*~47~*

47.
De regen kwam met bakken uit de hemel vallen. Itachi stond bij de uitgang van de Akatsuki, Seiko lag in zijn armen en sliep rustig. “We gaan” Madara die eerst naast hem stond sprong weg de regen in. Itachi drukte Seiko dichter tegen zich aan. “Rustig maar, ik beloof je dat je nieuwe thuis beter is dan in deze plek”. Itachi sprong ook weg.

“Ayumi-chan ?” Ayumi’s tranen gleden geruisloos over haar wangen. Katsu was inmiddels stil geworden en huilde niet meer. De deur kraakte toen hij open ging. Deidara stond in de deuropening. Ayumi keek op en probeerde te glimlachen, wat gigantisch mislukte. “Het spijt me zo erg, un.” Ayumi wist gelijk waar hij het over had. Konan had Kakuzu verteld dat Seiko na de geboorte was gestorven en Kakuzu heeft dat waarschijnlijk aan de rest van Akatsuki verteld. Deidara kwam naast haar op bed zitten. Ayumi slikte even moeilijk. “Het leven is moeilijk” Deidara knikte. “Maar ik ben blij dat ik Katsu nog heb.” Ayumi tilde Katsu op en knuffelde hem. Het voelde verkeerd om zo te liegen. Deidara knikte. “M-mag ik hem eens vasthouden?” Ayumi knikte en gaf Katsu aan Deidara. “Zo lief, un” Er werd opnieuw op de deur geklopt. Dit keer was het de rest van Akatsuki, op Konan en Pein na. Zetsu had een bloempot in de vensterbank gezet. Waarschijnlijk als een soort kadootje en een herdenkings symbool tegelijk. “Dankje, Zetsu” Ayumi keek naar de paarse bloem die in de pot zat. “Zetsu knikte en liep toen weer weg. Hij was blijkbaar niet zo goed met dit soort situaties. Deidara zat nog steeds naast Ayumi op het bed met Katsu in zijn armen. “Mag ik hem ook vasthouden ?” Sasori fluisterde het bijna. Deidara gaf de baby door en Sasori glimlachte even. “Hij is zo schattig” Ayumi knikte op alles wat er werd gezegd, maar ze was er niet helemaal bij. Ze zat nog steeds met haar gedachtens bij Itachi en Seiko. Waar ze gaat wonen is beter dan hier. Er was één ding dat haar erg dwars zat. Wat als hij het kind niet wild omdat het van Itachi is, waarschijnlijk laten Madara en Itachi het kind daar achter en dan komt hij er misschien niet achter dat het van Itachi is.

