Hoofdstuk tien.

Glimlachend zit ik weer op de plaats waar ik eerst ook zat. Vijf van de weerwolven staan weer voor me, maar het doet me niets. Ik kijk ze gewoon aan en bekijk ze allemaal. Volgens mij zijn die beesten echt niet blij met mijn bezoek, maar wat is er toch mis met die dingen! Ik ben nog gewoon op mijn helft en ben echt niet van plan daarheen te gaan. 'Hoelang jullie daar ook als een groepje stoere jongens, tenminste ik denk allemaal jongens, blijven staan. Ik ga toch niet weg, en by the way: slaap heb ik niet nodig.' Het enige antwoord wat ik terugkrijg is een lage grom. Ik besluit me nog even lief te gedragen. 'Wat zijn eigenlijk jullie namen? Ik ben Penelope, Pen of Penny voor mijn vrienden.' Weer geen reactie terug. Oké, als ze het zo willen spelen. 'Misschien iets van Fifi? Dozer? Hotdog? Of van die kleuren dingen? Black? Brown? Pink?' vraag ik allemaal lachend. Ik zie dat ik ze een beetje kwaad maak. Oh, straks draaft er eentje echt door en springt hierheen, dan heb ik en hij een groot probleem. Van de Cullens mocht ik niet de wolven hierheen lokken, maar ik was dat nu eigenlijk een beetje gaan doen. Maar ze praten toch niet terug, dus dat maakt het leuker voor mij. Moeten ze maar geen wolven worden.