019

“Wat?!” Beet ik haar toe. “Marloes, luister, het spijt me! Ik wist bijna alle antwoorden niet en had het gevoel dat het anders echt niet meer ging en het spijt me zo!” Op de een of andere manier kon ik aan haar stem horen dat het haar niet speet. “En nu de waarheid, bitch.” Ik kon heel erg onzeker zijn, maar ook loeihard. “Ik vertel je de waarheid, geloof me nou!” Nou, ze komt wel heel smekend over, maar je kon echt horen dat het haar niet speet. “Sorry, ik geloof je niet. Het is over en uit tussen onze vriendschap. Je hebt me bedrogen, al die jaren lang, alleen voor een paar antwoordjes. Ik vind je echt ongelofelijk zielig en zei het dan op zijn minst en liet het niet achter. Ik heb je vertrouwd, ik heb je geheimen verteld en je weet nu nog steeds geheimen. Ik begin nu echt bang te worden dat je ze doorverteld en dat wil ik niet. Maar als jij ze doorvertelt, vertelt Gregory die van jou in het openbaar. Je zoekt het maar lekker uit met je leventje.” Klik. Weg was ik.

Was ik niet iets te hard geweest? Ik bedoel, het was maar een paar woordjes afspieken. Ik was wel helemaal geflipt op haar. Ik weet het niet meer. Het enige dat ik weet is dat ik nu in de trein naar Amsterdam zit en dat ik Gregory over een paar uurtjes weer zie. Toen ik in Amsterdam aan kwam keek ik blij om me heen. Ik hield wel een beetje van deze stad, ook al heb ik niet mijn beste herinneringen er aan. Maar dat maakt niet uit. Al is deze stad toch heel anders als Eindhoven, ik voel me hier toch wel een rasechte Nederlander. Ik stond recht tegenover de ArenA en ik wist dat Ajax training had in het stadion. Het was een openbare training, dus er waren vast nog meer mensen. Ik liep naar binnen en betaalde €15,- entree. Ik liep verder en ging eerst even rondkijken in het stadion, want ik was er nog nooit geweest. Zo kwam ik bij kleedkamers, die natuurlijk niet open waren. Ik liep richting het veld en zag een paar supporters zitten die de training bewonderden. Ik liep wat verder weg en ging apart zitten, want ik voelde me nou niet echt fijn tussen al die Ajaxsupporters. Ik deed mijn zonnebril op en mijn oortjes in en ging heel ontspannen naar de training kijken. Say Aah – Trey Songz was nu bezig en er kwam een meisje naast me zitten. Als reactie deed ik één oortje uit. “Hallo!” Zei het meisje vrolijk. “Hoi.” Zei ik op een normale toon. “Dus, ook een ajax-supporter?” Blergh, waarom nou die vraag?! “Nee, maar ik ken hier iemand en ga bij hem op bezoek.” Ze keek me met grote ogen aan. “Iemand van de voetballers?!” Ik knikte. “Dat is vet! Mag ik zijn naam weten?” Ik knikte rustig en zei Gregory zijn naam. “Die is zo goed hé! Hoe ken je hem dan.” Ik legde het verhaal uit en ze vond het enorm leuk, maar ik zag in haar ogen dat ze stik jaloers was. Na de training gingen ze naar de kleedkamer en iedereen kon hun handtekening vragen. Ik ging proberen een handtekening te scoren bij Gregory, even testen of hij me nog wel kent. Nadat hij een paar handtekeningen had uitgedeeld, was ik aan de beurt. Hij keek op.