¦21¦

Na een tijd rennen vond ik dat ik ver genoeg was en ging tegen een boom aanzitten. Tranen liepen over mijn wangen. Het was erg stil in het bos en donker. Het zou waarschijnlijk gaan regenen. En nog geen drie minuten later begon het ook te regenen. Maar het maakte me niet uit, ik wou niet terug naar Sam, dan gingen ze dingen vragen, en daar had ik nog geen zin in. In de verte hoorde ik gerommel en keek ik op. ‘Mai?’ Ik veegde mijn wangen droog en glimlachte zwak. ‘Hé Jake.’ Zei ik zacht. ‘Waarom zit je hier?’ ‘Ik had tijd voor mezelf nodig.’ Hij ging voor me staan. ‘Kom mee naar mijn huis, je word nat.’ Ik haalde mijn schouders op. Ik pakte mijn armen en trok me op. ‘Kom mee.’ zei hij. Ik zuchtte en volgde hem. Bij het rode huisje opende hij de deur en trok me naar binnen. ‘Pap!’ riep hij. Een oudere man in een rolstoel kwam naar ons toe. Ik glimlachte naar hem. ‘Billy! Hoe gaat het?’ vroeg ik. ‘Mai, wat lang geleden! Het gaat goed hoor.’ Zei hij. ‘Jake, pak even een handdoek voor Mai.’ Jacob knikte en rende weg. ‘Wat deed je met dit weer buiten?’ vroeg Billy. ‘Ik moest nadenken.’ Mompelde ik. Hij knikte en leidde me naar de woonkamer. Jacob kwam terug gerend met een handdoek en gaf hem aan mij. ‘Dankje.’ Hij glimlachte naar me. Hij kwam naast me zitten. ‘Je bent echt gegroeid Jake, vroeger was je nog zo’n klein jochie.’ Grinnikte ik. ‘Hoe oud ben je nu? Vijftien?’ vroeg ik. ‘Zestien.’ ‘Ik zat in de buurt.’ Hij lachte. ‘Wil je wat te drinken?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee dankje, ik ga naar huis.’ Zijn glimlach betrok iets en hij knikte. Hij leidde me weer naar de deur. ‘Wil je een paraplu?’ ‘Nee, ik woon niet ver van hier.’ Hij knikte en opende de deur. ‘Bedankt Jake.’ Hij glimlachte naar me en ik rende het bos in naar mijn moeders huis.

~~{*}~~