*~56~*

56.
Seiko schudde haar hoofd die begon te bonken van het vele denken. Zodra de chunin exams zijn afgelopen moet ze naar informatie gaan zoeken over de Uchiha clan. Ze heeft het er nooit over gehad met Sasuke-nii-san en hij heeft haar er ook nooit iets vanuit zichzelf over gezegd. “BEGIN” Een soort van toeter was te horen en de man bij hun hek gooide de deur open. Ze schoot weg achter Taiki en Shun aan. “Waar we naar toe rennen voel ik geen chakra’s” Sprak Seiko verveeld. Shun draaide zich om. “Taiki zegt van wel.” Seiko rolde haar ogen. “De ninja’s waar we nu op af rennen zijn veel te sterk voor jullie twee.” Taiki gromde. “Alsof je wilt zeggen dat je sterker bent dan ons.” Seiko rolde opnieuw haar ogen en sprong voor Shun en Taiki. “Het kan me serieus niks schelen of jullie dit overleven ja of nee. Het enige dat ik wil is dat dit zo snel mogelijk is afgerond en dat gaat niet als één van jullie dood gaat, want dat zou betekenen dat ik dit volgend jaar weer helemaal opnieuw moet doen. En voor jullie duidelijkheid, JA ik ben sterker dan jullie.” Door je neus in ademen en door je mond uit ademen, Seiko. Nog maar even en dan kun je weer naar huis en zie je hun weer niet meer voor een tijdje. “HEY, SEIKO B*TCH, DIT IS JE LAATSTE KANS. ALS JE NIET JE KOP HOUD EN NAAR ME LUISTERD DAN MAAK IK JE MET DE GROND KLEIN” Taiki wees arrogant zijn vinger naar Seiko en stond met één hand in zijn zij. Seiko keek om zich heen opzoek naar enige vijhanden. “Taiki als je zo blijft schreeuwen dan trek je vijhanden naar je toe en dan krijg je…” Een kunai schoot van boven ons uit de bomen en raakte Taiki volop in zijn arm. “dat” Maakte Seiko haar zin af. Ze had de kunai al lang zien aankomen, maar voor een bepaalde reden had ze het gevoel alsof het haar niks kon schelen, het kon haar ook niks schelen.

Uit het niks sprong er iemand achter haar. Seiko draaide zich meteen om en begon met handsigns maken. “Katon: Gokakyuu no Jutsu” Een gigantische vuurbal schoot op degene achter haar. Ze vergat Shun, Taiki, de chunin exams volledig en ging haar eigen weg. Het voelde alsof er iets heel belangrijks ging gebeuren. De chakra van de persoon waar ze mee vocht was bekent. Twee paar Sharingan ogen staarde haar aan. Het waren de ogen van Tsaku, het was de chakra van Tsaku. Een kunai raakte Tsaku’s arm. Zijn ogen verwijdde zich en kreun van pijn was te horen. Seiko greep naar haar eigen arm en kreunde ook van de pijn. Wat? Wat gebeurd er? Er was niks met haar arm. Haar ogen gleden over haar arm voor enige bloedsporen, maar er was niks te zien. Tsaku trok met op elkaar geklemde kiezen de kunai uit haar arm. “AAH” Seiko gaf een klein gilletje en greep haar arm weer vast. Het leek wel alsof ze zijn pijn kon voelen. Wat is dit? Hoe kon dat? Tsaku keek lichtelijk verbaasd maar dat was bijna niet te zien doordat de expressie van pijn op zijn gezicht veel groter was. Een luidde krak kwam van naast hun. Seiko keek geschrokken naar de taak van de boom waar ze opstonden, en zag hoe hij op het punt stond om het te begeven. Met een scheurend geluid liet de tak zich naar beneden vallen. Een hand greep haar pols en hield haar vast. “AAHRG” Tsaku gromde van pijn en gezicht vertrok.

REacties onegai~