Maansikkels

Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk mee te nemen riep Alice en ze liet me vier koffers zien. Ik zuchtte.
We hebben nog geprobeerd om Alice in te houden verontschuldigde Esmé zich.
Onbegonnen werk lachtte Carlisle.
Het spijt me dat ik zo kom binnenvallen zei hij daarna tegen mevrouw Wemel maar we konden Anne moeilijk laten gaan zonder afscheid te nemen. Alice was intussen druk bezig met het goeddoen van Hermeliens haar en waarschijnlijk zou dat van Ginny volgen dus het zat er voorlopig niet in dat Alice haar spullen naar boven zou brengen. Zal ik helpen met het naar je kamer brengen spullen? vroeg Seth.
Ehm, waar slaap ik eigenlijk?
Bij Ginny en Hermelien, antwoorde mevrouw Wemel, Ginny laat Anne haar kamer zien en laat haar daarna maar even met rust.
Ginny liep voor mij en Seth uit, bij de vierde deur boven aan de trap liet Ginny mij en Seth binnen, "het linkse bed is voor jou"zei ze en daarna draaide ze zich om en liep weer weg.
Seth zette mijn koffers weg en kuste me, het was niet onze eerste zoen maar toch overweldigde zijn enorme hitte me. Met hem zijn was zo anders als het was geweest met Simon, Simon was lief en leuk maar met hem had ze nooit de band gevoeld die ze met Seth had. Seth haalde een klein zilveren voorwerp uit zijn broekzak en bevestigde een armbandje van zilveren schakels in de vorm van een maansikkel om mijn pols. Ik wou je deze geven bij ons afscheid fluisterde hij, zodat je aan me blijft denken.
Aan jou denk ik altijd en ik zie met kerstmis weer.
Seth zoende me opnieuw, en plots besefte ik me dat de Cullens niet hadden aangeboden om mijn spullen naar boven te brengen om mij en Seth zo afscheid te laten nemen.