20-Rosalie

Elisabeth POV

Het was me opgevallen dat mijn ketting van de Cullens heel goed geleek op die van Rosalie, maar toen ik naar vroeg deed ze raar. ze glimlachte lichtjes en zei; 'Ik heb zo mijn redenen.' Ik had het maar raar gevonden maar ik ben niet zo dom om een vampier tot dingen te dwingen. De enige die ik dat ooit had weten doen, waren Caius, Aro en natuurlijk Jane. Ik zuchtte... Kleine Jane. Nooit gedacht dat ik dat klein, gemeen wicht ooit zo zou missen. Natuurlijk was ze niet echt gemeen, toch niet altijd... Edward keek op naar mij, volgens mij bleef hij het erg vinden dat ik zo goed overeenkwam met haar. Een voorgevoel. Kwaad was hij niet, meer... verbaast over hoe goed we overeen kwamen en hij begreep onze vriendschap niet echt, maar dat was logisch want hij had Jane alleen maar gezien als iets slechts. Hij had nooit haar goeie kanten gezien, soms wou ik dat ik net zoals Nessie ze kon laten zien hoe Jane normaal was. Jasper en Emmett waren samen aan het schaken...op 8 borden en het leek erop dat ze een strategie uit dokteren om Felix te vlug af te zijn wanneer hij wou spelen. pff, 1 bord zal te gemakkelijk geweest zijn voor hen. Bella stond op en alsof Edward het voorzien had, stond hij ook recht. Nessie moest naar bed, denk ik. ik hoorde Alice 'Tot morgen, Nessie!' roepen. Nessie kwam me nog een zoen geven voor ze ging slapen. Dus ik was juist geweest? ik schudde mijn hoofd, plots zat Alice naast me. 'Waarom keek Felix om de zoveel seconden naar je?' vroeg ze. Ik keek over mijn schouder, net op het moment dat ik me herinnerde dat hij gaan jagen was. 'Misschien dacht hij vanavond dat ik weer ging weglopen.' zei ik.
Na nog een halfuur ging ik ook naar mijn bed. Het was bijna een week geleden dat ik nog geslapen had in mijn bedje in Volterra. Alice wou meelopen naar boven, maar ik hield haar tegen. 'Ik denk dat ik het tot boven wel haal. Denk je ook niet?' ik liep de trap op, toen ik boven was, bedacht ik me dat Felix voor me zou staan als hij hier nog was. Hij zou me zeker een slaapwel kusje komen geven zijn, maar niet als Emmett in de buurt was. Het leek alsof die twee dikke vriendjes aan het worden, maar dat ze niet voor elkaar onder wilden doen. Ik douchte me voor ik ging slapen en nam de pyjama die Alice blijkbaar voor me had klaargelegd. Ik legde me neer in het reusachtige hemelbed, maar nog voor ik me had omgedraaid, hoorde ik een geluid. 'Ik stoor toch niet?' vroeg een melodieuze stem van op het kleine Balkon. Rosalie's haar schitterde net niet in het maanlicht. ik denk dat nu zowat elk model of actrice zou sterven van jaloezie. 'Nee geen probleem.' zei ik zacht. plots zat ze naast me op bed. 'ik wou nog even met je praten, over je vraag. een beetje meer privé' zei ze. ik keek haar aan, niet dat ik haar zo goed zag zitten, meer naar de contouren. 'Ik denk dat we even privé spreken als daarnet.' zei ik snel. Ze schudde haar hoofd. 'Edward is weg, en Alice heeft belooft om de andere bezig te houden.' het verbaasde me dat Edward eerst weg moest, maar ik stelde geen vragen. 'Weet je nog wat je me vroeg?' zei ze stil. 'Waarom ik een ketting krijg die zo goed op de jouwe lijkt. Begrijp me niet verkeerd.' zei ik snel. 'Ik vind hem prachtig, maar ... heeft niet iedereen een ander ...soort van accessoire?' vroeg ik. Rosalie knikte. 'zeker.' zei ze. ik keek haar niet begrijpend aan. 'Ik heb je mijn tweede exemplaar gegeven. wel, alice, maar op mijn vraag.' zei ze. ik hield mijn hoofd schuin. 'Omdat ik ... vind dat je veel op mij gelijkt die van nu, maar ook op mijn oude ik, mijn menselijke vorm, natuurlijk geef je niet zo veel om materialistische dingen zoals ik deed, maar toch... Iets dat me aan mezelf doet denken, het hangt rond je zoals een geur of een ... soort van waas rond je die alleen ik opmerk.' zei ze zacht. ik begreep er niet veel meer van, en ik wist minder makkelijk uit te vissen waarom ze wou wachten tot Edward weg was. 'En je kan behoorlijk opvliegend zijn, is het niet? Is het daarom niet dat je vertrokken bent uit Volterra?' vroeg ze. Het verbaasde me, want het leek alsof ze me verschrikkelijk goed kende. Met blozende wangen knikte ik. ze glimlachte. 'En eigenlijk, heb je al eens een spiegel naast ons gehouden?' vroeg ze. ze haalde er een tevoorschijn van weet ik veel waar. ik snakte naar adem. mijn gezicht leek op dat van haar, al vond ik het niet erg logisch. mijn haar leek op het hare, alleen was het mijne bruin en het hare Barbieblond. ik keek naar haar. 'Donkerbruine ogen komen mij ook bekend voor, maar dat kan jij niet weten, nu de mijne van goud zijn.' zei ze met een beetje verdriet in haar stem. 'En we houden van hetzelfde soort jongens.'merkte ik op. Rosalies rinkelende lach was zo mooi. 'ja, het beer jongens type' zei ze lachend. Ik legde mijn hoofd op haar schoot, en haar huid rook -zoals dat van alle vampiers rook- zoet, maar ook iets bekends. Alsof je na een lange reis eindelijk weer thuis komt.
Ik weet nog dat ik in slaap viel mijn mijn hoofd op Rose haar schoot, maar dan vergat ik alles. ik kon me mijn droom niet herinneren, maar ik weet dat hij vrolijk was.
Toen ik wakker werd, lag mijn hoofd nog altijd op Rosalie haar schoot. 'Heb je hier de hele nacht gezeten?'vroeg ik verbaast. ze knikte. 'Ik wou je niet wakker maken door je te bewegen, en ik had toch niets zinnigs te doen. Nu weet ik tenminste iets te doen.' zei ze zacht terwijl ze mijn haar uit mijn gezicht wreef. 'Wat vind je trouwens van de pyjama?' vroeg ze. ik glimlachte 'Leuk.' ik zei er maar niet bij dat ik dacht dat hij van Alice afkomstig was. 'Wat ga je nu doen?' vroeg ik nieuwsgierig. Rose schudde haar hoofd. 'Ik hoor dat Esmee een ontbijtje klaarmaakt voor de wolven. als je nu eerst eens ging ontbijten, en daarna naar Carlisle's bureau komt. Daar ga ik het je vertellen.'zei ze en ik zag een geheimzinnige glimlach op haar gezicht.