2,5

‘Kaemon. Doe eens rustig. Mam weet dat ik naar tante ga…’
‘zodra je haar vanavond belt.’ Hij maakte mijn zin af. Dat irriteerde mij, maar ik besloot rustig te blijven. Zoals hij al zei, was ik uitgeput, en had geen zin in een ruzie.
‘oke, breng me maar naar huis dan.’ Mompelde ik zuchtend.
‘jij verteld me alles.’ Zei hij streng terwijl hij alweer op zijn brommer ging zitten en zijn helm op zette.
‘ik vertel je alles, als jij niks doorlult aan mam. Anders kan ik nare dingen bij je uithalen.’ Dreigde ik. Ik liep op zijn brommer af, en ging achterop zitten. Ik sloeg mijn armen om hem heen, waardoor hij mijn wond van mijn val van Itachi’s auto zag. Hij keek mij bestraffend aan. Ik keek onschuldig terug.
‘wat voor nare dingen kan jij dan wel niet bij mij uithalen?’ vroeg hij uitdagend. Ik grijnsde. Ik had mijn broer weer terug. Af en toe was hij gewoon iets té bezorgt.
‘ik bedoel dingen als dit…’ mompelde ik. Ik keek snel of er mensen over de straat liepen. Toen ik zag dat er niemand was, deed ik mijn handen bij mijn mond. Ik blies hard, en er kwam een aardig grote bal vuur tevoorschijn. Keamon keek er naar met een uitdrukkingloos gezicht.
‘laten we maar gaan.’ Zei ik alsof er niets bijzonders aan de hand was.
‘kan je me dat leren?’ vroeg hij terwijl hij een helm op mijn hoofd zette.
‘ik niet. Itachi wel.’
‘is dat je vriendje?’
‘NEE’ zei ik resoluut. Bij het idee al!!!
‘oke, sorry. Ik vroeg het alleen maar.’ Verontschuldigde hij zich.
‘karren.’ Mompelde ik. Hij luisterde dit keer braaf, en trapte het pedaal naar beneden.