9°

Verbaasd keek ik haar aan. Ze keek nog steeds naar beneden, ik kon haar blik nog steeds niet ontcijferen, maar ik zag er een trekje van verdriet inlopen. Ik stond op en ging naast haar zitten op het bed. ‘Wat is er Cyn?’ ‘Naomi en ik waren hier wel op vakantie toen we werden gebeten, maar we wisten dit alles al.’ Vertelde ze. ‘Onze moeder is ook een vampier, onze vader is een paar jaar geleden overleden. Wij wouden voor altijd bij onze moeder zijn. We wisten niet waar ze was, maar iemand van de Volturi vertelde dat ze hier was. Dus gingen we naar Volterra. Aro vertelde dat mam die week weg was en veranderde ons omdat wij dat wilden. Omdat hij zei dat onze moeder bij hun hoorden sloten wij ons ook aan. Na de week kwamen we er achter dat ze niet eens meer leefde, de Volturi had haar vermoord, mensen hadden haar gezien.’ ‘Sorry Cynthia.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Maakt niet uit. Naomi vind het leuk hier en ik vind het niet slecht, ik mis alleen één ding.’ ‘Wat?’ Misschien kon ik haar helpen, ik beschouwde haar als een vriendin, omdat ze zo aardig was. Ze keek me aan. ‘Liefde.’ Fluisterde ze en ze drukte haar lippen op de mijne.