43-Bloed, tranen en Blauwe plekken

Carlisle ging naar boven, om bloed. Blijkbaar was er daar ergens een koelkast vol met bloed voor mogelijke vampierbabys. Jane keek verbaast bij het idee bloed in huis te hebben dat niemand opdronk. Een zonde,in haar ogen. terwijl Carlisle voor bloed ging kijken, haalde Rose een beker. Net op dat moment kwam Edward binnen, hij keek even raar en lachte. 'Zelfde fout als vorige keer.' zei hij met een klein lachje. 'Doorzichtige beker?'vroeg Jake. Edward grijnsde naar hem. ik denk wel dat ik mee was met wat hij bedoelde. Rose kwam binnen, Jake begon net over hoe snel een blondje vergat. Ik was zeker dat Rose doorgelopen zou hebben als Jake niets gezegd had, maar nu stopte ze even om hem aan de kant te duwen. Hij vloog het huis uit terwijl zij al doorliep naar boven. Nog geen minuut later kwam ze naar beneden. 'Jane? We weten niet hoe sterk je zelfbeheersing is maar...' Rose zei niets meer. Jane keek van Rose naar mij. 'Ik wil geen van mijn meisjes iets aandoen.' zei ze toen ze naar buiten liep, en ik hoorde iets wat leek op: 'Laat maar wat weten als het over is.' Ze dacht misschien slim te zijn, maar ik had gezien, hoe snel ze ook was, dat mijn telefoon van de kast voor me verdwenen was. Zij wás het die me leerde om oog te hebben voor details, en misschien wou ze nu wel dat ik wist dat Aro haar opgedragen had om hem op de hoogte te houden van mijn "toestand". Ik suchtte, maar Carlisle kwam de trap af. iets in me, een kracht die ik niet zelf bestuurde, zorgde ervoor dat ik mijn arm ophief en naar de beker rijkte. Edward en Jasper keken me verbaast aan, en Embry -die door het raam keek- leek te walgen van wat hij zag. ik keek in het raam en ik zag de honger die mijn blauwe ogen uitstraalden. Ik schrok ervan, maar niet genoeg waardoor ik rechtklom uit de zetel omdat Carlisle me die beker nog altijd niet gaf. Edward keek van mij naar Carlisle, en lachte. 'Ik vrees dat we nieuwe ladingin mogen gaan aankopen.' zei hij. Carlisle leek nog niet zeker genoeg om me de beker te houden. 'Carlisle, ze snapt zelf niet waarom ze naar de beker grijpt, ze schrikt innerlijk terug van haar honger naar bloed, maar haar arm blijft wachten, steeds minder geduldig. Ik ... Het lijkt erop dat de baby deels de controle heeft over haar lichaa...m' zei hij. Ik wist wat hij zag, ik had het voelen aankomen, maar mijn lichaam vond het bloed belangrijker dan het verbergen van Felix' blauwgedrukte handen op mijn onderrug. Edward en Rosalie staarden naar me. 'Het is al oud.'Zei ik. Carlisle gaf de beker aan Alice en bekeek de blauwe plekken. 'Grote handen.' zei hij. ik wist hoe kwaad Embry nu was, daarvoor had hij niet moeten huilen -in zijn wolfvorm- en ik nam het Seth niet kwalijk dat hij sidderend naar buiten liep. Ik hoopte alleen dat ze alle twee snel terug naar binnen konden komen, dat ze snel kalmeerden. Ik keek naar Carlisle. 'Ze willen de beker.' zei ik duidelijk. hij knikte. 'Daar was ik al bang voor.'zei hij zacht. Alice gaf me de beker en ik vroeg me af of ze me rare dingen zag doen om bij de beker te komen, als ze hem niet gegeven zou hebben. De geur was overweldigend, maar een mens als ik zou het niet mogen ruiken. Ik kende de geur van Bloed, kon ook niet veel anders als je 16 jaar met vampiers samenleeft, maar nog nooit had het zo ... appeteitelijk geroken. de beker was meteen leeg, en meteen voelde ik de aandrang om naar meer te vragen. ik probeerde mezelf tegen te houden, maar misschien had Edward gelijk. Misschien had ik een deel van mijn lichaam niet meer onder mijn controle, misschien nam mijn kleintje het deel van voedselverwerking over, of .. hield het de dingen die hij niet kon gebruiken tegen. Ik hoopte van niet, want om nog 2 maanden -zo lang had Bella's zwangerschap geduurd- op bloed te moeten overleven zag ik niet zitten, en ik wisst niet of míjn lichaam er wel tegen kon. Edward keek naar mij en met een gefronst voorhoofd vroeg hij; 'Meer?' voor ik ook maar erover kon nadenken knikte ik. Edward keek me raar aan. 'Kan... kan je het ... intoom houden?' vroeg hij. ik keek hem vragend aan. 'In je gedachten geef je het toe, dat je zelf niet alle controle hebt, dat de baby waarschijnlijk meer controle uitoefend op het eten dat ..binnenkomt.' Zei hij bezorgd. 'Je hebt een grote bloeddorst voor een mens, en ik weet ook niet of het gezond is.' zei Carlisle zacht. 'Daarom, Lilly, kan je jezelf en je dorst nog beheersen?' vroeg Edward. hij zag er gespannen uit, iets wat niet erg veel gebeurde bij vampiers. 'ik denk van wel, nu nog.' zei ik ook gespannen. Het leek erop dat ik zijn stemming overnam. Ik zag Jasper bij de trap staan, Edward keek op. 'is dit het goede moment voor zo'n dingen?'vroeg Edward zich af, in antwoord op een gedachte die bij Jasper door zijn hoofd ging. ik keek op naar Jasper en naar Edward. 'Alleen als zij het goed vindt.'zei Carlisle die geraden had waarover dit ding. ik dacht dat ik het wel wist, eigenlijk verbaasde het me niet. 'Wat?' vroeg ik toen zowat iedereen naar me keek. Rose kwam naast me zitten, maar ik had het gevoel dat ze niet ademde. 'Jasper...heeft moeite met zijn dieet vol te houden.' begon Edward zacht. 'hij wil weten of hij ook in staat is om in de nabijheid van ...vloeibaar bloed kan zijn zonder dat er iets gebeurd.' Zei Edward. ik knikte. 'Als je er geen probleem mee hebt...'Vroeg Carlisle. ik keek naar Jasper. 'Zet je erbij, hoe meer zielen, hoe meer vreugde.' zei ik zacht. Hij glimlachte en kwam een beetje dichter, op een menselijk tempo. Het verbaasde me. Emmett en Jasper leken me niet de types om alles op een traag menselijk tempo te doen.
Terwijl jasper zich neerzette in de andere zetel, en Alice en Edward helemaal geconcentreerd waren, GIng Rose naar boven om meer drinken. Ik was...heel gelukkig, zo voelde het toch. Waarschijnlijk was het kleintje in mijn buik blij. Ik keek naar Embry die aan het raam zat, ik glimlachte naar hem en ik zag zijn ogen groter worden. Ik keek in de spiegel naast me, mijn tanden zagen rood vam het bloed. Ik keek weer naar het raam maar Embry was verdwenen. Emmett kwam naar beneden, grijnzend. 'Ik heb gehoord dat iemand een sterke jongen nodig heeft om Jasper mogelijk tegen te houden. Hier ben ik.'zei hij grijnzend. ik gaf hem een high five die bij hem waarschijnlijk aankwam als een pluimpje op zijn hand. 'Neusjes toe!' riep iemand van boven, Rose. Ik zag dat Jasper niet stopte met ademen, maar zich klaarmaakte om weg te lopen, mocht het moeilijk worden. Ik rook het bloed, en iets in me werd blij. Mmmm, dacht ik en ik schrok van mezelf. Ik zag Edward me even vanuit zijn ooghoek aankijken, maar zich weer focussen op jasper.