48
Scarlett Drews
Duisternis kwam dichterbij, het slokte me op en nam me mee naar een andere wereld, de wereld zonder kwaad. Toen ik mijn eerste stap in het 'nieuwe' land zette, zag ik duizenden vlinders om me heen vladderen, stuk voor stuk waren ze anders van kleur. Groen, blauw, roze. Ik stak mijn hand naar een gele vlinder uit, die verschrikt opvloog. "Raak me niet aan.." Siste hij, verschrikt deinzde ik achteruit, hij kon praten? Ik trok mijn hand terug en liet me op mijn hurken zakken, het gras was zo groen, het zag eruit alsof je het kon opeten. Ik plukte wat gras om het vervogens in mijn mond te steken, maar als snel spuugde ik het weer uit. Geen sjakie en de chocolade fabriek gras. Teleurgesteld ging ik weer rechtop staan en wandelde ik verder. Prinsen kwamen langsgelopen, hun cape hing zowat op de grond. Wat verbaasd keek ik toe, pas toen ik de prinsessen zag werd het me duidelijk, ik was in een soort sprookjesland beland. Ik wierp even een blik op mijn eigen outfit. Ik was gekleed in een grote witte jurk, hij was prachtig. Toen ik mijn hand over mijn haar liet gaan was het zorgvuldig opgestoken. Wat verbijsderd keek ik rond, grote kastelen doemden achter de wolken op, geen grote snelwegen, geen druktes. Ik schrok op van hoevenklak, en daar, een eindje verder op zag ik Fernando, op een groot wit paard. Glunderend keek ik toe, hoe hij zorgvuldig de heuvel afreed en voor me stopte, ik kreeg blosjes op mijn wangen. Mijn prins op het witte paard. Hij keek me aan en maakte een diepe buiging, toen stak hij zijn hand uit en ik legde voorzichtig mijn hand erin. Hij drukte zijn tedere lippen op mijn hand. "Uwe hoogheid.." Verschrikt keek ik op, scheurde ik mijn blik los en liet ik hem om me heen glijden, verschillende mensen stonden ademloos te kijken. "Uwe hoogheid, u moet terug naar het paleis, er zijn wat problemen.." Verward keek ik Fernando aan, hij leek me niet te herkennen. "Fernando, ik ben het.." Fuisterde ik zacht. Fernando keek me even aan en fronste. "Fernando? Uwe hoogheid, u bent in de war, ik ben Torres.." Zei hij toen trots. "Opper ridder.." Ik schudde mijn hoofd, híj was in de war. Hij liep naar me toe en tilde me op en droeg me naar het paard, waar hij me op zette. De grote witte volbloed glanzde en brieste eens. Vervolgens steeg Fernando ook op en sloot ik mijn armen om zijn middel. Hij galoppeerde aan en de witte lange jurk fladderde achter me aan. "Woo.." Riep ik wat verschrik. "Goed vast houden uwe hoogheid!" Hij had makkelijk praten, we gingen steeds sneller, en steeds sneller, plots gleden mijn armen van Fernando's lichaam en belandde ik met een enorme klap op de grond, in een grote modderplas.
"Aaaah!" Gilde ik hard, verschrikt knipperde ik met mijn ogen en keek ik om me heen, ik was van de bank gevallen. Ik rilde eens, koud. Maar al snel waren er daar twee armen, die teder over mij huid wreef. "ssstt.." Opgelucht haalde ik adem.
Duisternis kwam dichterbij, het slokte me op en nam me mee naar een andere wereld, de wereld zonder kwaad. Toen ik mijn eerste stap in het 'nieuwe' land zette, zag ik duizenden vlinders om me heen vladderen, stuk voor stuk waren ze anders van kleur. Groen, blauw, roze. Ik stak mijn hand naar een gele vlinder uit, die verschrikt opvloog. "Raak me niet aan.." Siste hij, verschrikt deinzde ik achteruit, hij kon praten? Ik trok mijn hand terug en liet me op mijn hurken zakken, het gras was zo groen, het zag eruit alsof je het kon opeten. Ik plukte wat gras om het vervogens in mijn mond te steken, maar als snel spuugde ik het weer uit. Geen sjakie en de chocolade fabriek gras. Teleurgesteld ging ik weer rechtop staan en wandelde ik verder. Prinsen kwamen langsgelopen, hun cape hing zowat op de grond. Wat verbaasd keek ik toe, pas toen ik de prinsessen zag werd het me duidelijk, ik was in een soort sprookjesland beland. Ik wierp even een blik op mijn eigen outfit. Ik was gekleed in een grote witte jurk, hij was prachtig. Toen ik mijn hand over mijn haar liet gaan was het zorgvuldig opgestoken. Wat verbijsderd keek ik rond, grote kastelen doemden achter de wolken op, geen grote snelwegen, geen druktes. Ik schrok op van hoevenklak, en daar, een eindje verder op zag ik Fernando, op een groot wit paard. Glunderend keek ik toe, hoe hij zorgvuldig de heuvel afreed en voor me stopte, ik kreeg blosjes op mijn wangen. Mijn prins op het witte paard. Hij keek me aan en maakte een diepe buiging, toen stak hij zijn hand uit en ik legde voorzichtig mijn hand erin. Hij drukte zijn tedere lippen op mijn hand. "Uwe hoogheid.." Verschrikt keek ik op, scheurde ik mijn blik los en liet ik hem om me heen glijden, verschillende mensen stonden ademloos te kijken. "Uwe hoogheid, u moet terug naar het paleis, er zijn wat problemen.." Verward keek ik Fernando aan, hij leek me niet te herkennen. "Fernando, ik ben het.." Fuisterde ik zacht. Fernando keek me even aan en fronste. "Fernando? Uwe hoogheid, u bent in de war, ik ben Torres.." Zei hij toen trots. "Opper ridder.." Ik schudde mijn hoofd, híj was in de war. Hij liep naar me toe en tilde me op en droeg me naar het paard, waar hij me op zette. De grote witte volbloed glanzde en brieste eens. Vervolgens steeg Fernando ook op en sloot ik mijn armen om zijn middel. Hij galoppeerde aan en de witte lange jurk fladderde achter me aan. "Woo.." Riep ik wat verschrik. "Goed vast houden uwe hoogheid!" Hij had makkelijk praten, we gingen steeds sneller, en steeds sneller, plots gleden mijn armen van Fernando's lichaam en belandde ik met een enorme klap op de grond, in een grote modderplas.
"Aaaah!" Gilde ik hard, verschrikt knipperde ik met mijn ogen en keek ik om me heen, ik was van de bank gevallen. Ik rilde eens, koud. Maar al snel waren er daar twee armen, die teder over mij huid wreef. "ssstt.." Opgelucht haalde ik adem.
Sorry, heel lang niet meer geschreven.
Reactie?
Reageer (4)
Verderrr<3
1 decennium geledenVerder<3
1 decennium geledenwow. net zo mooi. snel verder!
1 decennium geledensnel verder.
1 decennium geledenxx