017~terug naar het verleden

"lang lang geleden leefde er eens een koning en een koningin in een ver land, zo ver dat je het nu niet meer kan vinden, en dieren spraken er nog..." Begon de vier en een half jaar oude Bill een verhaaltje dat zijn moeder hem ook veel had verteld toen hij klein was. "Echt, Bill, voor de zoveelste keer vandaag, Laura is vier maanden oud, ze begrijpt niets van je verhalen." riep zijn moeder Simone uit de keuken. Tom kwam binnenlopen met een speelgoed gitaar en achter hem sleepte hij een trommel mee. Hij duwde die in Bills handen. " Voor een baby moet je niet voorlezen, broer! Babys houden daar niet van, die houden van muziek!" riep hij wijselijk uit toen hij uit alle macht op het plasieken ding begon te spelen. De klank de eruit kwam was nog niet helemaal gelijk aan het geluid dat hij nu maakt. Bill gooide de trommel aan de kant en ging koppig aan de kant zitten. Tom plofte naast hem neer toen Laura niet wou ophouden met huilen. Hij keek een beetje beteuterd. "Kleine Laura houd niet van musiek!" zei hij met een klein pruilipje. Bill lachtte. "Nee, een baby houd niet van Rock, en zeker niet van jou gejengel. Luister naar hoe de babykenner het doet." zei hij met zijn kin een beetje in de lucht. Heel zacht en traagjes begon hij een kinderliedje te zingen. Tom keek hem even aan met opgetrokken wemkbrauwen. "ben je daar niet te oud voor?" vroeg Tom een beetje lachend. "ik misschien een beetje, maar zij niet." Zei hij toen hij wees naar het Babymeisje dat nu kirrend in haar wiegje lag bellen te blazen. Tom kon er niet tegen dat de Baby Bill leuker vond, en stampte boos weg. Bill lachte zachtjes, want baby Laura was in slaap gevallen. "Bill, de Babytemmer." gichelde hij. Tom kwam terug gelopen. "De enige reden waarom jij zo met babys overweg kan, is omdat jij er zelf nog een bent!" riep Tom uit. Laura werd wakker van het geschreeuw en begon verschrikkelijk hard te schreeuwen. Bill was een beetje boos op zijn broertje. "Dan zou jij haar ook in slaap moeten krijgen, want als ik een baby ben, ben jij dat ook!" riep Bill terug op een pesterig toontje. Tom stak zijn tong uit en liep weg, hij sloeg de deur hard achter hem dicht. "Wacht op mij Tom, ik ga mee!" riep Bill en hij liep achter zijn broer aan. Simone kwam vanuit de keuken om Baby Laura te troosten. Na een kwatier kon ze weer verder gaan met koken. Ze was blij dat ze Nicole, haar vriendin had kunnen helpen door 2daagjes op de babay te letten, maar had er geen rekening mee gehouden dat haar 2 Zoontjes er wel eens voor zouden zorgen dat de Baby de hele tijd weende.

Nog geen tien minuten kwam de tweeling ravottend binnen, ze schrokken van de stilte binnen. Nu de baby eindelijk sliep konden ze eens naar haar kijken zonder dat ze huilde wanneer ze hun hoofden weg begonnen te trekken. Met zn tweeen zochten ze naar stoelen en tafels om op te klimmen want un moeder, Simone, had de baby in haar bedje gelegd. Bill en TOm hingen elk over de rand van het bedje om te kijken naar de baby. Na een tijdje begon het wel pijn te doen, maar naar beneden klimmen ging niet zoals geplant. Simon kon Tom en een seconde later Bill net op tijd opvangen voor de ene op de grond en de andere in het bedje -en dus op de baby- zou belanden. Ze keek de twee streng aan. "Zo te horen houd de baby wel van liedjes, en jullie van de baby." Zei ze boos, want door het lawaai van de 2ling was Laura weer wakker geworden. "Jullie twee kunnen dus liedjes zingen tot Nicole haar terug komt halen." zei ze streng. "Maar dat is nog heel lang!" protesteerde Tom. "2uur" beaamde Simone terwijl ze verder deed aan het avondeten. "Tom, ik hoor je niet!" riep ze uit de keuken, toen ze alleen Bills stem hoorde.

Twee uur later kwam Nicole haar Dochterje halen, en was verbaast om Bill en Tom Liedjes te zien zingen bij Laura. Het was geleden van hun verjaardag, of van andere momenten waar er Cadeaus bij waren dat de 2ling haar nog eens zo enthousiast ontvangen hadden. "Nicole, zo n lief dochtertje heb je." zei Simone met een knipoog naar haar man. "Als je ooit nog een babysit nodig hebt, Bill en Tom staan voor je klaar." Zei ze lachend. Op dat moment keek ze rond haar en zag ze de 2ling, net zoals de baby, in slaap, naast het bedje van Laura.