#04

Lauren Point Of Vieuw
Opgewonden en met een nieuw, nog nooit gevoeld zelfvertrouwen stapte ik verder, terwijl het bloed onder mijn huid op topsnelheid aan het pompen was. Mijn gezicht zag waarschijnlijk knalrood, maar, hij volgde ons! Hij volgde míj! Een onrealistisch gevoel nam het van me over, en ik waagde het om éen keer achterom te kijken, een keer maar, om het nog even in die mooie, grote, lekkere bruine ogen van hem te kunnen staren.
Ik keek achterom, en mijn glimlach verfijnde tot een zuur geperst mondje, toen ik hem niet meer zag. Waar was hij heen? Misschien wou hij gewoon niet opvallen. Sowieso dat hij ergens tussen de struiken lag, of misschien zou hij zoals Tarzan van boom tot boom springen ofzo, ik weet het niet. Maar hij moest er gewoon zijn!.



Dean Winchester Point Of Vieuw

Zo snel als het ene meisje, gemoedelijk Amber, haar hoofd omdraait staat mijn hart voor een paar seconde stil. Haar ogen kruisen de mijne, waardoor het voor mij hondert procent zeker is dat ze mij heeft gezien ''Bitch'' mompel ik zachtjes terwijl mijn blik zuur word. Als ze zich weer omdraait duik ik gelijk opzij, waardoor ik in een van de bosjes om het paadje heen beland. Mijn ogen schieten van het blaadje in mijn handen naar het linkermeisje, zij gaf mij haar nummer. Als dit echt 'hunters' zouden zijn, dan zouden ze mij nooit hun nummer geven. Tenzij het natuurlijk een onzin nummer is, die gedachte schud ik als snel weg, de telefoon ging over toen ik het nummer belde. Deze meisjes zijn gewoon offers, offers die de wereld wilt voor Sam. Ik stop het blaadje in mijn broekzak en loop gebukt mee, als Lauren zich omdraait met een glimlach op haar gezicht duik ik weer naar beneden in een reflex. Vanuit de struik kan ik nog net haar gezicht van een stralende glimlach in een teleurgestelde blik zien veranderen, ze kijkt even zoekend om zich heen en draait zich dan weer om, waardoor ik zucht. Hoe ga ik ze allebij in een keer meekrijgen als Sam... Ik slik even, het gaat lukken. Voor Sam. Voor Sam gaat het lukken.