Foto bij Chapter four

We see daily that our lives are terrible and little, without continuity, buyable and salable at any moment, mere blips on a screen, that this is the way we live now. Memory marketed as nostalgia; terror reduced to mere suspense, to melodrama.

Toen ik die avond in het grote pluizige bed lag was ik zeer benieuwd naar de klok. Ik was uit bed gesprongen en met een kaars in mijn handen liep ik door de gangen. Ik had mijn kaars wild uitgeblazen toen ik geluid hoorde en had mij verstopt achter een van de kasten die ik kon vinden op de gang. Mijn overgrootmoeder was op haar sloffen door te gangen aan het stappen en ze stopte voor de mooie grote klok. Ze had de knop vast genomen en opeens was ze verdwenen. Met grote ogen keek ik naar de klok die van eigens weer sloot. Ik had deze keer gerend naar de klok maar hoe ik ook trok de deur wou niet meer opengaan. Ik had met veel schrik op de butler geroepen die het volgens mij niet had gehoord want hij was niet komen opdagen. Ik had vermoeid rond gekeken en voor ik het niet en wel besefte viel ik in een diepe slaap. De volgende dag was ik wakker geworden in het bed. Ik keek de kamer rond en besefte toen dat ik alles gedroomd had. Toen ik met moeite uit het bed was geraakt had ik mijn pantoffels aangedaan en naar de keuken gehold. Want ik lag in mijn bed maar wie zei dat ik het toch niet gedroomd had, maar toen ik in de keuken aankwam zag ik overgrootmoeder al. Ze had mij goedemorgen gewenst en gevraagd of ik goed geslapen had ik had dankjewel gezegd en had gevraagd wat ze vandaag van plan was. Ze had haar schouders opgetrokken en had door het venster gekeken. Ik had een boterham gesmeerd en had hem stilletjes opgegeten. Soms keek ik mijn overgrootmoeder aan en ik zag dat ze niet bij het besef was dat ik naar haar keek. Ik zei toen dat ik wat ging rusten op mijn kamer, wat natuurlijk gelogen was. Maar ik wou gewoon even naar mijn kamer alles was beter dan bij haar te blijven zitten. Ik stapte door de gang waar de klok stond ik had raar naar hem gekeken en gezegd dacht je nou echt dat jij magisch was en ik was door gelopen. In mijn kamer had ik een paar boeken uit de rek getrokken en ze op het bed gelegd. Dat zou een lange namiddag worden met veel leesplezier dacht ik bij mezelf. Ik had over twee koningen en twee koninginnen gelezen. Ik vond het verhaal van Narnia prachtig. Het was speciaal en toch zat er veel avontuur in. Ik hield ook van dat boek had mijn overgrootmoeder gezegd toen ze de kamer binnenkwam. Maar nu haat ik het. Ik keek en had gevraagd waarom. Maar daar wou ze geen antwoord opgeven.

Reageer (1)

  • Histoire

    Ik kom altijd gek als mensen me geen antwoord willen geven (A)

    Verder <3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen