~2~

Ik gooide twilight in men tas en rende op men hakken de trap af Agnes stond al buiten en snel pakte we onze fietsen. We stonden voor het stoplicht waar ik verveel keek naar de auto's die langs reden. Jezus wat duurde het lang voor dat licht op groen sprong. En de regen verneukte men haar. Het licht werd eindelijk groen en Agnes schoot er al vandoor. Ik fietste haar snel achterna maar toen zag ik een auto op ons afkomen. Hij raakte ons en ik belande op de straat. Ik zag mensen geschrokken kijken en de auto die door reed. Ik voelde dat ik werd opgetild. Men oogleden werden zwaar en ik viel in een zwart gat.

Alles was zwart. Het voelde best raar beetje gevoelloos. Ik leek te vallen want ik voelde nu de lucht langs men gezicht suizen. Ik leek echt te vallen en kwam met een harde knal neer. Ik hapte naar adem en probeerde men ogen te openen. Toen ik ze eindelijk open had was alles wazig. Snel probeerde ik recht op te gaan zitten. Mijn zicht werd weer even zwart maar kwam snel duidelijker terug. Ik was in een bos. Waarom kwam dit bos me toch zo bekend voor. Ik greep naar men Alice Choker die had ik gelukkig nog om. Ook zag ik men tas naast me liggen en Agnes. Ze werd net wakker. 'Gaat het' vroeg ik en hielp haar overeind. 'Ja beetje duizelig' mompelde ze. Ik stond op en pakte men tas. Agnes deed het zelfde 'Waar zijn we' vroeg ze. 'Geen idee maar komt het je niet bekent voor alsof we hier eerder zijn geweest' zei ik.