One

# Jess

Geïrriteerd leg ik mijn gsm weg, ik ben het kotsbeu, ik wil een nieuwe. Niet zo'n oud ding uit de prehistorie, maar ik heb er geen geld voor, er was maar net genoeg voor deze, om er toch ene te hebben. Ik werk wel, maar het geld dat ik verdien, geef ik af aan mijn tante. We komen elke maand maar met moeite rond, ik wou dat ik meer kon doen. Meer werken gaat niet, ik heb nu maar amper tijd voor mijn vriendinnen en ik ga ook nog naar school. Opslag vragen gaat ook al niet, dan word ik meteen ontslagen.
’Jessica!!’ roept mijn tante. Aaargh ik hou van mijn tante, maar niet als ze me zo noemt. De enige die me zo mocht noemen was mijn mama.
’Jessica kom je?’ ik laat me van mijn bed glijden en daal de trap af. Het is net een hindernissenparcour, omdat mijn tante bijna nooit tijd heeft en er geen geld is voor een werkster, ligt het hier niet echt netjes bij. Geregeld poets ik de boel wel eens, maar fut om alles op te ruimen heb ik niet.
’How’ zeg ik, bijna botst ik tegen mijn nichtje op die een sneltempo de trap opgerent komt. Ik heb 2 nichtjes, Caitlynn van 6 jaar en Darcey van 3. en dan een neefje van 8, Thomas. ’Niet lopen op de trap Cait’ zeg ik en ze krijgt een lach op haar gezicht. Ik loop langs haar door en ga naar de keuken, daar staat mijn tante de afwas te doen. Darcey zit in de kinderstoel en eet stukjes banaan.
’Hé Dee’ zeg ik en ze begint te chiechelen. Ze vindt het geweldig dat ik een bijnaam voor haar heb. ’High five me baby’ zeg ik en ze houdt haar kleine handje omhoog. Ik hou van mijn nichtjes en neefje, soms is het wel lastig, maar we zijn familie. Roepend komt Thomas met een vriendje de keuken binnen gerend.
’Ho ho, T is in tha house’ zeg ik lachend. ’Maar T mag niet rennen in huis, ga maar naar de speelkamer’ zeg ik. Hij draait zich om een loopt samen met zijn vriendje richting de speelkamer.
’No running!!’ roep ik hen nog na. Dan ga ik aan tafel zitten en begin aan mijn ontbijt.
’Ik moet seffes gaan werken’ zeg ik tegen mijn tante en ze knikt.
’Heb je veel werk voor school?’ vraagt ze.
’Nee niet echt’ antwoord ik. Ze knikt goedkeurend, ze voelt zich schuldig dat ik zoveel moet gaan werken. Van mijn ouders heb ik veel geld geërfd, maar ze wil er niets van gebruiken. ‘Dat is voor jou voor later’ zegt ze altijd. Zelf kan ik er nog geen geld van afhalen ik ben nog geen 18, ik zou het ook niet kunnen.
Ik ruim de tafel af en loop naar boven om mijn schoenen aan te doen en mijn tas te halen. Beneden geef ik mijn tante en Darcey nog een kus en dan vertrek ik. Ik grijp mijn gammele fiets en rij naar de diner waar ik werk, dit wordt weer een lange dag.