¦27¦

Ik werd wakker van geklop op de deur. Ik wreef de slaap uit mijn ogen en stond trillerig op. Op mijn kleding zaten opgedroogde vlekken, van het huilen. Het felle ochtendlicht scheen door mijn raam, maar daar was ik dit keer niet wakker van geworden omdat ik met mijn gezicht op het kussen lag. Ik trok mijn topje recht liep naar beneden. Zonder rond te kijken liep ik door naar de hal en opende de deur. Ik werd meteen omhels. ‘Lieverd! Hoe vind je je huis?’ vroeg mijn moeder. Ik gaapte. ‘Mooi hoor.’ Zei ik maar ik had geen flauw idee hoe het eruit zag. Ze glimlachte breed maar toen bekeek ze mijn gezicht. ‘Wat is er lieverd?’ vroeg ze. ‘Gewoon moe.’ Loog ik. Ze knikte en liep naar binnen. Ik volgde haar en we kwamen in de keuken. ‘Ehm.. O, hier!’ zei ze. Vragend keek ik haar aan. Ze lachte. ‘Ik was mijn portemonnee vergeten gisteren, maar ik ga weer, dan kan jij slapen.’ Zei ze en drukte een kus op mijn wang waarna ze meteen weer naar de deur liep. Ze opende hem en liep naar buiten. Slapen? Ik kan nu echt niet meer slapen. Ik rekte me uit en liep weer naar boven.

~~{*}~~