*~35~*

35.
De zon was op en iedereen werd langzamerhand wakker. Itachi knipperde even met zijn ogen, zijn wimpers zaten een beetje vast gevroren. Ayumi’s ogen gingen ook langzaam open. Een warm lichaam lag onder haar. Versuft haalde ze haar hoofd van Itachi’s borstkas. Ze glimlachten even naar elkaar en kropen nog even dichter tegen elkaar. Hun romantische ochtend moment werd uiteindelijk toch verstoord door luid geschreeuw. “HEY OLD F*CKER, HAAL JE VUILE ARMEN VAN ME AF” Itachi en Ayumi keken elkaar even verbaasd aan. “WORD WAKKER LUL” Er werd even zachtjes iet gemompeld in de tent naast hun. Gekraak was te horen. “WHAT THE H*LL. HIDAN WAT DOE JIJ HIER ?? BETER, WAAROM LIG JE IN MIJN BED !!!!!” Itachi liet zijn hoofd op het kussen vallen en zuchtte luid. Het geschreeuw ging nog minstens een halfuur door. Itachi en Ayumi stonden al klaar om te vertrekken. Hidan was nog steeds aan het vloeken en gaf een schop tegen zijn tent die meteen in elkaar zakte. “HIDAN, ALS JE DAT NOG EEN KEER DOET DAN HAK IK JE HOOFD ER AF !!, WEET JE WEL HOE DUUR TENTEN ZIJN ???” Hidan keer kwaad naar Kakuzu en schopte uit frustratie nog een keer tegen de tent. “Ayumi ik denk dat we beter kunnen gaan” Itachi trok Ayumi mee terwijl er achter hun nog meer gescheld was te horen. Net op het moment dat ze begonnen te lopen kwam Zetsu te voorschijn. “Zetsu” Ayumi keek vrolijk naar de gemuteerde plant/mens. Zetsu knikte en begon te vertellen waar hun Hide out nu was. “De hide out is 1179 km richting het oosten. Als jullie daar zijn zal er wel iemand komen om jullie te halen.”Sprak Zetsu’s witte kant. “En nu moeten we weg” Spraks zetsu’s donkere kant. Zetsu boorde als het ware weer een gat in de grond en verdween. “ZO VER !!!” Ayumi staarde nog steeds in shock naar het gat waar Zetsu in was verdwenen. Ook Itachi keek niet vrolijk. “Het is niet anders.” Itachi draaide zich om en begon al richting het oosten te lopen. “Moeten we niet wat tegen ze zeggen ?” Ayumi staarde vol horror naar Kakuzu die Hidans hoofd vast had en hem weg schopte alsof het een voetbal was. Itachi schudde zijn hoofd. “Nope, laat ze maar.” Ayumi haalde haar schouders op en haalde Itachi in.

Ze liepen nu al 7 uur lang achter elkaar. En de kou werd steeds erger. “Itachi?” “Hnnn?” “Zullen we een overnachtingsplek gaan zoeken ?” Itachi leek even na te denken. “Als we hier naar rechts gaan dan is het nog maar 3 km tot we een dorpje vinden en waarschijnlijk een hotel of zo, is dat goed ?” Ayumi had het gevoel alsof ze in de hemel was. Ze knikte overdreven en sloeg al rechtsaf. Vermoeit kwamen ze bij het dorpje aan. De wind was sneed iets minder in hun gezicht dan op de openvelden waar ze eerst liepen. Ze vonden een hotel, simpel en goedkoop. Itachi vroeg om een tweepersoonskamer. Terwijl hij bezig was met hun kamer boeken stond Ayumi te kijken naar een aantal schillderijen die aan de muur hingen. Een jongen was er afgebeeld. Hij had paarse ogen en zwarte haren. Hij had een warme glimlach op zijn gezicht en zijn ogen leken haar op te slokken. “Ayumi-chan, kom je ?” Ayumi knikte en liep richting Itachi, haar ogen lagen nog even op het schilderij, maar ze schudde het van zich af. De kamer was klein. Er stond een tweepersoonbed een klein bureau’tje een kleine kast de nog net in de hoek van de kamer was gepropt en een deur die naar de badkamer ging. Er was een raam, maar die kon niet open. Niet dat ze dat hadden gewild, het froor – 12 buiten. Ayumi voelde hoe haar lichaam opwarmde. Haar ledematen tintelde helemaal en het brandde een beetje. “Tssss, ze hadden geen beter seizoen kunnen uit kiezen om te verhuizen” Ayumi trok haar met sneeuw bedekte kleding uit totdat ze alleen nog maar haar ondergoed en een t-shirt aan had. Itachi zag dat duidelijk niet aan komen en bloosde lichtjes, maar trok zijn natte kleding ook uit. Na een halfuurtje hadden lagen ze in bed. Hun kleding hadden ze door de hele kamer opgehangen om te drogen. Er was een inimini verwarming waar alleen hun sokken op paste. Van vermoeidheid werd er niks meer gezegd en waren ze beidde direct in slaap gevallen.

Ayumi deed haar ogen open. Een klok aan de muur gaf aan dat het 5 uur ’s ochtends was. Een misselijk gevoel ging door haar heen, maar ze duwde het weg. Ze was nog te moe om er op in te gaan. Net toen ze haar ogen weer dicht wou doen voelde zo kokhals nijgingen op komen. Ze sloeg de dekens van zich af en rende richting het klein badkamertje. Itachi schoot wakker door zijn hand die weg werd geduwd en een koude windvlaag die over zijn huid streek. “Ayumi ?” Slaperig ging hij overeind zitten. “Ayumi-chan ?” Licht scheen uit de badkamer. Plots werd het hem duidelijk. Kotsgeluiden kwamen van de badkamer. Itachi’s ogen verwijdde even. Hij stapte uit bed en liep met grote passen naar de badkamer. “Ayumi-chan ?!” Itachi hield Ayumi’s haren uit haar gezicht terwijl ze door ging met overgeven. Ze hadden gisteravond niks gegeten dus veel kwam er niet uit. Ayumi voelde hoe haar maag zich samentrok. Pijnlijk greep ze naar haar buik. Tranen schoten in haar ogen. Gatverdamme. Ayumi hield de wc-bril vast alsof haar leven er van af hing. Toen ze eindelijk klaar was liet ze zich op de grond vallen. Itachi knuffelde haar zachtjes en veegde haar mond af. “Gaat het Ayumi-chan ?” “Ayumi schudde haar hoofd. “Ik voel me echt rot” Ze stonden op van de koude badkamer vloer. Itachi trok de wc door terwijl Ayumi haar tanden aan het poetsen was. “Misschien kunnen we beter nog een nachtje uitrusten, waarschijnlijk heb je kou gevat,” Itachi keek bezorgd naar het meisje. Ayumi schuude wild haar hoofd. “Nee, dan lopen we straks nog verder achter.” “We kunnen beter hier blijven, Hidan en Kakuzu zullen morgen waarschijnlijk ook hier aankomen.” “Ik wil ni-“ “Ayumi” Itachi keek haar doordringend aan.

Reacties ongeai~