick’s lippen weer op de mijne.