Hoofdstuk negen.

Drew! Drew! Ik schrik wakker als ik Jacob hoor roepen. Ik sprint naar de plek toe waar het geluid vandaan komt Ik kom eraan.. zucht ik zacht. Wat is er aan de hand? Ik merk dat ik dichterbij kom, want ik kan de geur van Jacob ruiken. Maar ik ruik nog iets en ik weet precies wat het is, een scherpe, stinkende geur die mijn neusgaten binnendringen. Ik ga sneller rennen en kom uiteindelijk bij Jacob aan. Ja hoor, ik had gelijk. Het vampiermeisje, de mooiste vampier die ik ooit gezien heb. Ze zit op dezelfde plek als de eerste keer dat ik haar zag. Met haar mooie benen bungelend over de rand van de rotsen. Ik ga naast Jacob staan en hef mijn hoofd op. Ik probeer een woedende grom te veroorzaken, maar er komt niet meer dan een zacht geblaf uit. Jacob kijkt me raar aan Ben je ziek ofzo? ik schud driftig mijn hoofd en probeer boos naar het meisje te kijken. Maar ik kan het niet, ze doet ons niks aan. Dus waarom zou ik haar wel iets aan doen? Ik zie dat Jacob daar toch echt anders over denkt en ook Paul, Sam en Embry die er intussen bij zijn komen staan grommen woedend naar het meisje. Ik sta er een beetje naast en probeer zo min mogelijk op te vallen.