Itachi en Madara rende nu al bijna anderhalve dag achter elkaar. Ze moesten onderweg stoppen bij een winkel om een flesje en eten kopen voor Seiko tot Madara’s ergernis. Het voeden van Seiko duurde nog langer en Madara raakte behoorlijk geeïriteerd. Itachi daar in tegen voelde zich gelukkig. Hij kon Seiko haar eerste flesje geven en hij was verwonderd hoe snel ze het opdronk. Ze leek best wel op Sasuke. Een verdrietige glimlach ontstond op Itachi’s gezicht. Sasuke. Na nog een uurtje stopte Madara plotseling. “We zijn er” Itachi keek op en zag de muur van Konoha. Madara wenkte hem mee richting het bos. “We wachten hier tot het donker word en dan gaan we” Itachi knikte en ging tegen een boom zitten. Madara zat tegen de boom tegenover hem en zuchtte diep. “Is het wel de juiste keuze om haar bij ‘hem’ achter te laten” Itachi keek op. “Sinds wanneer kan jou dat wat schelen?” Madara grinnikte even en keek op met een gemene grijns. “Het kan me niets schelen, ik ben alleen nieuwsgierig naar waarom jullie ‘Hem’ hebben gekozen. Ik bedoel maar ‘hij’ haat jou. Wat denk je dat ‘hij’ zal doen als ‘hij’ er achter komt dat het JOU kind is ?” Itachi zuchtte zachtjes en liet zijn hand over Seiko’s wangetje glijden. “Madara-sama, Sasuke haat mij niet, het denkt alleen dat hij me haat. En het was onze enige optie.” Madara fronste even. “Hoezo enige optie ?” “Sasuke is de enige Sharingan gebruiker op ons na, hij is de enige die het haar kan leren.” Madara grijnsde. “Ik dacht dat er ook nog die kopie ninja was, wat was zijn naam ook alweer?” “Kakashi Hatake?” “Ja die, Waarom niet hem?, hij gebruikt ook Sharingan.” Itachi keek op. Hij begon geïriteerd te raken door zijn oom. “Kakashi is geen volle Uchiha en daar boven op, Kakashi is een pervert” Madara grijnsde weer. “Ik hoop dat je weet waar je aan begint, Sasuke is nog maar 15. Niet echt de juiste leeftijd om een baby op te voeden. Maar ik ben eigenlijk best wel geïntreseerd in hoe dit gaat aflopen.” Itachi antwoordde niet en liet zijn hoofd tegen de boom vallen. Hij wou Seiko niet zomaar wegdoen, hij wou een goede vader voor haar zijn, beter dan zijn eigen idiote vader. Hij wou haar zien opgroeien samen met Katsu. Maar het belangrijkste was dat hij wou dat ze gelukkig was. De enige toekomst die hij haar nu kan bieden was hier in Konoha. Ze zaten er nog een uur of twee totdat het donker was. Madara was opgestaan en zocht voor chakra in de buurt, om te kijken of ze niet waren gevonden of gevolgd. “We kunnen, er is niemand in de buurt.” Itachi was ook opgstaan en hij ritste zijn Akatsuki cloak wat verder dicht. Ze renden tegen de muur op en binnen nog geen 5 seconden waren ze aan de andere kant, in Konoha. De bewakers die op de uitkijk stonden hadden niks gemerkt en stonden nog in de zelfde houding als eerst. Madara rende voorop. Ook al was het donker, de straten waren verlicht en er liepen nog behoorlijk veel mensen over de straten. Er schenen overal lichtjes van restaurantjes en winkels die nog open waren. Ze liepen nu over de daken heen. Itachi liet zijn ogen over het dorpje glijden terwijl er kleine glimlach op zijn gezicht speelde. Hier was hij opgegroeit en hier zal Seiko ook opgroeien. Na een minuut of 10 te hebben gezogt stonden ze op het dak van één van de huizen. “Daar is het” Madara wees naar een rijtje apartementjes. Itachi zuchtte en knuffelde Seiko nog eens voorzichtig. Hij kuste haar voorhoofd en zuchtte zachtjes. “Dit is het Seiko, Jou leven gaat hier verder. We houden van je en dat zullen we altijd bijven doen. Groei op tot een lief en sterk meisje, Ik wens dat ik je ooit nog eens mag zien later als je ouder bent.” Itachi sprong richting het appartementje en legde haar voorzichtig neer. Gewikkeld in het zelfde zwarte dekentje als waarin ze Ayumi hadden gevonden. Hij plaatste een brief onder haar zodat het niet weg zo waaien. De lichten in het huis zelf waren uit, wat betekende dat Sasuke nog niet thuis zou zijn. Itachi liet zijn hand nog even over haar wang gaan en drukte toen zachtjes zijn vinger tegen haar voorhoofd. Sasuke asjeblieft laat haar niet in de steek. Itachi stond toen recht en sprong terug naar het dak naast Madara. Itachi slikte moeilijk, hij zou absoluut niet gaan huilen waar Madara bij was. Madara zou dat alleen maar leuker vinden, die sadist. Net toen ze weg wouden gaan liepen er een aantal mensen in de straat. Niemand kon hun zien, het was donker op de daken, wat het onmogelijk maakte om ook maar iets te zien op de daken.

