Thirtyeight

[i$# Samantha

’Waar is zé?’ Ik besluit om meteen met de deur in huis te vallen en Jess’ manager onder vuur te leggen. Hij haalt hulpeloos zijn schouders op. ’In één of andere club zeker’
’En jij doet er niets aan?!’ roep ik.
’Wat kan ik doen?’ vraagt hij triest. ’Ik ben haar voogd niet’ Ik heb zin om die man eens serieus door elkaar te rammelen. Maar ik doe het toch maar niet, eerst moet ik Jess vinden.

# Jess

Ik kijk op mijn gsm ‘Sam belt’. ’Niet bereikbaar’ zeg ik met een dubbele tong. Taylor mijn nieuwe beste vriendin, mijn partymaatje kijkt me goedkeurend aan. ’Laten we er nog ene drinken’ lal ik in haar oor. Samen met Taylor drink ik nog een tequila leeg. ’Nog!!’ roepen we tegelijk en we beginnen te chiechelen.
’Mss Bennett?’ roept één van mijn bodyguards in mijn oor.
’Wat?’ vraag ik. Ik kijk om me heen en merk dat ik op de grond lig.

# Samantha

Daar komt ze, totaal bezopen en helemaal van de wereld, ondersteunt door haar bodyguard. Één of andere domme trien strompelt achter haar aan, al even bezopen. Ze draagt een rokje tot net onder haar kont en haar bloes is zo diep uitgesneden dat je de helft van haar BH ziet. Opeens houdt ze haar hand voor haar mond en loopt naar de struiken waar we haar uitvoerig kunnen horen overgeven. Niet veel later doet Jess net hetzelfde in haar badkamer, ik hou haar haren naar achteren en ze laat zich uitgeput tegen de wc vallen. Dan valt ze als een blok in slaap, ik laat één van de bodyguards komen om haar naar bed te dragen en ga dan zelf naar de logeerkamer.
’s Morgens wordt ik al vroeg wakker en praat wat met Dan die me vertelt dat Jess straks naar een feest gaat. Ik heb van Nick gehoord dat hij er ook naartoe gaat, dus zal Joe er ook zijn. Op dit moment maakt mijn brein overuren en in geen tijd heb ik een plan bedacht om Jess terug op het rechte spoort te krijgen. Want ik weet dat de enige die haar ooit terug normaal kan krijgen Joe is. In Jess kamer val ik bijna flauw van de stank, het stinkt er naar alcohol en braaksel. Ik loop naar het raam en zet het wagenwijd open nadat ik de gordijnen heb opengedaan. Dan loop ik naar het bed en geef Jess een flinke duw. ’Opstaan!’ roep ik.
’Mmhh schreeuw zo niet’ zegt ze.
’Nu!!’ schreeuw ik genadeloos. Ik trek de lakens van haar bed en sleur haar aan haar haren naar de badkamer. Daar duw ik haar onder de douche en ik laat het ijskoude water over haar stromen. ’Douch je, poets je tanden en maak dat je er fatsoenlijk uitziet. Eerder laat ik je er niet uit’ zeg ik en ik loop de badkamer weer uit.
Om stipt 7 uur staan we klaar om te vertrekken. Jess komt naar buiten en ik stuur haar meteen terug om een legging aan te doen. Het kleedje is mooi, maar veel te kort. Uiteindelijk kunnen we vertrekken, ik stoor me nog aan de hoeveel make-up die ze opheeft, maar daar is nu geen tijd meer voor.
Het feest is al volop aan de gang als we binnenkomen, ik spot Joe meteen en loop naar hem toe. Dan draai ik me om naar Jess, maar ze staat niet langs me, ik zoek de zaal af, maar ze is nergens te bekennen.

~JOE POV~

’Daar is Jess!’ zegt Samantha. Ik zoek in de richting waar ze wijst en zie haar meteen. Ze ziet er nu al dronken uit, heeft veel te veel en heel erg afzichtelijke make up op. En om het helemaal af te maken, is haar kleed niet veel langer dan een bloes [de legging heeft ze al ergens gedumpt]. Ze ziet me en komt stralend op me afgelopen. ’Joe!’ kirt ze blij. Ze wilt me een knuffel geven, maar ik weer haar af. ’Wat is er?’ vraagt ze.
’Wat er is? Meen je dat nu? Heb je recent nog in de spiegel gekeken? Je ziet eruit als een.. goedkope barbiepop’ Eigenlijk heb ik een totaal ander woord in gedachten, maar ik zeg het niet.
’Wat?’ vraagt ze onzeker.
’Je hebt me wel gehoord! Ik herken je niet meer, je bent niet het meisje waar ik verliefd op ben geworden. Ik wil je niet meer zien’ zeg ik. Ik kijk haar walgend aan en been weg, naar de auto.

# Jess

Joe’s woorden snijden als messen door me heen, een bal vormt zich in mijn maag en ik voel me misselijk worden. Misselijk van de emoties, het verdriet. Het gevoel dat ik nóóit meer wou voelen. Daarom doe ik dit toch allemaal, om geen verdriet meer te voelen, zolang ik zo leef hoef ik er niet meer aan te denken, aan wie ik allemaal al heb verloren. Het laatste wat Joe zegt raakt me nog het meeste, het voelt aan als een stomp in mijn buik. ’Ik wil je nooit meer zien’ Die blik, hoe hij naar me kijkt. Zodra hij wegloopt zak ik in elkaar, Samantha wilt me helpen, maar ik trek mijn hand los. ’Laat me’ zeg ik. Ik trek mijn torenhoge hakken uit en loop weg met tranen die over mijn wangen stromen. Blootsvoets zoek ik mijn weg terug naar huis, daar besef ik dat ik niet binnen kan. Ik zak met mijn rug tegen de muur en mijn schouders schokken. Dit is niet hoe alles moest lopen, ik moest weg van mijn verdriet, niet nog meer verdriet. Dat heb ik al genoeg gehad.

# Samantha

Ik vind Jess rillend voor haar huis, haar schouders schokken hevig en ze blijft mompelen. ’Ik wil niet meer leven’ Ik krijg spontaan medelijden met haar, ik sla mijn armen om haar heen en slaag erin ondertussen de deur open te doen. Samen met haar strompel ik naar binnen en de rest van de nacht hou ik in mijn armen. Het ene moment weent ze hartverscheurend en het andere slaapt ze onrustig.
[/I]