004~MagdeBurg

Tokio Hotel POV
De jongens waren blij om eindelijk nog eens thuis te zijn, het was een tijdje geleden. Binnenkort zouden ze samen weer gaan touren, maar niet zonder eerst een beetje tijd te besteden aan hun familie, dat ze hier een concert hadden, was een meevaller. Ze hadden erop gestaan dat het in de buurt was, maar dat het in de stad zelf was, hadden ze niet verwacht. Georg en Gustav bij de Kaulitz aankwamen, was het al zeker 10 u's morgens en het concert begon om 14 u. Georg riep van beneden in de hoop dat toch 1 van de 2 broers zou wakker worden. 'Kom op, Bill! Tom! We moeten door!' riep hij. Na een keer of vier roepen, kwam Bill half de gang in kijken. Zijn haar stond alle kanten op, zoals gebruikelijk. 'Ik kom!' riep hij. 'Maar eerst die slaapkop wakker krijgen.' Georg en Gustav kenden de jongens lang genoeg om te weten dat ze zich rustig voor de TV konden neerzetten terwijl ze wachtten. Boven probeerde Bill alle kleine trucjes om Tom wakker te krijgen, maar die was zijn roes nog aan het uitslapen. Hij vond er niet beter op dan om een glas water over zijn gezicht te gooien en nog eens goed te duwen. Heel traag bewoog tom zijn hoofd. 'Hmm, Wat?' vroeg hij verbaast. opeens keek hij snel de kamer rond, alsof hij iets of iemand zocht. 'Het was maar een droom.' zuchtte hij. Bill lachte. 'Wie was het nu weer? of nee, wacht. Ik wil het niet weten.' zei hij net voor hij de badkamer in dook, waardoor Toms kussen in de gang terecht kwam. Bill hoefde volgens hem niet te weten waarover hij droomde, of beter, over wie; Bill was haar waarschijnlijk al vergeten. maar hij niet... kleine Lola, hij had spijt over hoe het allemaal gelopen was. Hij zuchtte nog eens en ging naar beneden. (Hij heeft zijn kleren al aangedaan ondertussen, voor de Tom fans. ) Gustav stond recht toen hij Tom zag komen, maar ging daarna weer zitten. 'ZIjn we door?' vroeg Georg lui. 'ZOnder zanger raak je niet ver in een band.' zei TOm terwijl hij zich aan tafel zette voor zijn ontbijt. Hij had nog tijd genoeg tot Bill naar beneden kwam. Het had nog minstens een half uur geduurd eer hij beneden was. Meteen liep Bill naar de keuken. 'Volgens mij hebben we hier geen tijd voor!' riep Georg hem achterna. 'ik heb ook geen honger.' riep hij terwijl hij zijn moeder snel een knuffel gaf en naar buiten liep. 'Stelletje Slakken! Waar blijven jullie?' riep hij, tot ...ongenoegen van de andere jongens. 'vergeet het niet hé.' riep Simone hem achterna. 'Nee hoor!' riep Bill terug toen hij in de auto wou stappen. Tom draaide zich om, maar Bill trok hem de jeep van Georg in. 'Mam heeft 2 VIPkaarten uitgedeeld aan de kinderen van een vriendin of zo, en meet & greets belooft.' zei hij snel. 'Hoe oud zijn ze?' vroeg Gustav. 'Ik weet dat ze 13 zijn, en dat het ook een 2ling is.' zei Bill. Toms aandacht verslapte. na een paar minuten rijden kwamen ze bij de concert zaal aan. Het hele stuk errond was afgezet, slechts een paar mensen mochten er door. Meteen stond hun manager bij de deur. 'Eerst zo snel mogelijk repeteren!' riep hij naar hen. Tom kneep zijn ogen toe. Bill sloeg hem tegen zijn schouder. 'Ja, Ja, je moet niet zo roepen! Waarom zijn we anders hier?' riep hij over zijn schouder. 'Weer te veel gedronken, je drinkt teveel.' zei Georg. 'Van Frisdrank krijg je geen hoofdpijn.' zei Gustav lachend. 'En ook geen plezier!' antwoordde Tom. 'Als je onder plezier ziet dat de kans opeens stukken groter is om ongewenst vader te worden...' zei Bill met een net té onschuldige blik in zijn ogen. Het werd plots stukken stiller in de groep. een paar maanden geleden was het even paniek geweest in de groep. Er was een meisje dat zwanger was van TOm, gelukkig werd het later bekend dat het gewoon een misverstand was. 'En je zou zeggen dat je meer zou oppassen na dat voorval.' zei Bill op een plagerig toontje.'Zo is het wel goed.' zei hij terwijl hij Bill probeerde te pletten tegen de muur. Eigenlijk wou hij er niet aan herinnerd worden want hij wou niet toegeven dat die week een van de ergste in zijn leven was. De ergste zou waarschijnlijk nooit van de troon gestoten worden, maar dat was een andere zaak. Hij was blij dat hun instrumenten al klaar stonden; zo konden ze snel beginnen met repeteren en stelden ze geen domme vragen meer.