5°

Na een paar minuten kwam Cynthia binnen lopen zonder te kloppen, ik wist dat zij het was, maar ik had niet eens opgekeken. ‘Ik heb goed nieuws voor je Tagas.’ Ik keek op. ‘Mag ik naar huis?’ Ze schudde haar hoofd. ‘Je mag alleen het kasteel rondlopen en je mag buiten jagen met begeleiding.’ Ik knikte en stond op. ‘Bedank Aro maar.’ Ze knikte en keek me even aan. ‘Je bent zo emotieloos Tagas, volgens Aro was je dat vroeger niet, je zal hier nog lang blijven, dus je moet je er over heen zetten, ik kan je niet helpen weg te komen.’ Vertelde ze. Ik zuchtte. ‘Hier kom ik niet over heen Cynthia, mijn familie is belangrijk voor me en mijn geliefde ook, daar kan ik me niet overheen zetten.’ Cynthia zei niets en verliet mijn kamer. Ik keek haar kort verbaasd na en liep toen zelf de kamer ook uit. Het kasteel had vele trappen en kamers, je kon er zo in verdwalen. Pas toen ik in een bekende hal kwam keek ik goed rond. Ik zag opa aan het einde van de hal naar mij kijken. Ik rende op hem af. ‘Ben je uit je kamer gevlucht?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik mag mijn kamer uit en buiten jagen met begeleiding, gaat u alstublieft mee?’ Smeekte ik. Hij knikte en leidde me naar buiten. Toen we bij een bos aankwamen maakte hij een gebaar dat mij liet zien dat ik mijn gang mocht gaan. Ik wist dat hij me wel goed in de gaten hield, want als ik ontsnapte dan kreeg hij de schuld van Aro, dat kon ik opa niet aandoen. Ik viel een paar herten aan en dronk ze leeg, eindelijk weer de heerlijke smaak van bloed, iets wat ik erg gemist had.