“TEME !!!!” Naruto keek kwaad naar Sasuke die net zo kwaad terug keek. “Usuratonkachi !” “Rustig Rustig jongens” Kakashi duwde de jongens verveeld uit elkaar en zuchtte diep, dit gebeurde gewoon te vaak. “Sasuke we zijn bij jou huis. Eindelijk” Fluisterde Kakashi er achteraan. Hij was uitgeput. Vandaag was echt een hell dag, Sasuke en Naruto hadden om de 5 seconden ruzie. Sakura leunde ook uitgeput tegen de muur aan. “Teme ?!” Naruto keek even verbaasd naar Sasuke’s huis. Sasuke’s hoofd schoot terug naar Naruto. “Wat?!” “Er ligt iets voor je deur” Naruto liep richting de voordeur. “OMG !!!, Sasuke wat heb je gedaan !!!!!” Sakura liep nu ook richting Naruto en viel toen flauw. Sasuke keek in shock naar zijn team genoten. “Teme, sinds wanneer heb je een baby?” Sasuke’s oog had even een zenuwtrek. “E-Een baby ?” Sasuke liep naar zijn voordeur en keek naar het bundeltje met een slapende baby er in. “Ik wist niet dat je dat soort dingen al deed” Kakashi krabbelde even aan zijn achterhoofd. “Ik denk dat ik jullie toch eerder ‘Het Gesprek’ had moeten geven” Sasuke keek geïriteerd naar zijn Sensei. “Ik weet waar baby’s vandaan komen, Kakashi-Sensei” “Blijkbaar niet” Naruto grinnikte even. “Het is niet mijn baby, ik heb nog geen kinderen” Sasuke ging op zijn knieën zitten net als Naruto. “Hoe weet je zo zeker dat het niet jou kind is?” Een blos ging even over Sasuke’s gezicht. “Dat weet ik omdat ik je-weet-wel nog NIET heb gedaan” Sasuke legde de nadruk op NIET en keek richting Kakashi. “Oké als het niet van jou is, wat doet het dan hier?” Sakura was bijgekomen. “Hey er is een brief” Kakashi was er ook bij gaan staan en wees naar het uitstekende puntje dat onder de baby lag. Sasuke trok de brief voorzichtig onder het baby’tje vandaan en opende de brief.

Sasuke,

Asjeblieft zorg voor Seiko.
Asjeblieft laat haar niet in de steek.
Ik smeek het je, laat haar niet in de steek.
Ze is me net zo dierbaar als jou.


Sasuke las me een opgetrokken wenkbrauw de vier korte zinnetjes nog eens over. Dit was best wel een beetje griezelig. Degene die dit schreef kent hem. Sasuke haalde diep andem en gaf de brief door aan de rest om te lezen. “Sasuke misschien verklaard dit iets?” Sakura hield het hangertje van de ketting vast die om Seiko’s nek hing. Sasuke’s ogen vergrootte zich. Het uchiha symbool was duidelijk te zien. Wie was dit kind. Beter, Van WIE was dit kind. Was er toch nog iemand over van uchiha clan? Het zou onlogisch zijn als dit Itachi’s kind zou zijn. Waarom zou Itachi de clan weer willen herstellen als hij eerst de hele clan had uitgemoord op hem na. Sasuke liet zijn hand door zijn haar gaan en tilde de baby voorzichtig op. “Seiko, neh?” Seiko werd langzaam wakker. Sasuke glimlachte even, ze was wel heel schattig. “Sasuke, het begint laat te worden, ik denk dat je zoiezo vannacht op haar moet passen, morgen gaan we naar de Hokage en dat zien we wel verder. Kakashi krabbelde aan zijn achterhoofd terwijl hij sprak. Sasuke knikte en zo maakte iedereen zijn weg naar huis. Sasuke raapte het tasje op dat naast Seiko lag. Hij keek er even in en zag een flesje en melkpoeder. Hij deed de deur open en liep naar binnen. Hij blinkte naar de klok. Half 11. Hmm, Dit word waarschijnlijk een lange nacht. “Je bent wel schattig, ook al heb ik geen idee waar je vadaan komt.” Sasuke glimlachte toen het enige wat Seiko deed was hem aankijken.

Itachi keek vanaf de daken naar wat er allemaal gebeurde. Madara stond naast hem en keek toe alsof hij naar een spannende show zat te kijken. Itachi glimlachte en zuchtte opgelucht toen Sasuke, Seiko op tilde en mee naar binnen nam. Dit was inderdaad de beste keuze. Madara grijnsde. “Show is over, Ita-chan, kom maar terug naar de realiteit je hebt een zoon die op je wacht bij de basis. Dit is nu haar leven, we gaan terug naar de basis.” Madara geeuwde en rekte zich even uit voordat hij weer begon te rennen. Itachi gaf nog een laatste blik naar het huis en glimlachte even. Hij kon zien dat Sasuke zich al aan haar begon te hechten. Hij zou haar niet in de steek laten. Sasuke zou Seiko niet in de steek laten. Ook al wist hij dat het kind van Itachi was. Because in the End, Sasuke didn’t hate Itachi at all. He just thought he did.

Einde van eerste deel ^^

Reacties onegai~
Met mijn tweede deel ga ik gewoon verder op deze naam. Dus het gaat gewoon verder ^^ Het volgende deel is dus deel 48 ^^